Kean's POV
"Key, I have something to tell you, come here." napatingin ako sa nagsalita at si mama pala na nakaupo sa sofa sa sala. Nagulat ako, pota.
"Ano po yun?" tanong ko at umupo sa tapat niya.
"I texted Venus awhile ago."
"Then?"
"We have a date on next Sunday. Do you want to come with us?" Wait, how come--
"Date? Paano mo siya nayaya ng ganon lang kadali, ma?"
"Bakit naman niya ako tatanggihan diba? She's so nice, alam natin pareho 'yan."
"Bakit naman naisipan mo siyang yayain, ma?"
"Why not? Namiss ko lang siya and besides, malay mo magkabalikan kayo ulit diba?"
"What the-"
"Alam ko, Key. You still love her."
"Ma naman. Alam kong alam natin pareho 'yan pero bakit naman tinuturuan niyo akong umasa? Nasasaktan ako ma eh."
"Eh tanga ka eh. Who told you to continue hoping? At isa pa, wala namang hadlang diba? Edi ligawan mo ulit."
"Makatanga ka naman, ma."
"Eh totoo naman."
"Hays, paano ko liligawan eh may pamilya na nga siya?"
"Wait, pamilya?" tumango naman ako. Kumunot ang noo niya at uminom ng juice. "This is all Tracy's fault--"
"Stop blaming her, ma."
"Why are you always keep on protecting her?"
"Kasi nagsisisi na siya, ma. Past na 'yun at please naman, kalimutan na natin lahat. Siguro ma, that was all meant to happen para sabihin sa amin na hindi kami para sa isa't isa."
BINABASA MO ANG
indelible || j.hs
Short Story【bangtan epistolary series #6】+ Kean just chatted you, ❝Hindi ka pa rin naaalis sa isipan at puso ko.❞ ↪ It's so hard to remove someone into our life who still have a part in our heart. The moment that you want to forget her but yourself keep on tel...
