Για στάσου λίγο...

Night drives ;)

Γιατί αναστατώνομαι έστω και λίγο? Δεν πρέπει να αναστατώνομαι, δεν έχει πλέον την ίδια επιρροή στο σώμα μου αλλά δε παύει να έχει έστω και λίγη. Αν δεν μπει τώρα κάποιος στο δωμάτιο δε μας βλέπω καλά εδώ. Καθόλου καλά. ''Γιώργο, απλά...μ..μην το κα..κάνεις δύσκολο'', καταφέρνω να πω μέσα στην παραζάλη μου.  

"Ω μωρό μου, είμαι σίγουρος ότι με ποθείς όσο και εγώ", μου λέει και έχει πλησιάσει υπερβολικά τα χείλη του στα δικά μου. Ωω όχι! Δεν πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο. Συνέρχομαι από αυτό τον υπνωτισμό και τον σπρώχνω δυνατά μακριά μου. ''Δε σε θέλω παιδάκι μου, τι ακριβώς δεν καταλαβαίνεις?", τον ρωτάω σηκώνοντας υπερβολικά τον τόνο της φωνής μου.

Εκείνος δείχνει να με κοιτάζει περίεργα. Είμαι σίγουρη ότι περίμενε πως θα με ρίξει. Σε γελάσανε μαλάκα! "Φύγε αυτή τη στιγμή από το δωμάτιό μου και από το σπίτι μου! Έξω!", του δείχνω την πόρτα και δείχνει να δυσανασχετεί. Χωρίς να πει τίποτα βγαίνει έξω από το δωμάτιό μου. Μετά από λίγο βγαίνω και εγώ πλησιάζοντας τις σκάλες ώστε να είμαι σίγουρη ότι ξεκουμπίστηκε παντελώς από το σπίτι μου.

Μπαίνω ξανά στο δωμάτιό μου και βάζω γρήγορα την πιτζάμα μου και κατεβαίνω κάτω. Βλέπω τη μαμά μου με τον μπαμπά μου στον καναπέ να βλέπουν τηλεόραση, ευτυχώς η κ.Βικτωρία έφυγε οπότε μπορώ να μιλήσω ελεύθερα. ''Μαμαα'', της φωνάζω και εκείνη καταλαβαίνει ότι τα νεύρα μου δεν είναι και στα καλύτερά τους. "Τι έγινε παιδί μου?", με ρωτάει ανήσυχη καθώς και ο μπαμπάς μου με κοιτάζει με το ίδιο περίεργο βλέμμα.

"Ρωτάς κιόλας? Γιατί άφησες έτσι απλά αυτόν τον μαλάκα να μπει εδώ μέσα? Αν είναι δυνατόν!", της λέω και ο μπαμπάς μου γουρλώνει τα μάτια του. "Έδειχνε μετανιωμένος κόρη μου και αφού δεν μου είχες πει κάτι κακό για την συζήτηση που είχατε τις προάλλες υπέθεσα ότι θα χαιρόσουν να τον έβλεπες", μου λέει σοβαρά και την κοιτάζω φρικαρισμένη. 

"Άναστασία πότε ήρθε αυτός ο λεχρίτης και δεν τον είδα?", ακούω τον μπαμπά μου να ρωτάει τη μαμά μου. "Ένα περίπου τέταρτο πριν έρθεις εσύ, δε σου είπα τίποτα γιατί ξέρω πως τον αντιπαθείς", του λέει η μαμά μου προσπαθώντας να σώσει τη κατάσταση. "Απλά αν δε σου έχω πει εγώ κάτι, αν έρθει ξανά εδώ μην τον αφήσει κανένας να μπει αλλιώς θα σκοτωθούμε, σου το λέω!", λέω στη μαμά μου και ανεβαίνω σφαίρα στο δωμάτιό μου.

Με σύγχυσαν πάλι είχανε δεν είχανε. Κοιτάζω το ρολόι μου και βλέπω ότι έχει πάει 10. Με τόση υπερένταση που έχω τώρα δεν υπάρχει καμία περίπτωση να με πάρει ο ύπνος. Γαμώ τη τύχη μου. Ανοίγω το κινητό μου και μπαίνω στο instagram να χαζέψω μπας και ηρεμήσω λίγο.