Felidi 3: de vijf moorden van Felidi

Trauma's en troonopvolgingen

Lucas keek aandachtig naar de ademhaling van Thijs. Zo eentonig, alsof hij een bandje was dat je altijd opnieuw kon afspelen. Hij had beslist om samen met Lieze een bezoekje te brengen aan de ziekenboeg. Maar Thijs was in slaap gevallen en met Sophia was er niets veranderd. Hij keek even naar Lieze, maar die zat een tijdschrift te lezen in een van de zetels in de zaal. Wanneer hij weer terug keek, zag hij de hand van Sophia trillen. Hij greep ernaar, maar besefte dat hij het zichzelf maar verbeeld had. Weer trok hij zijn hand terug. Een geklop op de deur haalde hem uit zijn gedachten. Ook Lieze keek verbaasd. De zuster was toch net langs geweest? Achter de deur herkende Lieze het gezicht van haar moeder. Ze wenkte haar en haar lippen vormden woorden die ze niet zo goed begreep. Ze stond recht en zwaaide nog even naar Lucas.

'Waarom wil je me spreken?', vroeg Lieze verward.

'Dat zal ik in mijn bureau wel vertellen.', glimlachte haar moeder.

Ze volgde haar moeder door de gangen. Alsof ze vastgeketend was en ieder moment wilde ontsnappen. Ze kende het lachje van haar moeder uit duizenden. Ze wilde iets vertellen dat Lieze niet wilde horen, maar op een vrolijke manier. Zodat het niet zo erg klonk. Net een gebruikte tandenborstel ingepakt in geschenkpapier. Iets stoms omringd door een laagje vrolijkheid. Ze zag hoe haar moeder naar binnenwandelde en op de stoel voor haar ging zitten. Ze rommelde tussen de papieren en gooide dan een hele boel weg in de prullenbak naast haar.

'Ik wil je iets belangrijks vragen Lieze.', begon ze, 'ik heb het de laatste tijd moeilijk met het onderhouden van de genootschap. Het papierwerk, de vergaderingen en het houd maar niet op. Bovendien mis ik de tijd met je vader...'

'Draai alsjeblieft niet rond de pot. Je weet dat ik dat haat.'

'Nou, ik vroeg me af of je de troon wou overnemen. Ik denk dat je nu wel oud genoeg bent en...'

'Wat? Ik? Mam, dat is nog veel te vroeg! Zoiets kan ik echt nog niet aan. Ik heb zelfs mijn inwijding nog niet doorstaan, laat staan dat ik al de troon overneem...', onderbrak ze haar moeder. Maar die antwoordde niet meer. De glimlach was van haar gezicht verdwenen en een verbitterd gezicht was in de plaats verschenen.

'Ik moet gaan...', zei Lieze triester dan ze wilde.

'Wacht nog even...ik heb een voorstel.'

'Wat dan?'

'Ik beloof dat je de inwijding mag overslaan. Ik kan niets zeggen, dat is tegen de regels, maar de inwijding is moeilijk en niet zo makkelijk als je hoopt dat het zal zijn...'

'Ik zal erover nadenken.', zei ze terwijl ze rechtstond. Maar voor ze de deur kon openen, vloog Lucas als een razende binnen. Het scheelde niets of de deur was in haar gezicht beland.

'Thijs, hij is wakker geworden en er is iets ernstig gebeurd met hem...kom snel!', hijgde hij. Hij had gelopen alsof zijn leven ervan af hing. Zonder nog iets te zeggen rende hij de gang op en Lieze rende hem haastig achterna. De deur van de ziekenboeg stond wijd open en in de ruimte zag ze Thijs in de zetel zitten met trillende handen. Hij leek in schok.

'Wat is er gebeurd?', vroeg Lieze.

'Ik weet het niet. Hij werd wakker en ik dacht dat alles in orde was. Maar plots begon hij hevig te trillen. Ik denk dat hij een trauma heeft opgelopen van iets.', antwoordde Lucas.

Lieze wandelde rustig op hem af. Hij keek haar zelfs niet aan. Alleen naar zijn trillende handen. Zijn gezicht was bleek en zijn ogen zagen er onuitgeslapen uit.

'Is alles in orde?', vroeg Lieze terwijl ze zijn hand op zijn schouder legde.

'Ik heb Thomas gezien...hij was donker. Donker als de nacht. Hij zei dat hij Sophia kon helpen. Dit was al de tweede keer dat hij terug kwam. Ik blijf nachtmerries hebben.', zei hij verbijsterd. Hij bleef in het niets kijken maar zijn handen waren opgehouden met trillen.

'Het was gewoon een droom. Rust wat uit en alles komt in orde.'

'Je hebt gelijk.', zuchtte hij. Hij kroop recht uit de zetel en wandelde de ziekenboeg uit alsof er niets gebeurd was. Er was meer gebeurd dan dat, maar wat wist ze niet. Het waren waarschijnlijk haar zaken niet en als het belangrijk was, zou hij het wel vertellen. Alhoewel, dat hoopte ze...