Forgotten Memories

Chapter 20

Thunder's pov

Tahimik kaming na biyahe papunta sa school. Hindi ko kaya yung ganitong katahimikan dahil nasanay ako na maingay kami kapag kaming dalawa ang magkasama na para bang wala kaming kasawaan sa kakatawa habang naglalambingan. 

"Rain is my childhood friend" pagbasag ko sa katahimikan alam kong napatingin siya sa akin pero hindi siya nagsalia kaya pinagpatuloy ko ang sasabihin ko.

"I left her nung kailangan naming lumipat ng bahay dahil naisipan ni dad na magpatayo ng negosyo sa Europe. Syempre dahil ayaw mahiwalay ni Mom kay dad napilitan kaming magmigrate" pagpapatuloy ko

"Its her 7th Birthday  kung kailan kami aalis ng bansa. Syempre sabi ko kay Mom tatapusin namin ang birthday ni Rain,pumayag namn si mom. Mabilis na natapos ang program and blowing candles na ang susunod. Sabi ko sa kanya magwish na siya at nung hinipan na niya yung kandila. Tinanong ko kung anong winish niya. Gusto kong maiyak nung marinig ko ang wish niya kasi alam kong hindi yun matutupad" pigil ang emosyong sabi ko sa kanya

"Ang wish niya wag akong aalis sa tabi niya. Kasi crush niya daw ako. You know what? She is my first love. Noon sabi ko siya na yung papakasalan ko kaya agad kong sinabi kay mom na wag na kaming umalis pero sabi niya kung kami talaga para sa isa't isa magkikita muli kami kaya naman umiiyak na umalis ako ng bansa" dagdag ko pa. Napansin kong may bahid ng sakit ang mga mata niya pero tinuloy ko pa rin.

"Then lumipas ang panahon at nakilala ko kayo, lalo ka na. Naging barkada tayo sa Light Academy at doon. doon ko unti-unting nalimutan si Rain at doon rin ako nagsimula na mahalin ka. Pero tila ata mapaglaro ag tadhan. After 5 years nagtransfer sa atin si Rain. Hindi ko sinabi sa iyo na kilala kos i rain dahil mukhang nalimutan na rin niya ako. Doon tayo nagsimula mag-away dahil nagseselos ka kay Rain na alam kong kasalanan ko." pagpapatuloy ko. nakita kong kumuyom ang mga kamao niya. Napabuntong hininga ako.

"Bigla kong naalala yung sinabi ni mom na kung para talaga kami sa isa't isa magkikita muli kami kaya akala ko non kami talaga ni Rain. Kaya nakipagbreak ako sa iyo. pero doon ako nagkamali kasi habang kasama ko si Rain hindi ko maramdaman yung mga nararamdaman ko sa iyo. Oo ngkaksayahan kami pero hindi katulad ng saya na nararamdaman ko kapag ikaw kasama ko. Pagkakaibigan lang pala ang nararmdaman ko sa kanya at ikaw ang tunay na mahal ko." nagsisising sabi ko sa kanya.

"Nadala ko doon sa nararamdaman ko dati na simpleng puppy love lang pala. Kakausapin sana kita kaso huli na nalaman na ni Fever ang dahilan ng break up natin dahil don nawala ang lahat ng sa akin.Nawala ka. Nawala ang mga kaibigan ko ."naluluhang sabi ko sa kanya. Naramdama kong umiiyak na rin siya dahil sa impit na hagulgol niya.

"Nang puntahan kita sa bahay niyo sabi ng mom mo pumanta ka dito s aPilipinas at dito mo iyinuloy ang pag aaral mo. Kaya sinundan kita dito kasi gustong kong bumalik tayo tulad ng dati." sab ko saka ko siya nilingon.

"Sinundan mo ko?" gulat na tanong niya at tumango lang ako.

Pinarada ko sa gilid ang kotse ko saka ako tuluyang humarap s akanya.

Kinuha ko ang kamay niya saka tumingin ng deretso sa mga mata niay.

" So pwede ba kitang maligawan muli at maging akin muli Savannah Bridgette Peiton? hahayaan mo ba akong itama muli ang aking mga pagkakamali?"kinakabahang tanong ko dito. 

Habang tumatagal mas kinakabahan ako.

Tatanggihan niya ba? Damn!

Please say yes! please say yes. 

say yes

say ye-

"Yes. pwede mo kong ligawan muli" Natigil ako s pagdadsal ko sa aking isipan sa biglang sagot niya. Kaya naman niyakap ko siya ng mahigpit.