it hurts, so much!

Closing an old chapter!

"De gedachte dat ze er niet meer is".

"De gedachte dat ik haar nooit meer kan zien."

"De gedachten dat ik je wil vast houden en nooit meer los wil laten."

"De gedachten dat ik je wil kussen."

"De gedachten dat ik deze pijn en verdriet niet weg kan halen."

"De gedachten dat ik mezelf voel weg glippen."

"De gedachten dat ik dit niet meer wil."

Send to Zoey.

Mijn hart gaat tekeer. Het was dom van me om dit te sturen. Hoe zal ze reageren? Hoe zal het nu verder gaan? Ik ben alles kwijt! Ik ben mezelf kwijt!

"TRING"

Met een bonzende hart wil ik op mijn telefoon kijken. Ik kan niet kijken. Ik moet kijken!

Zoey:"Ik denk dat je met iemand moet praten, en dan bedoel ik niet mijzelf od je ouders."

Mijn ogen gaan over en over de bericht dat ik terug krijg.

No shit, Sherlock. Alsof ik dat zelf niet had kunnen bedenken. Denk ik bij mezelf. Maar wat als ik dat nou niet wil?

Dit was een dom idee, ik wist dat haar reactie mij nog harder zal breken, en toch deed ik het.

Hannah: Laat maar, kunnen we dit vergeten en achter ons laten?

Het is maar beter dat ik het laat gaan, ookal denk ik dat ik dit zelf voorlopig nog niet kan laten gaan. Maar voor haar en iedereen moet ik niks aan laten merken.

Zoey: oke, is goed.

Het is ondertussen al de laaste dag van 2017, en ik ben van plan om het een gezelige avond te hebben met mijn ouders en mijn zusje. Dat mag wel na alles wat er gebeurt is.

Kerst is al geweest en dat ging zoals verwacht, bijna iedereen voorzich en een sobere sweer in de omgeving.

Mijn eetpatroon is al wat beter geworden met drank op, zonder drank krijg ik nog niks weg.

Het is pas rond 20:00 en ik ben me al aardig aan het indrinken met cola en jenever.

Met oud en nieuw, drink ik net altijd iets te veel, en ik hoe het niet tegen als ik dit net weer iets te ver ga.

De toppers staat op en ik zing bijna alle nummers mee die voorbij komen. Mijn favoriete hobby als ik dronken ben. Mijn zusje doet gezellig mee, maar dan zonder de drank. Na nog wat drankjes begin ik nu wel wat minder stabiel op me benen te staan, en vraag aan me vader of hij er nog een wil maken voor mij. Ik zie mijn vader naar mijn moeder kijken voor toestemming, een knik komt van me moeder af dat het goed is. " Laat haar dit keer maar gaan, kan ze het meteen afleren." Hoor ik vaag uit mijn moeders mond, naar mijn vader toe voordat hij naar de keuken toe loopt.

Ik weet dat ik hard ga, er is al 1 fles jenever op en het is nog niet een 00:00 uur. Maar dat heb ik even nodig op dit moment, denk ik. Als ik maar niet in huilen uitbarst, dat is mijn enige doel. Zeg ik zacht tegen mezelf onder de harde muziek.

Mijn vader komt weer met een andere glas uit de keuken, en ik wil hem aanpakken maar ik krijg hem maar niet te pakken. En dan voel ik het glas in me handen geschroven door mijn vader.

Ik zit op de grond kijhard mee te zingen met de muziek en heen en weer te bewegen. Waarom ik dat doe weet ik ook niet, het is net alsof ik uit balans ben als ik juist stil zit. En ondertussen dat ik dat denk schrijf ik weer een glas in een ker naar binnen.

Ik besluit om na deze avond mijn leven weer op te pakken hoe het was.

Hannah: Nog voor dat ik je een gelukkig nieuw jaar wens straks, wil ik je vragen om dit allemaal te vergeven en vergeten. En weer terug kunnen naar hiervoor te gaan.

Deze 2 zinnen kosten me letterlijk 10 minuten om te typen omdat mijn vingers niet doen wat ze willen.

Na een paar minuten krijg ik antwoord terug.

Zoey: Ja, tuurlijk.

Weer lekker een droge antwoord, zoals gewoonlijk. Ik weet niet wat er van moet denken en laat het maar gaan voor deze avond. Mijn beurt om los te gaan, denk ik.

Lekker dansend en zingend op de harde muziek samen met mijn zusje, hoor ik mijn moeder boven de muziek uit schreeuwen dat het bijna tijd is om af te tellen.

We gaan allebij zitten, zij veel soepeler dan ik. Mijn vader moet mij zelf helpen zitten op de grond, omdat ik voelde dat ik zou gaan vallen.

10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1!!!!!!

Schreeuwen we allemaal door de kamer heen.

Ik wil gaan staan om iedereen een zoen te geven en een gelukkig nieuw jaar te wensen. Maar dat gaat niet zo soepel als ik in mijn hoofd had bedacht. Met als gevoelg dat iedereen eerst om mij onmogelijke poging om te staan, te lachen. Gelukkig voel ik een arm om me heen die mij opvangt. Het is mijn vader en hij help me omhoog.

Na iedereen een gelukkig nieuw jaar gewens te hebben, probeer ik hetzelfde te doen bij iedereen op de app. En ik stuur zoey als eerste een berichtje. Met een bericht hetzelfde terug.

Na 100 appjes verder en veel telefoontjes besluit ik weer verder te gaan met drinken en zingen. Als ik dronken ben woord ik altijd heel melig, van binnen en buiten.

Na weer een onmogelijke missie om te gaan staan, besluit ik maar boven de muziek uit te roepen dat ik moet 'plassen' Dit keer help mijn zusje me naar de wc en doe ik mij dingen en helpt ze me weer terug.

Mijn vader geeft mij nog een drankje en dan voel ik opeens alles naar boven komen. Mijn vader haalt snel een emmer en geeft die aan mij. Ik walg echt van mezelf, ik haat overgeven het is zo een kut gevoel. Maar de dramk blijft er maar uit komen en ik word begelijd, met de emmer in mijn handen naar mijn bed gebracht. Die gelukkig naast de woonkamer ligt.

"Het wil maar niet stoppen" roep ik echt goed dronken naar mijn moeder. Het word allemaal vaag en ik hoor mijn moeder nog net terug roepen. " Het is je eigen schuld, dat heet nou goed dronken zijn."

En ik val langzaam in slaapt. De rest van de nacht word ik nog een paar keer wakker om de emmer weer te vullen. Maar ik val direct weer terug in slaap.

Zo begint 2018 dus voor mij, denk ik nog snel ergens tussen door.

En weer een ander hoofdstuk, laat in de comments weten wat jullie er van vinden :)

Vergeet niet te stemmen.