Για στάσου λίγο...

"Μμμ καλή είσαι!"

Ανοίγω τα μάτια και νιώθω πάνω στη κοιλιά μου κάτι βαρύ. Κοιτάζω και βλέπω το χέρι του Στέφανου να με έχει πλακώσει. Δεν ξέρω γιατί χαμογέλασα μόλις τώρα. Σηκώνομαι σιγά σιγά για να μη τον ξυπνήσω. Νύχτωσε, κάποια φώτα της πόλης πέφτουν στο δωμάτιο και έτσι μπορώ να δω τουλάχιστον λίγο.

Τι ώρα να είναι? Πηγαίνω στο μπάνιο και πλένω λίγο το πρόσωπό μου. Βγαίνοντας από εκεί προσπαθώ να εντοπίσω το κινητό μου το οποίο τελικά βρίσκεται στο τραπεζάκι του σαλονιού. Ακόμα 10 είναι? Και εγώ που νόμιζα ότι είναι 2-3 τη νύχτα. Τι θα κάνω εγώ τώρα?

Πλησιάζω προς τη τζαμαρία και και βγαίνω στο μπαλκόνι. Χριστέ μου! Αυτό θα πει θέα! Όλο το Ηράκλειο φαίνεται από εδώ. Και από αυτό που βλέπω τη νύχτα η πόλη είναι πιο μαγική! Χάνομαι στο απέραντο μέχρι που νιώθω δύο χέρια στη μέση μου και πετάγομαι από το φόβο μου.

"Είσαι τρελός? Τρόμαξα!", λέω στον Στέφανο μόλις το βλέμμα μου πέφτει πάνω του. "Είσαι χαζή? Ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι εδώ μέσα?", μου λέει σοβαρά. Τον αγνοώ και συνεχίζω να κοιτάζω την θέα. "Εγώ λέω να αρχίζεις να ετοιμάζεσαι", μου πετάει στο ξεκάρφωτο και τον κοιτάζω απορημένη.

"Για ποιο πράγμα?", τον ρωτάω. "Ααα δε στο είπα ε? Σήμερα τα παιδιά θα κάνουν το bachelor party τους μαζί σε ένα club και θα πάμε", μου λέει και ενθουσιάζομαι. Ευτυχώς που θα πάμε κάπου γιατί νομίζω θα βαριόμουν εδώ.

"Ααα ωραία, πάω να ετοιμαστώ", του λέω και εκείνος γελάει. Τώρα γιατί γελάει δε ξέρω. Είναι καθυστερημένο το παιδί! "Τώρα που το σκέφτομαι είναι να νωρίς για να ετοιμαστείς. Κατά τις 1 θα πάμε", μου φωνάζει από το μπαλκόνι.Ο άνθρωπος δεν είναι με τα καλά του. Βγαίνω στο μπαλκόνι και τον κοιτάζω καλά καλά.

"Συγγνώμη, τώρα δε μου είπες να αρχίσω να ετοιμάζομαι? Αποφάσισε!", του λέω και εκείνος με κοιτάζει σαστισμένος. "Εγώ άμα θέλω θα αλλάζω γνώμη κάθε 1 λεπτό, γι'αυτό ηρέμησε κυρία μου", μου λέει και μου σηκώνει το φρύδι.  Αααα όχι δε θα με τσιτώσει εμένα. Τον αγνοώ και μπαίνω στο δωμάτιο.

Ανοίγω τη βαλίτσα και τοποθετώ τα ρούχα όμορφα στη ντουλάπα. Χμμ, τι να βάλω? Το μάτι μου πέφτει πάνω σε ένα μπλε φόρεμα μέχρι το γόνατο με όλη τη πλάτη ανοιχτή. Μμμ δεν είναι κακό. Το αφήνω στην άκρη, επιλέγω τα παπούτσια που ταιριάζουν και μπαίνω για ένα καυτό ντουζ.

[...]

Έχει πάει 1 παρά 20. Βάζω λίγη κολόνια, κουμπώνω τις γόβες μου και είμαι έτοιμη. "Μμμ καλή είσαι!", ακούω τον ηλίθιο να μου λέει και τον κοιτάζω με μισό μάτι. "Το ξέρω ότι είσαι εγωιστή και δε θα πεις ότι είμαι τέλεια γι'αυτό το δέχομαι", του απαντάω. "Και εσύ πάντως, είσαι πολύ ωραίος. Σου πάει το μπορντό πουκάμισο", προσθέτω και τον αφήνω να σκέφτεται. Θα σε στρώσω εγώ Αλεξάκη.