Felidi 3: de vijf moorden van Felidi

Een beangstigend bezoek

Wanneer Lieze eindelijk in het zadel was geraakt, viel haar nu pas het prachtige uitzicht op. Zover haar oog reikte, zag ze overal huizen. Zelfs Felidi kon ze vanaf hier zien. Achter haar voelde ze hoe Lucas haar stevig omklemde. In zijn handen balanceerde hij het touw dat rond de draak zijn mond was gebonden.

'Hoe kom je eigenlijk aan dat boek?', vroeg Lieze.

'Ik heb het ooit eens van mijn vader gekregen. Wanneer je een draak kan temmen, kan je hem bij wijze van spreken 'opslaan' in een boek. Maar deze boeken zijn zeldzaam. Daarom dat ik hem zo goed wegstop. Ben je klaar om te vertrekken?'

'Ja zeker?', zei ze nog. Maar voor ze die woorden had uitgesproken, voelde ze dat ze opstegen. Naast haar vlogen de grote vleugels van het ding op en neer en maakte een hevige wind. Lieze moest moeite doen om in evenwicht te blijven. Wat als ze naar beneden zou vallen? Ze nam even een glimp op van de huizen onder haar, maar keek meteen terug weg. Ze waren op korte tijd kilometers hoog geraakt. Ze slikte even en probeerde zichzelf te kalmeren. Ze sloot haar ogen. Lucas had haar vast dus er zou niets gebeuren. Wanneer ze voelde dat alles in orde was, opende ze haar ogen terug en keek naar het uitzicht. Als ze wilde kon ze de wolken grijpen. Onder haar leken de mensen net op kleine insecten. Nu wist ze wat Lucas bedoelde met vrijheid. Ze stak haar handen langs beide kanten uit en genoot van de lucht die langs haar armen gleed. Maar voor ze het besefte, leek het dier terug te landen. De grond kwam steeds dichterbij en wanneer ze boven de grond waren, stortte hij naar beneden met een hevige schok. Tot haar verbazing stond hij nog steeds op zijn poten. Lucas begeleidde haar naar beneden en ving haar op. Ze had even problemen met op haar benen te staan van de landing.

'Hoe vond je het?', vroeg Lucas blij.

'Geweldig! Ik had nooit verwacht dat ik zoiets ooit zou doen.', zei ze terwijl ze hem omhelsde. Haar haar zat door elkaar van de wind, maar het boeide haar niet. Ze wreef met haar hand langs zijn drakentatoeage. Ze vergat altijd waar hij vandaan kwam. Maar wanneer ze er aan dacht, kwamen alleen negatieve gedachten opzetten. Nooit had ze stilgestaan bij de misschien leuke dingen die Lucas had aan zijn jeugd. Eigenlijk wilde ze daar wel meer over leren.

Een piepend geluid suisde door zijn oren. Hij keek schichtig rond. In het licht van de lantaarn waar het lijk had gelegen, was er niets meer te bespeuren. Zijn angst werd groter en toen hij zijn pistool wilde nemen, zag hij dat zijn handen onder het bloed zaten. Toch trok hij zijn wapen en schoot naar het licht. 'Is dit alles wat je hebt?', vroeg een stem. Thijs keek verbaasd rond, maar het leek van nergens te komen.

'Wie ben jij?' , schreeuwde hij in het steegje.

'Je beste vriend.', zei de stem.

'Thomas?', zei hij terwijl hij zich omdraaide. De rode ogen deden heel het steegje verlichten. Eventjes deinsde hij achteruit. Maar hij wist dat hij niet bang moest zijn. Dit was zijn beste vriend.

'Wat wil je van me?', zei hij.

'Vermoord iemand.', fluisterde Thomas terwijl hij steeds dichterbij kwam. Nu pas herkende hij zijn zwarte kledij. Zijn piercing zat weer op zijn plek. De tatoeage die hij had, was er nog steeds. Nu pas besefte hij dat dit de leidraad was. Wanneer Thomas zijn normale zelve was, had hij die tattoo nog steeds. Ook nu begreep hij wat het teken betekende. Het was het teken van Micio. Wat hij al een lange tijd niet meer gezien had.

'Ben jij een lid van Micio?', vroeg hij verbaasd.

'Wat denk je zelf? Kom bij mij Thijs. We kunnen samen de wereld beheersen. Als twee beste vrienden. Ik geef je alles wat je maar wilt. Onder andere dat Sophia wakker wordt uit haar coma.', zei hij al lachend.

'Kun...kun jij dat?'

'Jazeker, maar ik wil een deal met je sluiten. Ik geef niet zomaar alles weg natuurlijk. Dat moet je begrijpen.'

'Wat wil je dat ik doe? Ik heb je niets te bieden.'

'Vermoord Lieze. Dat is alles wat ik wil. In ruil voor dat, zorg ik ervoor dat Sophia ontwaakt.', zei hij met een kille stem. Bij elke stap die hij zette, kroop Thijs verder weg.

'Hoe weet ik dat ik je kan vertrouwen?'

'Ik zweer het op Tigré.', zei hij terwijl hij zijn hand uitstak. Thijs keek verbijsterd naar zijn hand. Ging hij een deal sluiten met de duistere kant? Om Sophia terug te krijgen? Hij was haar grote liefde. Maar of hij zijn beste vriendin daarvoor wilde opgeven? Dat wist hij niet.

'Ik geef je drie dagen de tijd. Zolang blijft mijn aanbod gelden. Dan keer ik weer terug.', zei hij. Een grote rode wolk verscheen uit de hemel. Hij zag hoe Thomas op de wolk kroop en verdween in de lucht. Verbaasd keek hij naar het tafereel. Hij had er zeker vijf minuten staan wachten. Weer keek hij naar de lantaarnpaal. Hij rende op het licht af, maar wanneer hij arriveerde viel hij in een diep gat.