SKETCH [ Book 1 ]

[ sketch - 42 ]

Natulala ako sa sinabi nya. Nagflashback sa akin lahat ng nangyari dati..Yung tungkol sa kapatid ni Xylan. Ang pagpapasuot sa akin ni Xylan ng gown ng ate nya. Ang sketch ng ate nya sa sketchpad nya. Ngayon lang nagsisink in sa akin lahat.

"Alam ko na mahal mo si Xylan Denise. Pero habang maaga pa, hiwalayan mo na sya. Marami ka pang hindi nalalaman tungkol sa kanya. Makakaya mo ba, kung mawala na lang sya sayo bigla?"

Mawawala sya sa akin dahil aagawin mo ganun?

"Ako, alam kong kaya kong mawala sya sa akin. Pero in your case, baka mahirapan ka lang."

"Ano bang sinasabi mo? Hindi kita maintindihan?"

"Excuse me Miss Diana, can I talk to you for a second?" Lumapit ang isang doktor kay Diana.

"Sige, maiwan na muna kita Denise."

"Sige, ikukuha ko ng makakain si Xylan..." Bumababa ako papuntang cafeteria. Medyo hindi pa malinaw sa akin kung ano ang ibig nyang sabihin.

Medyo nahirapan ako sa paghanap nung cafeteria. Nasa groundfloor pala ito malapit sa chapel. Bumili ako ng instant noodles para sa kanya. Pagkatapos, umakyat na ako agad. Pagdating ko sa kwarto, medyo half opened yung pinto. Narininig kong kausap ni Xylan si Diana. May malay na pala siya. Hindi muna ako pumasok at pinakinggan ko ang pinaguusapan nila.

"Kung alam ko sanang hahantong ang lahat sa ganito, sana hindi na lang naging kami ni Denise..Alam kong mahihirapan sya pag nalaman nya ito"

"It's your choice..Do it for Denise..I know it's a very hard decision but atleast we should try..It's our last resort.."

Inaantay ko sumagot si Xylan pero tahimik parin sya.

"Let it be this way..I'll give you one month para makapagisip..For the meanwhile, lalayo muna ako para makapagisip ka..April 30 ang flight... Ikaw na ang bahala kung gusto mong sumama o hindi.."

Mas masakit ito kaysa nung una akong nireject ni Xylan.."Sana hindi na lang naging kami?" Siguro, ngayon nya lang narealize na kapatid lang ang pagtingin nya sa akin. Ang sakit talaga. Hindi ko na mapigilan pang tumulo ang luha sa aking mga mata. Hindi na ako pumasok pa ng kwarto at umalis na ako sa ospital. Umuulan ng malakas nun. Pero wala akong pakialam. Takbo lang ako ng takbo. Hindi ko alam kung saan ako patutungo. 

"Denise!"

Napalingon ako, si Brix! Pababa sya ng jeep nun. Marahil, dadalawin nya si Xylan. Ayokong makita nya nanaman akong ganito kaya umiwas ako pero hinabol nya ako at hinawakan nya ang kamay ko.

"Denise! Ano bang problema? Andyan pala si Diana! Ano nangyari kay Xylan?" Pinayungan ako ni Brix.

"Wala..Ayos na sya. May malay na sya ngayon. Puntahan mo na sya."

"Teka, namamaga ang mata mo. Umiyak ka ba? Anong problema? Sabihin mo sa akin!"

"Brix..." Hindi ko na mapigilan pang umiyak. Sumandal ako kay Brix at para akong bata nun kung humagulgol sa pagiyak.

Binitawan ni Brix ang payong at niyakap nya ako. "Iniisip mo bang mahal nya parin si Diana?"

"Nangaling na sa kanya..Sabi nya, sana hindi na daw naging kami.." Nagulat si Brix. Hindi nya akalaing sasabihin ni Xylan yun.

"Sinabi nya yun? Baka nalilito lang sya..Pero mahal ka nun Denise.."

"Oo, nalito sya..Mahal nya lang ako dahil nakikita nya sa akin ang kapatid nya!"

"Denise..."

Hinatid ako ni Brix sa bahay namin. Bukas na lang daw nya dadalawin si Xylan. Nakapagisip-isip na ako ng maayos. Alam ko na kung ano ang dapat kong gawin. Ako si Denise Buendia. Matapang ako kaya't magagawa ko ito..

-0-0-0-

Kinabukasan, maaga akong nagising. Hindi mawala ang kaba sa dibdib ko. Namamaga pa nga ang mata ko. Alam na agad nila Kuya na may nangyari sa amin ni Xylan. Pero hindi ko sinabi kung anong dahilan. Sabi nga nila, pasalamat daw si Xylan at nakaratay sya ngayon sa ospital kung hindi, baka binugbog na nila ito.Hindi ako kumain dahil wala akong gana. Pagkaligo ko, nagbihis agad ako at sumakay na ako papuntang ospital.

Pagdating ko sa kwarto, tamang tama, nakita ko si Brix na kausap ni Xylan.

"Diba sinabi ko sayo na huwag mong sasaktan si Denise?!"

PAK!

Sinuntok ni Brix si Xylan. Bumagsak si Xylan sa kama nya. Nagulat kaming dalawa ni Diana.

"Brix! What are you doing?" Lumapit agad si Diana kay Xylan at tinulungan syang bumalik sa kama nya

Lumapit agad ako at pinigilan ko si Brix.

"Tama na! Ano ka ba?"

Walang ekspresyon sa mukha ni Xylan. Para nga syang hindi nasaktan. 

"Wala kang kwenta Xylan! Wala kang isang salita! Denise doesnt deserve someone like you!"

"Tama na! Please lang! Brix and Diana, labas! Maguusap kami ni Xylan. Ngayon na!" 

Tahimik na lumabas si Brix at Diana. Linipat ko ang tingin ko kay Xylan. Nakatingin lang sya sa malayo. Hindi sya makatingin sa akin. Wala parin emosyon ang kanyang mukha.

"Xylan.." Hindi nya parin magawang tumingin sa akin.

"Alam kong naguguluhan ka..Sa nararamdaman mo para sa akin at kay Diana.."

"Kung gusto mong sumama sa kanya sa ibang bansa, okay lang. Kung magiba ang isip mo, magkita tayo sa park ng April 30. Sabay tayo mageenroll nila Brix.." 

"You have one month para magdecide.."

"So for the meantime..." Huminga ako ng malalim..

"I'm letting you go..."