Ik open de deur voor Willemijn en laat haar als eerste naar binnen. 'Mam, Emma en Martinus ik heb iemand meegenomen!' roep ik als ik de deur heb gesloten. Ik hoor iemand de trap afrennen en voor ik het weet staat Emma naast me. 'Marcus ik dacht dat het Mila was, maar wie is zij?' zegt Emma op een bitchy toon en kijkt Willemijn afkeurend aan.
'Emma dit is een goede vriendin van Mila, omdat Mila nu in het ziekenhuis ligt er niet bij ligt moesten ik en Willemijn of wachten in de kantine of naar huis gaan. Dus dat hebben we gegaan. En Willemijn wou ook ons graag ontmoeten. Dus zo is het gegaan.' Zeg ik en Emma knikt en loopt met een gebogen hoofd naar de keuken. Ik geef aan aan Willemijn dat ze haar jas en schoenen uit kan doen en mij volgen.
Als we de keuken in lopen komt mij moeder aan lopen met een kan thee. Ik geef een sein naar me moeder dat ze het even aan de kant moet leggen. 'Mam dit is Willemijn, Willemijn dit is mijn moeder. Ook al weet je al wie het is.' Zeg ik lachend en Willemijn lacht mee. 'Hallo Willemijn. Leuk je te ontmoeten. En zo te horen ben je een fan?' zegt mijn moeder tegen Willemijn.
'Ja dat ben ik en ik ben ook de vriendin van Mila. Ik heb vandaag uw zoon ontmoet in het ziekenhuis bij Mila. En dat was een grote shock, maar ik heb me ingehouden, maar het is mijn genoegen om u te ontmoeten.' Zegt Willemijn en mijn moeder bedankt haar. 'Willemijn jullie ook een kop thee?' vraagt ze en ik schud mijn hoofd en Willemijn wilt er wel een. 'Jongens ik ga naar boven even kijken wat Martinus aan het doen is. Heel veel plezier samen.' Zeg ik en loop naar boven. Als ik net boven ben hoor ik Willemijn en mijn moeder goed lachen. Zo te horen kunnen het goed met elkaar hebben. Mooi ook.
Ik loop de kamer binnen van Martinus om te kijken wat hij aan het doen is en als ik de deur binnen loop zie ik dat hij Fifa aan het spelen is. 'Is er een mogelijkheid dat ik mee kan doen?' vraag ik aan Martinus die zo goed in een potje bezig was dat hij er van schrikt. 'MARCUS!!! BEDANKT NU HEBBEN HUN GESCOORD!' schreeuwt Martinus zo hard dat ik mijn oren hard dicht moet doen. Als ik mijn vingers uit me oren wil halen is hij nog steeds bezig met schreeuwen. Na zo'n 2 minuten is hij klaar en zegt hij dat ik mee kan doen met Fifa.
We hebben nu al zo veel potjes gespeelt dat ik er zat van word en de tv uit zet. 'Maar Martinus ik kwam dus net terug van het ziekenhuis bij Mila, en heb daar iemand ontmoet. Een vriendin van Mila. Ik denk wel dat je haar leuk gaat vinden.' Zeg ik en hij knikt. Ik sta op en loop voor op de trap af en hoor nog steeds dat Willemijn en mama aan het lachen zijn.
Ik loop de keuken in en er valt een stilte. Willemijn kijkt Martinus aan als ze een spook heeft gezien. En als ik een kwart slag draai zie ik Martinus kijken of hij een spook heeft gezien. Dat word vanavond goed overhoren. 'Martinus dit is Willemijn, Willemijn dit is Martinus, maar dat wist je ook al hoop ik dan.' Zeg ik lachend en ik zie een grijns op Willemijns haar gezicht komen. 'Martinus, Willemijn is een fan dus ze weet best wel veel van ons.' Zeg ik en ik kijk hun allebei aan, maar ze geven allebei geen ene kik.
