Zachtjes zing ik de rest van het liedje.
Net als hij is afgelopen zwaait er iemand voor mijn gezicht. Ik schrik en in mijn lompe beweging geef ik rein een klap. "Sorry" grinnik ik. Hij schud zijn hoofd "geeft niet". Een kleine glimlach verschijnt op zijn gezicht.
"Maaaar sinds wanneer kun jij ZO goed zingen" verbaast kijkt hij me aan. Mijn wangen kleuren een klein beetje rood "uh uh hoorde je mij" vraag ik onzeker. Hij knikt uitbundig.
"Zullen we een stukje samen zingen anders" vraagt hij enthousiast. Ik knik en er verschijnt ook een kleine glimlach op mijn gezicht.
"Deze" vraagt hij terwijl de eerste noten van 'wake me up' klinken.
Nogmaals knik ik.
Dan begin ik zachtjes te zingen.
Feeling my way through the darkness
Guided by a beating heart
I can't tell where the journey will end
But I know where to start
Ik geef rein een duwtje wanneer hij niet mee zingt "zing mee jij". Hij lacht en zingt verder met de tekst mee..
So wake me up when it's all over
When I'm wiser and I'm older
All this time I was finding myself
And I didn't know I was lost
En samen zingen we de rest van het liedje.
Als we beide uitgezongen zijn zegt Saskia vol bewondering "wauw dat klonk echt heel mooi".
Ik kijk rein even aan. Hij schenkt me een glimlach en ik lach een beetje moeilijk terug "dankjewel" reageer ik dan op rein's moeder.
___________
Ik heb t gevoel dat alle Parts die ik schrijf enorm kort zijn! Is dat zo? Comment pls thank u! x

JE LEEST
Remember
FanfictionVerhuizen van Nederland naar Amerika en vervolgens weer naar Nederland. Het brengt een hoop complicaties met zich mee. Inge Brookman verliest haar beste vriend eraan. Zodra ze weer terug is in Nederland, heeft ze het idee dat hij niet eens meer wee...