ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ...ΣΕ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ (2ο ΒΙΒΛΙΟ) {TYS2023}

Κεφάλαιο 15ο - Μίλα, γαμώτο!

 Της τηλεφώνησε και της είπε να βρεθούνε. Βέβαια, εκείνη προσπάθησε με διάφορες δικαιολογίες να το αποφύγει, όμως όταν ο Χρήστος της είπε πως θα πήγαινε σπίτι της να τη βρει, εκείνη προτίμησε να τον συναντήσει στο παλιό τους στέκι.

"Άντε να δούμε τι θα μας πει. Όχι πως έχει τόση σημασία, το κακό έχει γίνει ήδη, αλλά..." είπε ο Γιώργος μόλις ολοκλήρωσε την κλήση ο Χρήστος, όμως δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την πρόταση του.

"Θέλω να μάθω τα πάντα με λεπτομέρεια! Τι της είπε ο Γιάννης πριν την πυροβολήσει, αν κοίταξε κατάματα... δεν ξέρω, τα πάντα..." είπε έντονα εκείνος.

"Πρέπει να σου πω και κάτι άλλο!" είπε ξαφνικά ο Γιώργος και ο Χρήστος γύρισε να τον κοιτάξει, αφού ο τόνος του του κέντρισε την προσοχή.

"Ο Αρχηγός μου έδωσε το γραφείο σου, και τους νεοσύλλεκτους για να τους αναλάβω εγώ." συνέχισε ο Γιώργος και ένα χαμόγελο άρχισε να σχηματίζεται στα χείλη του Χρήστου.

"Αυτά είναι τέλεια νέα, και θα έπρεπε να το γιορτάσουμε! Θα είσαι τέλειος αρχηγός, δε χρειάζεται να αγχώνεσαι για τίποτα." απάντησε με σιγουριά εκείνος όμως ο Γιώργος τον κοίταξε παραξενεμένος.

"Δε σε πειράζει που πήρα το γραφείο σου και τη θέση σου; Όχι πως θα μπορούσα ποτέ να αντικαταστήσω τη δικιά σου θέση, όμως καταλαβαίνεις τι θέλω να πω..." προσπάθησε να πει ο Γιώργος μπερδεύοντας τα λόγια του όμως ο Χρήστος γέλασε απαλά.

"Φυσικά και όχι. Ξέρω πως είσαι ένας από τους καλύτερους πράκτορες και θα είσαι τέλειος αρχηγός! Είναι τιμή μου που πήρες εσύ τη θέση μου. Δε θα μπορούσα να σκεφτώ κάποιον πιο ικανό και ώριμο από 'σένα. Κοίταξε μόνο μην την πατήσεις σαν κι εμένα!" του έδωσε τη συμβουλή του ο Χρήστος κι εκείνος χαμογέλασε αχνά.

"Πώς είναι οι νέοι; Να φανταστώ ανυπομονούν να αναλάβουν δράση;Ενθουσιασμένοι και έτοιμοι να πάρουν κεφάλια στο διάβα τους;" αστειεύτηκε εκείνος όμως ο Γιώργος έγνεψε αρνητικά.

"Δεν είναι σαν κι εμάς. Δηλαδή, όπως ήμασταν εμείς στις αρχές μας. Εμείς ήμασταν έτοιμοι για όλα και δε λογαριάζαμε τίποτα, ούτε καν το κεφάλι μας. Αυτοί δείχνουν περισσότερο τρομοκρατημένοι. Βέβαια, δε φταίνε και τόσο εκείνοι. Ήρθαν τη μέρα που επικρατούσε πανικός στο Τμήμα επειδή είχαμε κατατροπώσει τη σπείρα, τα δύο πιο σημαντικά μέλη της είχαν δραπετεύσει, είχαμε χάσει δύο άντρες μας, και είχαμε κι έναν πουλημένο πράκτορα ανάμεσά μας." είπε με κατανόηση ο Γιώργος.

"Η μοναδική που δεν δείχνει τρομοκρατημένη αλλά έτοιμη για δράση, είναι και η μοναδική κοπέλα από τους νεοσύλλεκτους. Ξέρεις, είχε την καλύτερη βαθμολογία στο Σώμα από την εκπαίδευσή της. Όμως αυτήν, δεν τη βλέπω και συχνά, μιας που της έχουν αναθέσει την πρώτη της μυστική αποστολή." συνέχισε εκείνος αδιάφορα ενώ το κινητό του άρχισε να χτυπάει.

