Felidi 3: de vijf moorden van Felidi

Halfbroer?

Een kleine rilling ging door zijn lichaam. Hij voelde een zachte pijn aan zijn arm die stilletjes aan verminderde. Lucas kroop recht en zijn ogen waren meteen gericht op zijn arm. De twee grote gaten waren verdwenen en ook de hallucinaties kwamen niet meer terug. Waar was hij? Het leek misschien op de ziekenhal in Felidi, maar er klopte iets niet. Waar was de zuster? En de dokter? Of Lieze die waarschijnlijk naast hem zou gezeten hebben. Hij probeerde zich te herinneren wat er gebeurd was gisteren. Maar de hoofdpijn was te hevig. Links hoorde hij een deur hevig openzwaaien. Hij probeerde zijn zicht wat te verhelderen en tot zijn verbazing liep de kleine uitwisselingsstudent binnen samen met Thomas. Meteen herinnerde hij zich weer waar hij was, bij Theodor. Een woede welde in hem op. Hij ging hun vermoorden als er iets met Lieze was gebeurd en dat mochten ze weten. Hij wilde recht kruipen, maar nu pas zag dat zijn handen aan het bed geboeid waren. Natuurlijk. Typisch Theodor.

'Hey kijk eens wie we daar hebben?', Thomas zijn ogen stonden roodgloeiend.

'Thomas? Thomas! Word wakker man! Je bent jezelf niet meer! Maak me los en ga gewoon met ons mee? Oké? Wij maken je wel beter en...'

'Zwijg, jij ellendeling. Wees eens een voorbeeld voor je broertje!', zei Thomas terwijl hij naar de uitwisselingsstudent wees. Manu? Broer? Wat?

'Ah? Heeft Theodor het nog niet verteld?'

'Wat verteld?', hij probeerde kwaad te klinken. Maar zijn gedachten dreven steeds weg. Waarschijnlijk een bijwerking van het medicijn.

'Je hebt een halfbroertje? Is dat niet interessant? En dat maakt dat je eigenlijk deels zus bent van Lieze. Pech, dan kan ze je 'vriendinnetje' niet meer zijn.' Nu waren zijn ogen donkerrood gekleurd. Hij had zin in wraak en dat wist Lucas maar al te goed.

'Wat? Dat kan niet! Je liegt! Je bent onder invloed van mijn vader! Luister dan toch Thomas!' Hij jammerde vreselijk maar Thomas gaf niet op.

'Jawel, jou vader en Lieze haar moeder hebben een lange tijd geleden ooit een kind gekregen.'

'Maar dan zou Sarah dat toch weten?'

'Nou, hier komt de plotwending, jou vader heeft ervoor gezorgd dat Sarah het niet meer weet.', Thomas begon hartelijk te lachen waardoor een rilling over Lucas zijn rug kroop.

Maar hij kreeg geen antwoord meer uit zijn mond. Hij stamelde wat en Thomas gaf het op. Hij wilde zich net omdraaien met Manu aan zijn zijde, maar bedacht zich.

'Eigenlijk wil ik je nog wel iets interessants vertellen.'

'Ga weg jij vuile leugenaar.'

'Oké, dan weet je niet dat ik met je 'vriendinnetje' heb gekust.'

Dit was de druppel. Hij trok hevig aan de boeien aan zijn armen en benen en in geen enkele seconde waren de draden doorbroken. De boeien bungelden nog aan zijn polsen. Zijn ogen vielen op een glas op het nachtkastje en zonder twijfelen gooide hij het richting Thomas. Maar voor het hem kon raken, bleef het zweven voor Thomas zijn ogen. Hij was bezig met zwarte magie, zonder hulpelementen als een boek of toverstok. Dat was bijna onmogelijk.

'Jaloers misschien?'

'Je liegt. Ik weet het zeker, wie zwarte magie gebruikt is niet bepaald vies van leugens Thomas.'

'Moet ik het je vertellen?'

'Nee!'

Maar hij bleek geen nee te dulden want een onzichtbare hand krulde rond Lucas zijn schouder en duwde hem terug op zijn bed.

'Toen we vuurvliegjes moesten opwekken heeft ze mij gekust.'

'Zie je wel? Je liegt! Ze probeerde de aarde te redden door je te kussen. Het betekent niets.' Maar toch voelde hij binnen in zich een steek.

'Tja, ik kuste haar en ik moet toegeven, ze trok niet bepaald terug. Het was redelijk...intens.'

Maar voor hij van die wraak kon genieten, kreeg hij een vuist, pal op zijn wang. Hij viel achterover en een rode plek vormde zich onder zijn oog. Meteen kroop hij terug recht en Lucas voelde de hand om zijn keel sluiten. Dit was het dan. Hoe kon hij winnen van een onzichtbare hand? Maar toen hij dacht dat het niet erger kon, voelde hij zijn voeten onder hem zweven. Hij werd de lucht ingeworpen door iets wat hij niet kon zien. De hand rond zijn nek loste en hij viel recht naar beneden op een bed.

'Wees gewaarschuwd Lucas. Je krijgt normaal gezien nog een laatste kans om Lieze te zien. Als je het uithangt, zal ik die kans moeten terugnemen.'

'Hoezo laatste kans?'

'Moet ik er nog een tekeningetje bij maken?'

Maar zonder dat hij nog kon antwoorden liep Thomas weg, samen met Manu. Was dit nu echt gebeurd? Hij dacht dat hij droomde. Een leven zonder Lieze kon hij zich nooit voorstellen. En hij ging kostte was het kost doen om dat te voorkomen.