Mila - Nou hij heeft geen nee gezegd maar ook geen ja.
Marcus - Huh? Wat heeft hij dan gezegd?
Mila - Hij zei...
Marcus - Mila doe me dit niet aan. Het is al vervelend
Mila - HIJ ZEI DAT HET MOCHT!!!
Marcus - NO WAY?
Mila - JA WAY!
Marcus - Hahah, maar dat is toch super?
Mila - Tuurlijk is dat super. Wanneer beginnen we?
Marcus - I don't know, want we hebben nu een stop om zo maar te zeggen, want het is al bijna Kerst. ( i know het is net kerst geweest, maar boeiee )
Mila - Maar ik ga nu wel slapen oké?
Marcus - Ja is goed, was me ook al aan het klaar maken
Mila - Oké, slaaplekker Marcus
Marcus - Jij ook Mila x
Mila - X
~volgende dag~
'Mila wordt je wakker?' hoor ik iemand zacht zeggen en voel ook een hand door mijn haar gaan. Ik open mijn ogen en kijk wie het is. Mijn moeder kijkt me met grote ogen aan. Wat is er aan de hand? Waarom heeft ze die ogen op staan? 'Mam, wat is er aan de hand?' vraag ik met een schorre stem. 'Het is overmorgen Kerst en ik dacht dat je misschien wel mee wou gaan naar het winkelcentrum?' zegt mijn moeder vol trots.
'Tuurlijk wil ik mee. Dat hoe je me echt niet nog een keertje te vragen hoor.' zeg ik lachend naar me moeder toe en geef een gebaar dat ze de kamer kan verlaten om me eigen om te kleden. 'Ik wacht beneden op je. Maar schiet wel alsjeblieft op.' zegt mijn moeder van achter de deur. 'Ja is goed.' roep ik terug en ga meteen naar de kleding kast toe.
Wat doe ik vandaag eens aan. Ik rommel wat in de kast en zoek een leuk setje. Trek snel de kleding aan en loop naar beneden waar me moeder al staat te wachten op mij. 'Ben je klaar om te gaan?' vraagt me moeder terwijl ik mijn schoenen aantrek. 'Ja, ik pak nog wel eventjes mijn portemonnee en dan kom ik. Ga anders alvast in de auto zitten, dan kom ik daarna meteen.' zeg ik en loop de woonkamer binnen. Ik loop naar de kast en pak mijn portemonnee en trek mijn jas aan en loop naar buiten.
'Ben je er helemaal klaar voor?' zegt mijn moeder en ik knik. Ik doe mijn gordel vast en zet de radio aan. 'Mam naar welke winkel wil jij gaan dan?' zeg ik en mijn moeder haalt haar schouders op. 'Weet ik ook niet, dat wou ik net ook aan jou vragen.' zegt mijn moeder grinnikend. Ik lach ook zachtjes mee.
Ik zit de hele rit op mijn telefoon. Check wat dingen en zing af en toe ook mee met de radio. 'Zijn we er bijna mam?' zeg ik en kijk mijn moeder aan. 'Ja, we zijn er bijna. Ik moet alleen ik parkeerplek vinden. Dus als je even wilt helpen gaat dat sneller.' zegt mijn moeder focussend op de weg. Ik kijk om mij heen of ik een parkeerplek zie.
'Mam daar is een parkeerplek!' roep ik door de auto heen en wijs naar de plek die ik bedoel. Maar als we naar de parkeerplek willen rijden, komt er om de hoek een auto aan gescheurd. En botsen we tegen elkaar aan.
Ik kom met mijn hoofd tegen de voorkant van de auto en mijn moeder keihard tegen het stuur. Het voelt als we paar keer over de kop gaan. Ik voel me dus nu ook super licht, en probeer me los te maken, maar ik kan geen een beweging maken. Ik probeer wakker te blijven, maar het enige wat ik nog zie/voel is koude lucht en 'MILAA!'