"Πρέπει να φύγω!" ανακοίνωσε στο Χρήστο μόλις διάβασε το μήνυμα που είχε έρθει στο κινητό του.

"Απ'τη δουλειά;" ρώτησε ο Χρήστος κι εκείνος έγνεψε θετικά ενώ σηκώθηκε για να φύγει.

 Την ώρα που ο Γιώργος έβγαινε από το μαγαζί η Αννέτα έμπαινε. Αφού τη χαιρέτισε και της ευχήθηκε περαστικά για το χέρι της, έφυγε. Εκείνη, κατευθύνθηκε προς το τραπέζι του Χρήστου και του χαμογέλασε μόλις έκατσε απέναντί του.

"Χρόνια και ζαμάνια!" του είπε ειρωνικά εκείνη και ο Χρήστος στένεψε τα μάτια του.

"Πραγματικά χαίρομαι πάρα πολύ που σε βλέπω και που είσαι ασφαλής τελικά. Περαστικά και για το χέρι σου. Όμως ας μη χρονοτριβούμε, τι λες; Θέλω να μάθω τι συνέβη το βράδυ που πιάσαμε τη σπείρα!" της είπε εκείνος μπαίνοντας στο ψητό αμέσως και εκείνη άφησε ένα ειρωνικό γελάκι να βγει.

"Πάντα κατευθείαν στο θέμα, ε;" τον ρώτησε ειρωνικά εκείνη την ώρα που έκανε την εμφάνισή του ο σερβιτόρος.

"Δύο από τα ίδια!" πετάχτηκε ο Χρήστος πριν καν προλάβει εκείνος να ρωτήσει την Αννέτα τι θα πάρει.

"Λοιπόν;" γύρισε προς το μέρος της και περίμενε για την απάντησή της.

"Πρώτον, εκείνο το βράδυ εμείς πιάσαμε τη σπείρα. Δεύτερον, εσύ ήσουν εξαφανισμένος, και τελικά σε βρήκαμε να είσαι ήδη εκεί και δεν έκανες καμία κίνηση να μας βοηθήσεις ενώ σε είχαμε ανάγκη. Ο Κώστας πέθανε για να σε σώσει και εσύ καθόσουν στο έδαφος με την πουτάνα τη φίλη σου!" τον κατηγόρησε εκείνη κι ένας λυγμός βγήκε από τα χείλη της.

"Ναι ήμουν ήδη εκεί, έχεις δίκιο. Όμως τα είχα χάσει, δε μπορούσα να αντιδράσω. Δε λέω ότι δε φταίω, όμως δε σας αντιλήφθηκα όταν ήρθατε. Αν το είχα κάνει, θα είχα δώσει τη ζωή μου για εσάς!" αποκρίθηκε εκείνος ενώ η Αννέτα τον κοιτούσε ακόμη δύσπιστα.

"Γιατί δεν το έκανες τότε; Τι περίμενες;" τον ρώτησε εκείνη κι αυτός χαμήλωσε το βλέμμα του.

"Δεν ξέρω. Ειλικρινά, δεν ξέρω... Ήταν σα να ήμουν εκεί, όμως δεν ήμουν πραγματικά εκεί πέρα... Δεν μπορώ να σου το εξηγήσω." απάντησε δειλά εκείνος ενώ  εκείνη σκούπιζε τα μάτια της από το κλάμα.

"Και τι θέλεις από 'μένα τώρα;" τον ρώτησε ενώ ρούφηξε τη μύτη της.

"Ήταν ο Γιάννης ο πουλημένος πράκτορας;" την ρώτησε εκείνος αυτή τη φορά και η ερώτησή του την έπιασε εξαπίνης.

"Μίλα, γαμώτο!" φώναξε όταν είδε πως εκείνη δεν απαντούσε στην ερώτησή του και μερικοί θαμώνες του μπαρ γύρισαν να τους κοιτάξουν.

"Ναι." είπε εν τέλει εκείνη και ο Χρήστος χτύπησε το χέρι του δυνατά πάνω στο τραπέζι.