it hurts, so much!

The real world, unfortunately!

" Godverdomme!" komt er best heel hard uit. Ik kijk om me heen, en het is donker. En kijk daarna heel voorzichtig om niet verblind te worden op mijn telefoon. Het is 04:27 'S morgens. Ik blijf even stil om er zeker van te zijn dat iedereen nog liggen te slapen. Na ongeveer 2 minuten heel stil te zijn, durf ik weer een beetje te bewegen en denken. Wat is er zonet gebeurd? Dromen voelen soms zo echt. Ooh, wat wou ik dat deze droom echt was. Het leek ook heel echt. Met een rot gevoel ga ik weer liggen om niet verder aan de droom te denken. Niet met suc6, de gedachtes blijven maar door mijn lichaam stomen. Waarom moest ik weer zo een droom hebben? Wat zegt deze droom, dat ik nog lang niet over haar heen ben? Met betraande ogen van alle gevoelens te gelijk, val ik uiteindelijk in slaap.

"Hannah, wakker worden. Het is al half 2. Kan ik wat eten voor je maken?" Maakt mijn zusje mij rustig wakker, maar ik wil niet wakker worden naar de echte nachtmerrie. "HHmm, nee dankje, Ik heb geen honger." Antwoord ik heel zacht en sluit me ogen weer voor de dag, om weer terug te komen in totale stilte.

De dagen vliegen voorbij, zonder 1 bericht van Zoey. Wat zelfs meer pijn doet, dan eerst. Mijn gedachtes blijven maar weg dwalen naar Zoey en hoe ik het anders had moeten aanpakken, of dat ik haar met rust moet laten, zodat zij mij tijd kan geven. of zelfs dat ik van mij moet laten horen, om te laten zien dat het goed gaat. Alleen dat is het nou just, het gaat niet goed. Mijn hoofd draait overuren, niet alleen over Zoey. Maar ook de vrijdagen dat mijn opa alleen langs komt zonder mijn oma. Het aanzien hoe mijn moeder hier kapot aan gaat, samen met mijn opa. Het verdragen van alle pijn die je bij je draagt maar niet kwijt kan. Dat doet het meeste pijn.

Na een vermoeiende dag doe ik de deuren dicht van de winkel. Ik wacht tot het alarm aan staat en zeg mijn collega's gedag. Ik doe mijn telefoon aan omdat die altijd uit staat overdag op mijn werk. En zie dat ik een bericht heb van Zoey. Mijn hart gaat te keer. Wil ik wel kijken? Wat zou ze te zeggen hebben?

Uiteindelijk besluit ik om te kijken wat ze heeft gestuurd. Een simpele 'hey' zie ik op mijn scherm staan. Ik stuur een simpele 'heey' terug en ondertussen dat ik naar de bus loop wacht ik totdat ze online komt. Na ongeveer 30 minuten hoor ik mijn telefoon een geluidje maken. Ik pak me telefoon er bij die ondertussen al op mijn bureau beland was, en kijk er op. Inderdaad een bericht van Zoey.

Zoey: heey, dcc komt er weer aan. Heb je zin om te gaan?

Mijn hoofd staat vol verbazing, ik dacht dat ze daar niet meer heen zou willen. Dcc staat voor Dutch comic con, en kan heel leuk zijn om dat een keer mee te maken. Ik hoeft niet snel na te denken over dat antwoord, want ook al had Zoey me niet mee gevraagd had ik toch zelf wel heel graag daar heen gewild.

Eindelijk weer een hoofdstuk klaar. Het ontdekken hoe ik dit hoofdstuk moest verworden is het me eindelijk gelukt met behulp van @originalverbivore. Nogmaals bedankt!

Laat zeker een reactie en/of stem achter, alleen als jullie het leuk vonden dan :)