Καλύτερα μόνη μου!

Κεφαλαιο 29

Πήγαμε προς την γραμματεία και εκει είδαμε τον Νικο. Είχα απογοητευτεί τοσο απο εκείνον που δεν άξιζε καν να του μιλάω αλλα τωρα πρόκειται για τα παιδιά μου.
Α- που είναι?
Τον ρώτησα χωρίς κανενα συναίσθημα στην φωνή μου.
Ν- ακολούθησε με
Μου ειπε αυστηρά και εκανα αυτο που μου ειπε. Ανεβήκαμε με το ασανσέρ στον τρίτο όροφο και φτάσαμε στο δωμάτιο με τον αριθμό 325. Γρήγορα μπήκα μέσα και έτρεξα στο κρεβάτι βλέποντας τον ξαπλωμένο με Γάζα περασμένη γύρω απο το χέρι του.
Α- αγαπη μου πως εισαι? Πονάς? Συγγνωμη αγαπη μου που δεν ημουν εκει...
Του ειπα παίρνοντας τον στην αγκαλια μου.
Μ- εντάτσει είμαι μανούλα. Αλλα γιατι αυτος ο κυριος ειπε πως θα ζήσουμε μαζι του και να σε τσεχάσουμε?
Τι να του πω τωρα? Κοίταξα με νόημα τον νικο και ανασηκώσει τους ώμους του ως ένδειξη οτι δεν πρόκειται να με διευκολύνει με την ολη κατάσταση και να τα βγάλω πέρα μονη μου. Τελεια!
Α- εμ αγαπη μου πλακα έκανε μην ανησυχείς ειμαι εγω εδω τωρα ναι?
Μ- ναι
Είπε και με κράτησε πιο σφιχτά απο πριν.
Α- η Μαρία που είναι ?
Ν- στην εντατική ειναι πιο σοβαρά.
Α- ΤΙ? ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΣ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ? ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ?
Ν- βγες στο τελος του δρόμου στρίψε δεξιά δεύτερη πόρτα αριστερά.
Μου ειπε και έτρεξα γρηγορα έξω. Ακολούθησα τις οδηγίες του και βρέθηκα μπροστά σε μια πόρτα που έγραφε ¨ΕΝΤΑΤΙΚΗ¨επανω.
Περίμενα απο έξω και ενα τέταρτο περίπου μετα βγήκε ένας γιατρός έξω ακομα φορώντας την μπλε μάσκα του.
Α- συγγνωμη μήπως ξέρετε την κατάσταση για ενα κοριτσάκι δυόμιση ετών που έφεραν πριν μια ωρα περίπου? Ήταν σε ενα τροχαίο με αλλο ενα αγοράκι που χτύπησε το χέρι του.
Γ- ναι ναι. Ειςαστε συγγενης;
Α- ναι είμαι η μητέρα της
Γ-Κοιτάξτε η κατάσταση της ειναι πολυ κρίσιμη. Εχει υποστεί μεγάλη βλάβη στη μέση και μπορει να μην καταφέρει να ξαναπερπατήσει. Λυπάμαι κανουμε οτι μπορούμε. Θα σας ενημερώσουμε για οτι νεότερο.
Α- ευχαριστω πολυ
ειπα σαν χαμένη και άρχισα να περπατάω προς την αντίθετη κατεύθυνση πηγαίνοντας προς το δωμάτιο του μικρού. Αυτή τη στιγμή δεν με ανησυχεί τόσο το γεγονός ότι μπορεί να μην περπατάει. Αρκεί να τα καταφέρει. Θα είμαι διπλα της σε όλο αυτό αρκεί να είναι δυνατή και να τα καταφέρει.
Μπήκα μέσα στο δωμάτιο με το ίδιο χαμένο βλέμμα.
Μ- μαμά τι εχειθ;
Με ρώτησε με στενοχωρημένο ύφος.
Α- τι-τιποτα αγάπη μου όλα καλά..
Ν- έλα λιγο έξω.
