Emphire University(COMPLETED)

Chapter 46: Answers

Jean's Point of View

Pagdating ko sa University ay nakita kong inaaresto na yung Led at Mikee...kasama si Lance

"Sandali, kakausapin ko lang siya" sabi ko sa police man na may hawak kay Lance na naka posas ang kamay sa likod niya "Sige po, maam" sabi ng police bago kami iniwan

"Anony kailangan mo?" Malamig na tanong ni Lance, sht I am not used to this, ang sakit. Bakit ganito! "May itatanong lang ako, pero bago yon, can you do me a favor?" Tanong ko habang pilit na pinipigilan ang pag tulo ng luha sa mata ko

"Ano yon?" Tanong niya, I look straight into his eyes before answering "Pretend you still love me at ikaw pa rin yung nakilala kong Lance, yung dating ikaw, yung hindi kriminal sa mata ko, yung nag papaselos saakin" sabi ko, I looked at him and he wasn't reacting a bit "Please..." pag mamakaawa ko "Okay" he said at dahil dun nabuhayan ang buong pagkatao ko, yumuko muna siya bago ako tinignan ng may ngiti sa mukha

"Jean, ano yung itatanong mo?" Ang sakit sa pakiramdam na nag kukunwari nalang siya sa mga oras na to pero kailangan kong mag tiis "Sa masquerade ball, ikaw ba..." hindi ko na naituloy yung sasabihin ko dahil nag salita siya

"Oo, ako yon, Jean. I like you, may ubo ako noon kaya hindi ako nakakapagsalita ng maayos at iba ang boses ko, kaya yun yung time na inamin ko saying gusti kita kasi alam kong hindi mo makikilala ang boses ko. At nung time na nag away tayo sa pool area? Nag selos ako noon kasi gusto na kita, kasi gusto ko ako lang yung iinom sa water bottle mo, nag selos ako noon sa Dark na yon kasi grabe kung makaaligid sayo. Nung nagselos ka saamin ni Ana, ang saya ko noon kahit hindi naman dapat kasi alam ko ng nag seselos ka, umasa akong may nararamdaman ka rin para saakin, lalo na nung nag selos ka ulit nung nakita mong may kasama akong iba sa Starbucks. I really like you, Jean, tandaan mo yan" sabi niya,"Nung lumabas tayo para mag movies, si Michael yung sumaksak sayo at alam kong alam mo iyon, pero bakit hindi ka nag salita? Bakit hindi mo binawalan yung mga kaibigan mo tungkol saamin? Alam mo rin na ako yung nag tetext at tumatawag sayo, pero bakit wala kang ginawa?Dahil don inisip kong siguro nga may gusto ka rin saakin, pero hanggang ngayon hindi ko pa naririnig mula sayo na gusto mo din ako, maybe I'm just hoping you like me too" dagdag niya,mag sasalita pa sana ako pero dumating na yung mamang pulis "Maam, kailangan na po namin siyang dalhin sa presinto" sabi ng pulis, tumingin ko kay Lance na ngayon ay nagbalik na sa kaniyang tunay na sarili, wala sa sariling napatango nalan ako

Ng makaalis na sila ay doon bumagsak lahat ng luha ko, "I like you too, Lance" bulong ko sa sarili, bakit ganon? Pakiramdam ko totoo lahat ng sinabi niya? Pakiramdam ko gusto niya talaga ako? Pakiramdam ko nalang ba lahat? Hanggang asa nalang ba ako? Bakit ganun? Sila Lander, Michael at Zander, kinayang tuniwalag sa kamay nila Led at Mikee, bakit siya hindi? Siguro nga hindi niya talaga ako gusto, siguro kailangan ko na siyang kalimutan pati na rin anh feelings ko sakaniya habang maaga pa

Ilang oras din ako sa University, sabi nila tito sumabay na daw ako sakanila papunta sa hospital pero tumanggi ako, kailangan ko munang ilabas lahat ng sakit, kailangang kailangan, dahil bukas himdi na dapat ako iiyak, hindi ko na dapat siya iyakan pa. Kung kinaya niyang iwan ako, kaya ko rin

From Loraine

Jean, san kana? Okay na si Tito, kailangan lang niyang mag pahinga. Sila Mommy daw uuwi na rin bukas, hihintayin lang sila Tita at yung mga caregiver na mag babantay kila Grammy at Nana

Hindi na ako nag reply pa kay Loraine, tumayo nalang ako at sumakay sa Lamborgini na pinadala ko kay Manong Lawrence, tinignan ko ang phone ko at nahagip pa ng mata kong January 2, 2018, 1:16 am. January 2, birthday na ni Zeely, wala manlang kaming oras para mag celebrate, pero I've got a better idea

"Jean!" Sigaw ng tatlo sabay yakap saakin "Okay ka lang?" Tanong ni Loraine, tumango nalang ako at naupo sa upuan na kaharap ng room ni Daddy, hindi ako pwedeng magpakita sakaniya na ganito ang itsura ko kundi mag aalala lang siya saakin

"Zeely...Happy Birthday" matamlay kong sabi, hindi siya sumagot kundi ay niyakap lang ako "Now is not the right time to say that, Jean" sabi niya, medyo natawa ako "But it's your birthday" sabi ko, I just heard her sigh bago kumalas sa pag kakayakap saakin