Για στάσου λίγο...

Έξαλλη!

Μπαίνουμε στο σουβλατζίδικο και δεν έχει πολύ κόσμο. ''Θέλεις να κάτσουμε εδώ ή να τα πάρουμε και να πάμε να κάτσουμε κάπου?'', με ρωτάει και περιμένει την απάντησή μου. Βασικά το μόνο σίγουρη ότι θέλω να ηρεμήσω, όλη μέρα η βαβούρα στη εταιρεία με κουράζει αρκετά θα έλεγα.

''Προτιμώ να πάμε κάπου πιο ήσυχα, τι λες εσύ?'', τον ρωτάω περιμένοντας την απάντησή του. ''Ότι θες αλλά και εγώ πιστεύω πως είναι καλύτερα'', μου λέει και του χαμογελάω. Περιμένουμε στην ουρά που ευτυχώς δεν είναι μεγάλη. Μόλις φτάνει η σειρά μας ο Στέφανος γυρίζει και με κοιτάζει. ''Τι θα πάρεις?'', με ρωτάει. ''Μια γυρόπιτα χωρίς κρεμμύδι με σος'', του λέω και στρέφει το βλέμμα του προς τον ψήστη.

''Δύο γυρόπιτες χωρίς κρεμμύδι με σος και δύο μπύρες'', τον ακούω να παραγγέλνει και χαμογελάω μόλις ακούω για τις μπύρες. Μπύρες και βότκα= Π-Α-Ρ-Α-Δ-Ε-Ι-Σ-Ο-Σ. Καθώς περιμένουμε την παραγγελία μας ο Στέφανος αποφεύγει το βλέμμα μου. Χμμ.

Ο Ψήστης δίνει τη σακούλα με τα πράγματα και ο Στέφανος πληρώνει. Αυτό έλειπε, να μη πληρώσει κιόλας. Βλέπω στις μέρες μας κάτι ζευγάρια και όταν φτάνει η στιγμή να πληρώσουν, ο καθένας πληρώνει για το δικό του. Δε πάμε καλά. Βέβαια εγώ με τον Στέφανο δεν είμαστε ζευγάρι αλλά όπως και να έχει, ο άντρας πληρώνει.

Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο, ο Στέφανος βάζει μπροστά και φεύγουμε. ''Που θα πάμε?'', τον ρωτάω καθώς δεν έχω ιδέα για το που κατευθυνόμαστε. ''Θα σου έλεγα *to the stars*, αλλά δε θα το πω γιατί δε μου αρέσει να κλέβω ατάκες φίλων μου'', μου λέει και γελάει. ''Δεν ήξερα ότι είστε φίλοι με τον Ντι Κάπριο'', του απαντάω σαρκαστικά.

''Κολλητάρια εδώ και χρόνια, θα έπαιρναν εμένα στον Τιτανικό αλλά τον λυπήθηκα τον κακομοίρη'', μου λέει και γελάω. ''Σοβαρά τώρα, που θα πάμε?'', προσπαθώ να τον ρωτήσω όσο πιο σοβαρά γίνεται. ''Σε μια παραλία, να αράξουμε τρώγοντας'', μου λέει ήρεμα. ''Καλό ακούγεται'', του λέω και δεν αντιδράει.

[...]

Κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο και πραγματικά, είναι τόσο ερημικά εδώ που είναι υπερβολικά τρομακτικά θα έλεγα. ''Ελπίζω μόνο να μην είσαι κανένας βιαστής και με έφερες εδώ για να καλύψεις τις ανάγκες σου'', του λέω σοβαρά. ''Αν ήθελα να καλύψω τις ανάγκες μου, πίστεψέ με δε θα χρειαζόταν να βιάσω καμία. Όποια θέλω μπορώ να έχω'', μου λέει και μου κλείνει το μάτι. 

Όπα τι? Μας τα χαλάει ο κυριούλης τώρα. Άκου εκεί μπορεί να έχει όποια θέλει. Καλά, μεταξύ μας τώρα, σίγουρα θα μπορεί να έχει όποια θέλει. ''Θα προτιμήσω να φάω παρά να σου απαντήσω'', του λέω κοιτώντας τον ειρωνικά και κάθομαι στην άμμο βγάζοντας από τη τσάντα το φαγητό.