Απαίτησε με αυτή τη βαριά φωνή που πλέον τόσο μισω. Παρολαυτα τον ακολούθησα χωρίς αντίσταση.
Ν- πως είναι;
Α- αφού δεν σε νοιάζει.
Είπα κάνοντας την ειρωνία μου παραπάνω από αισθητή.
Ν- είπα πες μου πως είναι!
Μου είπε αυστηρά.
Α- ειλικρινά σε βαρέθηκα. Σε σιχαίνομαι! Άσε με ήσυχη! Γιατι είσαι ακόμα εδώ; Ε; Την έκανες δουλεια σου. Τι περιμένεις τώρα; Να σου πούμε και μπράβο; Ε μπράβο λοιπόν! Τα κατάφερες!
Πλέον δεν μπορούσα να ελέγξω την φωνή μου, η οποία οσο πήγαινε και γινόταν πιο δυνατή, αλλα ούτε και τα χέρια μου, που τον έσπρωχναν προς τα πίσω. Όμως η δυναμη αυτή δεν κράτησε και πολυ καθώς ξεσπασα σε κλάμματα και έπεσα στα γόνατα μου.
Δεν μπορούσα να ελέγξω τα αναφιλητά μου. Ο νικος πήγε να με σηκώσει αλλα δεν τον άφησα. Δεν ήθελα να με ακουμπάει.
Α- ΑΣΕ ΜΕ! ΜΗΝ ΜΕ ΑΚΟΥΜΠΑΣ ΣΕ ΜΙΣΩ! ΣΕ ΜΙΣΩ! Σε μισω...
Ήταν η τελευταία φράση μου πριν χάσω τις αισθήσεις μου.
POV Νίκου (γατάκια)
Όταν ειδα το μίσος αυτό στα μάτια της θόλωσα. Τι έκανα; Πως μπόρεσα να προκαλέσω τόσο πόνο σε εναν άνθρωπο που δεν το αξίζει; Καθώς μου έλεγε όλα αυτά οι τύψεις με κάρφωναν η μια μετα την άλλη. Τα χρήματα με είχαν θαμπώσει και δεν κατάλαβα ποσο θα πονούσε. Όμως ήταν ήδη αργά για να επανορθώσω. Πάνω που πήγα να ζητήσω συγγνωμη, παρόλο που ηξερα πως δεν θα βοηθούσα στην παρούσα κατάσταση, την ειδα να χάνει τις αισθήσεις της. Αμέσως την έπιασα στην αγκαλια μου και άρχισα να φωνάζω απελπισμένα για βοήθεια.
Ν- ΒΟΗΘΕΙΑ! Κάποιος γιατρός. Βοήθεια!
Γ2- τι έγινε; Τι έπαθε η δεσποινίς;
Ν- λιποθύμησε σας Παρακαλω βοηθήστε την.
Αμέσως ο γιατρός έφυγε ψάχνοντας ενα φορείο για να την μεταφέρουν σε ενα δωμάτιο. Μετα από δυο λεπτα εμφανίστηκε με δυο νοσοκόμες κι ενα φορείο. Έφτασαν κοντά μας και την πήραν από τα χέρια μου τοποθετώντας την προσεκτικά στο κενό κρεβάτι μπροστά μας.
Ν- που θα την πάτε;
Γ2- αρχικά για κάποιες εξετάσεις και μετα σε δωμάτιο. Θα σας ενημερώσω για τον αριθμό του δωματίου σε λιγο.
Ν- εντάξει ευχαριστώ .
Είπα καθώς τους έβλεπα να απομακρύνονται με γρήγορες κινήσεις από κοντά μου.
Πρέπει να μιλήσω στον μικρό. Μπήκα στο δωμάτιο και τον βρήκα ξαπλωμένο να κλαίει.
Ν- μικρέ τι έπαθες;
Μ- φύγε φύγε . Δεν με αγαπαθ ούτε εμένα ούτε τη μαμά μου ούτε την αδεφουλα μου! Δεν θε αγαπάω!
