Για στάσου λίγο...

Κάποιος μου κάνει φάρσα

  Μπαίνω στο γραφείο μου και αυτό που αντικρίζω πρωί πρωί δεν είναι και ότι πιο φυσιολογικό. "Τι στο καλό κάνεις εσύ εδώ?", τον ρωτάω και εκείνος εκπνέει τον καπνό από το τσιγάρο του χαμογελώντας. 

Δεν μου απαντάει και συνεχίζει να με κοιτάζει καπνίζοντας με αυτό το ηλίθιο χαμόγελο στη μούρη του. Έλεος. Με παρακολουθεί με ένα τόσο ήρεμο βλέμμα που με κάνει να θέλω να τον σπάσω στο ξύλο. Πως γίνεται να είσαι τόσο αναίσθητος? Η συμπεριφορά του χθες το βράδυ ήταν απαράδεκτη. Τι μαλάκας!

Παίρνω μια βαθιά ανάσα και τον κοιτάζω. "Και σε ρωτάω ξανά, τι θες εδώ?", τον κοιτάζω με ένα αρκετά θυμωμένο ύφος. Τον παρατηρώ να σβήνει το τσιγάρο του στο τασάκι που υπάρχει στο γραφείο μου. Σηκώνεται από την καρέκλα μου και με πλησιάζει. "Θέλω να σου πω", μου λέει κοιτάζοντας το πάτωμα.

Πετάω νευρικά τη τσάντα μου και το σακάκι μου στον μπεζ δερμάτινο καναπέ. "Ακούω! Και σύντομα γιατί έχω και δουλειές!", του λέω και σταυρώνω τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου ενώ χτυπάω νευρικά στο πάτωμα το αριστερό μου πόδι. "Συγγνώμη", μου λέει σοβαρά και με κοιτάζει αδιάφορα. Δε ξέρω πως το κάνει αυτό.

Αλήθεια τώρα? Πιστεύει ότι με μια συγγνώμη θα διορθώσει την απαράδεκτη συμπεριφορά του απέναντί μου? Χα! Είναι φουλ γελασμένος. "Δεν μου αρκεί μια ανούσια λέξη. Η συμπεριφορά σου ήταν άθλια", του απαντάω ενώ κάθομαι στην πολυθρόνα μου και ξεκινάω να χαζεύω κάποια έγγραφα που μου έχει αφήσει η Νάντια. 

Άλλη ανεπρόκοπο και αυτή. Θα έρθει και η σειρά της. "Δεν πρόκειται να απολογηθώ για τίποτα και ούτε να σε παρακαλάω", μου απαντάει και έρχεται επικίνδυνα κοντά μου. "Δεν έχω παρακαλέσει ποτέ καμία γκόμενα, δεν θα το κάνω τώρα", μου λέει και με κοιτάζει έντονα. Σηκώνομαι πάνω και πλέον τα πρόσωπά μας είναι υπερβολικά κοντά. 

"Εγώ δεν είμαι απ'τις γκόμενες που πηδιέσαι κάθε βράδυ. Άντε μπράβο", του απαντάω με έντονο τόνο στη φωνή μου. "Φύγε!", του φωνάζω και τον κοιτάζω. Εκείνος ρίχνει ένα στιγμιαίο βλέμμα στα χείλη μου. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου χωρίς να προλάβω να αντιδράσω, με αρπάζει από τη μέση και ενώνει τα χείλη μας.

Μου δαγκώνει ελαφρά το κάτω χείλος με αποτέλεσμα να ανοίξω το στόμα μου και έτσι οι γλώσσες μας να συναντηθούν. Τοποθετώ το ένα μου χέρι στον ώμο του και ανταποκρίνομαι σε ένα παθιασμένο φιλί. Τι φάση? Γιατί τον φιλάω? Πρέπει να τον απομακρύνω. Γαμώτο! Νομίζω αυτό είναι πάνω από τις δυνάμεις μου.