it hurts, so much!

Not al friendships last forever!

Ik dacht eindelijk dat ik een beste vriendin had gevonden voor altijd, want zo leek het wel namelijk. Maar vriendschap zijn voor altijd.

Hannah: Heey, lang niet gesproken. Hoe Gaat het met je?

Praktisch meteen nadat ik dat bericht stuurde naar Zoey, kijk ik snel weer op mijn telefoon om te kijken wie dat is. En inderdaad zie ik Zoey naam staan in mijn scherm. Zal ik meteen weer reageren, vraag ik me voor heel snel af. Maar meteen zonder nog verder er over na te denken klik ik op mijn scherm en kom in de berichten van Zoey terecht.

Zoey: Hey. Ja zeker. Het gaat goed en met jou?

Vraagt Zoey terug, Ik denk meteen dat de sweer tussen ons al heel veel verbeterd is en we weer vriendinnen kunnen zijn zoals vroeger. 2 jaar geleden nam ik de slechtste maar juiste beslissing om mijn beste vriendin te vertellen dat ik haar leuk vond. Maar dat was niet wedersides, tot mijn spijt. Het opende mijn ogen naar de wereld toe. En niet meteen ten goede, ondanks alles had Zoey beloofd dat er niks zal veranderen, maar dat gebeurde wel. Onze band werd steeds minder en uiteindelijk zijn we contact verloren, een vriendschap moet van 2 kanten komen. Dacht ik bij mijzelf toen ik besloot om haar elke keer een bericht te sturen hoe het met haar gaat. Als ze echt mijn vriendin wilt zijn dan vraagt ze vanzelf wel hoe het met mij gaat. Na een jaar, besloot ik om nog 1 poging te doen om onze vriendschap voort te zetten.

Ik denk terug aan de tijd het afgelopen 2 jaar en hoeveel worden we gewisseld hebben tegen mekaar. En het zijn er niet veel.

Door mijn gedachtes dwaal ik even af en vergeet ik Zoey een bericht terug te sturen.

Hannah: Heel fijn dat het goed gaat! En met mij gaat het ook goed J Misschien moeten we een keer afspreken om bij te praten enzo, wat denk je der van? Het is al veel ste lang geleden dat we elkaar hebben gesproken, bijna een jaar denk ik haha.

Natuurlijk wist ik dat het langer was dan een jaar, ook al wil ik het niet toegeven maar ik miss haar nog wel. Ze was tenminste mijn beste vriendin. Een lang bericht liet niet op zich wachten. Ik hoor mijn telefoon en kijk er op of het Zoey was, en ja. Ik zie haar naam in mijn scherm en klik er weer op.

Zoey: Laatste keer was inderdaad bij Dutch Comic Con.

Zoey: Ik heb het best wel druk in de weekenden en door de weeks zit ik tot laat op school.

Misschien lees ik het anders dan bedoelt was, maar dit geeft me het gevoel alsof ze niet wilt afspreken. Ik bedenk me, zeg het dan meteen. Dus ik besluit om verder te vragen hoe het met haar gaat. Misschien bedoelt ze het helemaal anders en is ze gewoon heel druk.

Hannah: Inderdaad, dat is echt lang geleden. En je bent niet de enige hoor haha, mijn schema zit ook zo goed als volgepropt. Maar hoe gaat het op school?

Zoey: Goed. Zit in mijn examen jaar, dus lekker druk.

Zo blijf ik doorvragen naar wat ze nog voor de rest doet en daarop in vragen. Wat mij opvalt is dat ze niks over mij vraagt. Ze is heel kortaf en reageert heel droog en naarmate we wat meer praten reageert ze ook heel kort zonder interesse.

Hannah: En hoe gaat het eigenlijk met je familie? Die heb ik ook al lang niet gezien.

Zoey: Goed.

Hannah: Mooi om te horen en nog toekomstplannen staan?

Zoey: Nee helemaal niks.

Hannah: Ohh jammer. Ik weet wel wat ik wil gaan doen.

Ik voel mezelf een beetje boos worden. Hoe kan ze nou zo kortaf zijn en zonder interesse in mijn leven en hoe het met mij gaat. Als je niet met mij wilt praten, doe dat dan niet. En toen ik me dat bedacht dat ze niks meer terug zou sturen met interesse naar mij toe, deed ze dat ook niet. Een tijdje verder nog steeds geen reactie, maar ze had hem wel gelezen. Heb ik iets verkeerd gezegd. "Nee"zeg ik hardop tegen mezelf. Het is haar probleem, als ze niet met mij wilt praten. Oke, ik doe nog 1 poging tot contact. Maar zonder hoop, ik ben bang dat deze vriendschap toch echt voorbij is.

Hannah: Heey, blijkbaar wil je geen contact meer met mij. Anders had je wel gereageerd, het lijkt mij nog leuk om contact te houden. Maar als je dat niet wilt hoef ik het alleen maar van je te horen.

Vrijwel meteen, komt ze online en leest ze mijn bericht. Ik hoop op een reactie, maar na een paar minuten naar mijn scherm starend. Besluit ik me telefoon weg te leggen en wat anders te gaan doen. Misschien is er wat tussen gekomen dat ze niet kan reageren.

De dagen vliegen voorbij, maar nog steeds geen reactie terug van Zoey. En ik denk dat dat ook niet meer gaat gebeuren.

Mijn beste online vriendin die ik een aantal maanden heb leren kennen helpt mij om Zoey eindelijk te laten gaan.

Nog een aantal dagen verder, en ik lees alle berichten na wat ik en Zoey naar elkaar gestuurd hadden. Het doet me wekelijk echt nog veel pijn om haar te laten gaan. Maar dan bedenk ik me wat er de afgelopen 2 jaar is gebeurt, ze had me kunnen steunen in alle moeilijke tijden en er voor me zijn. Wat ze beloofd had en ik ook aan haar. Maar Zoey gaf mij de kans niet en nam de mijne niet aan. 'Je verdient haar niet' Had een vriend van mij gezegd, en ik geef hem eindelijk gelijk. Op dat moment van de dag voel ik een hele zorg van mijn schouders afvallen. Het voelt niet alsof ik Zoey vergeten ben. Maar ik heb die tijd achter mij gelaten nu. Nu kan ik eindelijk verder gaan met mijn leven.

En eindelijk toegeven dat ik iemand heb leren kennen waar ik een crush op heb.

"Damn, daar ga ik weer!" Zeg ik iets te enthousiast hardop. En meteen moet ik lachen, want ik zie mijn collega's meteen vragend naar mij kijken.

Het einde!

(Van dit verhaal)

Zo, ik leef nog hoor mensen haha. Ondertussen  dat ik zo lang niet heb geuplaod. Denk ik dat er geen lezers meer over zijn. Maar ik wou dit verhaal afschrijven. Niet echt een einde wat jullie verwacht hadden neem ik aan, jullie zijn niet de enige. Ik wist het einde ook nog niet sinds kort :) Ik hoop dat jullie het een leuk verhaal vonden, en misschien komt er nog een proloog van Hannah. Maar dat weet ik nog niet zeker :)

 Groetjes en tot mijn andere verhalen, als jullie die lezen dan :)

Justagirl