Μου είπε με πείσμα.
Ν- αγόρι μου εγω-
Μ- μην μιλαθ. Ακουθα τη μαμά μ να θου φωναδει και να κλαίει. Την θτεναχωρηθεθ! Που είναι;
Ν- η μαμά εχει ενα πρόβλημα με την υγεία της και είναι με εναν πολυ καλό γιατρό για να την κάνει καλά.
Του είπα οσο πιο πειστικά και ήρεμα μπορούσα.
Μ- πθεματα μου λεθ. Δεν θε πιθτευω. Εθυ τηθ εκανεθ κακοο!
Ν- όχι αλήθεια μικρέ μου πίστεψε με δεν της έκανα εγω κακο. Εγω την αγαπάω την μαμά.
Μ- φύγε! Θέλω την μαμά μου! Φύγε!
Ν- εντάξει μικρε όπως θέλεις φεύγω...
Είπα και βγήκα από το δωμάτιο. Τον απογοήτευσα κι αυτόν. Αλλα μετάνιωσα αλήθεια. Μετάνιωσα...
POV Αναστασίας
Ένιωθα το κεφάλι μου βαρύ και δεν μπορούσα να ανοίξω τα μάτια μου. Άκουσα την πόρτα να ανοίγει και να κλείνει αλλα δεν μπορούσα να αντιδράσω καθόλου.
«συγγνωμη...»
Άκουσα μια οικεία φωνή να λέει. Μα αυτή η φωνή είναι του Νίκου.
Ν- αλήθεια συγγνωμη δεν κατάλαβα ποσο θα σε πλήγωνα. Τα χρήματα με έκαναν να μην βλέπω καθαρά. Ξέρω ότι δεν με ακούς αλλα νιώθω την ανάγκη να στα πω έστω κι ετσι. Δεν θα σε ξανά ενοχλήσω άμα δεν το θέλεις. Απλά απάλλαξε με από τις τύψεις μου . Δέξου τη συγγνωμη μου και θα κάνω ότι μου πεις.
Λες να με δουλεύει και να ξέρει ότι ακούω για να συνεχίσει το παιχνίδι του; Δεν ξέρω πια τι να σκεφτώ με αυτόν τον άνθρωπο. Η αλήθεια είναι πως πριν από όλο αυτό είχα αισθήματα για αυτόν. Είχαμε ζήσει ωραίες στιγμές. Μου προσέφερε εμπειρίες που κανένας άλλος δεν το έκανε. Αλλα το έκανε για τα λεφτά του Χρήστου. Οσο το σκέφτομαι αυτό τα νεύρα μου αρχίζουν και διώχνουν κάθε καλή ανάμνηση μπυ με τον νικο. Δεν σκέφτηκε ποσο θα με πλήγωνε και αυτό με πληγώνει ακόμα περισσότερο. Άρχισα να ακούω εναν συνεχόμενο θόρυβο ξανά και ξανά. Ενα μπιπ μπιπ μπιπ. Μονο τότε κατάλαβα πως οι παλμοί μου άρχισαν να ανεβαίνουν ανησυχητικά πολυ.
Ν- ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ; Τ-ΤΙ ΕΓΙΝΕ; ΓΙΑΤΡΕ!
Άκουσα τον νικο να λέει πριν ξαναχασω τις αισθήσεις μου.

ΚΑΙ ΝΑΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΔΩ!
ΤΙ ΜΟΥ ΚΑΝΕΤΕ ΤΡΕΛΑ ΜΩΡΑΚΙΑ;  Εγω καλά είμαι πάντως. Ξέρω πάλι άργησα πολυ αλλα το προγραμμα είναι πολυ πιεσμένο. Εύχομαι να σας άρεσε το κεφαλαιο. Το επόμενο δεν ξέρω αν θα αργήσει έρχονται οι εξετάσεις και μετα καλοκαιρινά στο φροντιστήριο. Αλλα σίγουρα θα ανέβα κάποια στιγμή.
Φιλακια πολλά από εμένα!