Silently, Shouting My Love. (COMPLETED)

SSML2.

—

Lance Ian Latriz. I never think that he will be close to me. Sya yung lalaki na sobrang nagpapasaya sakin. Hindi ko alam hanggang ngayon kung ano nga bang meron samin dalawa pero ang mahalaga masaya ako na kasama sya at alam kong masaya rin sya kasama ako.

Hindi ko maiwasan na panghawakan yung pagiging sweet nya sakin na para bang ako talaga yung espesyal na babae sa kanya pero iba yung ipanapakita nyang motibo.

"Charm!" tawag nya sakin habang kasama ko sila Angela at Tony sa Cafeteria. Lunchbreak namin ngayon.

"Lance! Tara dito!" pag aya ko. Nakangiti sya. Iba yung ngiti nya na para bang nakita nya yung taong nagpapasaya at bumubuo ng araw nya.

Lumapit sya samin. "Pwede makisalo sa table?" tanong nya at agad naman na nagsalita si Angela. Kahit kailan talaga napakadaldal nitong kaibigan ko!

"Oo naman Lance! Nagtatanong kapa eh sobrang lapit mo na samin!" sagot naman ni Angela.

"Kaya nga Lance! Its been two months na halos lagi ka na namin kasama!" sabat naman ni Tony. Umupo naman si Lance sa tabi ko at nakitawa.

"Ang tagal na din no? Pero hanggang ngayon hindi nyo pa din sinasabi ni Charmaine kung ano naba kayo?" sabi ni Angela. Namula nalang ako bigla at medyo nailang pero naririnig ko yung tawa ni Lance na parang nahihiya.

"Magkaibigan lang kami ni Lance!" sagot ko agad.

"Yeah, Charm is right! We're bestfriends!" tapos nyang salita. Kahit may konti kirot dahil sadyang kaibigan lang yung tingin nya sakin okay na ko don.

"Kumain na nga tayo oh haha!" aya ko at pilit na tumawa.

Kaibigan lang pala....

———

"Charmaine, how's school?" tanong ni Dad.

"Doing great dad!" sagot ko ng may ngiti. Then suddenly i heard my phone beep. Agad kong tinignan yung text message and si Lance pala yung nagtext.

—Im outside. I have something to say and its important.— he texted. Hindi na ko nagpalit at lumabas na muna saglit. Ano kayang balak sabihin ni Lance na importante? Medyo kinakabahan ako sa text message nya. May balak na kaya syang umamin sakin? Magiging kami na kaya?! Wait! Maaga pa para umasa. Baka sakali.

Nakita ko agad yung kotse nya na nakaparada sa labas ng gate namin at agad akong lumapit para pumasok sa kotse nya. Nilakasan ko yung loob ko kahit sobrang kilig na kilig nako dahil baka ito na nga yung inaantay ko sa kanya.

"Hey Charm!" todo ngiti nyang sabi sakin.

"Whats up? Bakit ba? Anong dapat natin pagusapan?" direkta kong tanong. He cleared his throat and breath heavily.

Bigla syang may kinuha sa backseat and i was shocked na hawak nya yung diary ko. Wtf? Bakit nasa kanya yan?!

"Omy!" gulat ako. "Bakit na sayo yan Lance?" tanong ko. Im really red right now. Im sure he knows everything written in my diary. Kaya ba ang close nya sakin at ang sweet dahil ba alam na nya lahat at may gusto din sya sakin? Omy! Halo halong emosyon tong nararamdaman ko! Sa wakas, lance and i, will be together.

"I know everything about this diary. I read it all and i know it really yours." pag amin nya. Seryoso sya ngayon. Ramdam mo yung sinseridad nya.

"Pero bakit ngayon mo lang inopen up ito?" nagtataka kong tanong.

"I know i know!" sagot nya. "I just want to get things better." Dagdag nya pa.

"But what is this all about Lance?" tanong ko pa. Ngumiti sya pero alam mong seryoso pa din sya.

"You know what Charmaine? You are my happiness, my inspiration and always be my bestfriend, You are always my everything." panimula nya. Nakaramdam ako ng sobrang kilig. Ito na nga omy!

"L-lance..." binanggit ko lang yung pangalan nya dahil hindi ko din alam ang sasabihin ko ngayon. Lalo nat umaamin na sya sakin.

"I know you love me but i keep as a friend because i dont want to hurt you. I dont want you to expect a lot from me." dagdag nya pa. Mas lalo pa akong nagtataka ngayon. Until now wala pa akong assurance. Nanliligaw na ba sya and ask me to be his official girl? Geez!

"Haha Lance! Ano ba sinasabi mo?" tanong kopa na kunwari hindi ko alam ang nagyayari.

"I want to give this diary back to you. Cuz it yours." sambit nya. "Can i ask you something? A help a favor?"

"Oo naman Lance! So what is it?" tanong ko.

"I want to court....Tony! Ugh!" he said. What a turn of events parang pinaliguan ako ng tubig na sobrang daming yelo. What did he just said?

Gusto kong umiyak dahil sa umasa ako. Gusto kong ilabas yung lahat ng sama ng loob ko namg biglang hindi ko na nga napigilam at pumatak yung mga luha sa pisngi ko na kahit anong punas hindi mawala wala.

Agad na lumapit si Lance sakin at niyakap ako. "I dont want you to expect a lot from me Charmaine thats why im telling you this. Ayokong masaktan kang sobra sa huli kaya hanggat maaga sinabi ko sayo. Minahal naman kita bilang sobrang malapit na kaibigan Charm!" pagpapaliwanag nya. Dapat pala di ako sobrang umasa. Dapat pala naging mas maingat ako dahil ngayong hulog na hulog nako sa kanya ay hahayaan nya nalang pala akong mahulog at di saluhin. That really hurts.

Ramdam na ramdam ko yung mga luha na ayaw tumigil sa pagbagsak sa mga mata ko. Nagexpect lang ako. "Sorry Charm...." sambit nya. Pinilit kong maging matatag at tinanggal ang mga luha sa mga ko. Inipon ko lahat ng lakas ng loob ko at hinarap sya.

"Its really fine Lance. Its not your fault. My bad!" sabi ko at agad na bumaba sa kotse.

Narinig ko pang sinigaw nya yung pangalan ko pero patuloy ako sa paglalalad at pumasok na sa bahay. Ngayon alam ko ang pakiramdam ng masaktan. Sobrang sakut pala. :(

——
Please comment and vote guys!