Forgotten Memories

Chapter 8

Heaven’s Pov
Napabalikwas ako sa pagkakahiga ko at naihilamos ang palad ko sa mukha ko. Halos pang sampung beses ko na itong ginawa matapos kong makaligo. Hindi mawala sa isipan ko ang nangyari kanina na paulit ulit na sumasagi sa isipan ko .

Baby. That call sign, I don’t know why but it makes my heart flattered and it makes me smile.

“Knock … Knock… Knock”

Napatingin ako sa may pinto. Hindi ako nakapagsalita not because I don’t want to but it just that I feel like to be silent and wait that person behind my door to speak.

"Heaven" I don’t know why but I feel hurt when he called me in my first name not in the endearment he called me a while ago.
Ipinilig ko nalang ang aking ulo saka tumayo papunta sa pintuan para pagbuksan ang taong nasa kabila nito.
"Bakit?” tanong ko kay fever.
"nakalimutan mo na ba?” tanong niya sa kin kaya naman naguguluhan akong tumingin sa kanya. Nakita ko naman itong napabuntong hininga kaya naman napakunot ang noo ko.
"Sabi ko nga nalimutan mo na kaya nga uulitin ko nalang"sabi niya na napapakamot ng batok.
"Hindi ba sabi ko mag uusap tayo?" sabi niya na naging dahilan para maitampal ko ang kamay ko sa noo
ko.Shet oo nga pala.
Kasalanan mo naman kung bakit nalimutan ko eh.
Gusto ko sanang isagot sa kanya pero alam ko aasarin niya lang ako pati nakapagdesisyon na ako na simula bukas pagdating nung dlawa babalik na ako sa dating ako. Ayokong magkaroon ng malalim na uganayan sa kahit na kanino.
"Ah pasensya na nawala sa isipan ko. Sige tara na sa salas" hindi ko na hinintay pa ang sagot niya at nagsimula na akong maglakad. Naramdaman ko namnag sumunod siya sa akin.
Pagdating ko umupo kaagad ako sa pang isahang sofa nagulat naman ako ng umupo siya sa may arm ng upuang inuupuan ko.
Dub. Dub. Dub.

Napahawak naman ako sa dibdib ko. Bigla nalang kasing bumilis pero may kirot na pakiramdam. Weird.
"So, anong pag-uusapan natin?"sabi ko kaya naman napabaling ang tingin niya sa kin.
"I just wanna ask, bakit ka pumayag na tumira kami dito lalo pa’t hindi mo pa naman kami kilala?" sabi niya na nag-paisip sa akin. Bakit nga ba?
"I don’t know either" sagot ko sa kanya, nakita ko namang napakunot ang noo niya.
"hindi ka ba nag-aalala na ba kami may gawin kami sa iyo lalo pa at ikaw lang ang babae at tatlo kaming lalaki dito?"
Pinagmasdan ko siya mula ulo hanggang paa pagkatapos tumingin ako muli sa kanya.
"Hindi" sagot ko sa kanya magtatanong na sana ulit siya ng inunahan ko na siya.
"Kasi base sa tindig at bihis niyong tatlo ng pumunta kayo,mukhang mayaman kayong tatlo. Dapat nga tinatanong ko kayo ,Bakit niyo ba gustong tumira sa apartment ko?" tanong ko sa kanya na naging dahilan para mapalunok siya. Nakita ko rin sa mata niya ang pag-aalinlangan na sabihin sa akin.

"May dapat lang kasi ako asikasuhin na naging dahilan para umalis ako sa bahay at mangupahan” may parte sa akin na hindi naniniwala pero isinawalang bahala ko nalang dahil wala naman na akong pakialam doon.

"Okay sabi mo eh. May sasabihin ka pa ba?" tanong ko sa kanya.

Binuka niya ang bibig niya pero sinara niya ulit. Ilang beses niyang ginawa yun na para bang may gusto siyang sabihin pero nagdadalawang isip siyang sabihin sa akin.

"Spill it" sabi ko dahil naiinip na ako.
"Where are your parents?” sabi niya na nagpagulat sa akin.
"That’s too personal. And it’s none of your business" sabi ko sa malamig na tono.
Bigla akong nawalan ng gana. Mukha namnag napansin niya ito.

"Oh sorry"sabi niya at bahagya pang napayuko.

Hindi nalang ako nagsalita at napatingin sa wall clock. 7:30 pm na pala. Hindi pa ako nakakaluto mukhang gutom na rin itong kasama ko.
“Gutom ka na ba?”tanong ko sa kanya at bahagya itong namula. Cute
“Uhm. Yeah” sabi niya at lalo pang namula. Nagpigil naman akong tumawa.
"Sige magluluto na ako”sabi ko at nakita kong nagningning ang mata niya.
"Pwede ba akong manood o kaya ay tumulong?" tanong niya pa habang nakatingin deretso sa mata ko.
Napaiwas naman ako ng tingin.

"Sure"Sabi ko at naglakad na papuntang kusina. Naramdaman ko namang sumunod siya sa akin.

Napangiti nalang ako. Hindi ko alam bigla nalang nawala ang mabigat na pakiramdam ko kanina.

Ano ba talagang ganap mo sa buhay ko Fever?