ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ...ΣΕ ΜΠΕΡΔΕΜΑΤΑ (2ο ΒΙΒΛΙΟ) {TYS2023}

Κεφάλαιο 27ο - Παρελθόν

Ο Χρήστος και ο Γιώργος ακολούθησαν τον Αρχηγό μέχρι την έξοδο του νοσοκομείου. Χωρίστηκαν για να πάρει ο καθένας το δικό του όχημα, και θα βρισκόντουσαν όλοι μαζί πίσω στο Τμήμα.

"Τι έγινε;" ρώτησε η Μέλανι μόλις ο Χρήστος μπήκε μέσα στο αυτοκίνητο.

"Πρέπει να πάω στο Τμήμα, ο Διοικητής μου θέλει να μου μιλήσει." απάντησε άτονα εκείνος και η Μέλανι στράφηκε αμέσως προς το μέρος του.

"Κι εγώ; Θα με πας σπίτι, έτσι;" ρώτησε φανερά αγχωμένη εκείνη.

"Όχι, θα σε πάρω μαζί μου στο F.B.I.!" της απάντησε γλυκά ο Χρήστος και της χαμογέλασε.

"Μα...εγώ δε θέλω να έρθω στη δουλειά σου. Δε θέλω να σου γίνω βάρος... Σε παρακαλώ άσε με να πάω σπίτι..." του είπε η Μέλανι πολύ ταραγμένη.

"Ηρέμησε δεν υπάρχει πρόβλημα, αλήθεια!" της απάντησε εκείνος και έβαλε μπρος το αμάξι.

"Σε παρακαλώ, άσε με να πάω σπίτι. Ήδη νιώθω αμήχανα που ο πρώην μου είναι συνάδελφός σου...απλά θέλω να πάω σπίτι." τον παρακάλεσε κι εκείνος έγνεψε θετικά.

"Τόσο πολύ σε τάραξε η συνάντησή σου με τον πρώην σου;" ήταν περίεργος να μάθει εκείνος.

"Όχι, δεν είναι αυτό. Δεν έχει πλέον τέτοια επίδραση πάνω μου ο Γιώργος. Αν είχε δε θα του είχα ζητήσει να χωρίσουμε άλλωστε. Απλά είναι πολλά..." είπε δίχως να διευκρινίσει τι την είχε φέρει σε δύσκολη θέση.

"Το ξέρεις πως μπορείς να μου μιλήσεις για το οτιδήποτε. Μπορείς να μου ανοιχτείς και να με εμπιστευτείς." της δήλωσε εκείνος ενώ της έριχνε μερικές πλάγιες ματιές ενώ οδηγούσε.

"Απλά να...είναι ότι είδα το Γιώργο και παλιές αναμνήσεις μου έκαναν επίθεση. Θυμήθηκα τα παλιά, τη ζωή μου, τη δουλειά μου, ότι είχα...αυτά τα λίγα...και πως τα έχασα όλα μέσα σε μία στιγμή. Αυτό ήταν που με τάραξε περισσότερο. Γι'αυτό ήμουν τόσο αμήχανη μπροστά του, γι'αυτό επηρεάστηκα από την παρουσία του. Μου θύμισε το παρελθόν μου και όλα όσα έχασα εξαιτίας του συγκάτοικού μου." προσπάθησε να του εξηγήσει η Μέλανι κι εκείνος έδειξε να καταλαβαίνει τη θέση της.

"Ξέρω πως δεν πέρασες λίγα και πως έχεις υποφέρει πολύ στη ζωή σου. Προφανώς και δεν μπορείς να τα ξεχάσεις όλα τόσο γρήγορα όμως από εδώ και πέρα θα προσπαθήσω να μην υποφέρεις άλλο. Θέλω πραγματικά να είσαι ευτυχισμένη και να μη σε πονάει το παρελθόν σου, όσο άσχημο κι αν είναι!" αποκρίθηκε ο Χρήστος και η Μέλανι του χαμογέλασε.

"Σε ευχαριστώ Χρήστο, πραγματικά. Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς εσένα. Νιώθω πολύ τυχερή που μπήκες στη ζωή μου, που σε γνώρισα. Είσαι ένας ήρωας! Με έσωσες από τη μίζερη ζωή μου, και μάλλον από ένα βιαστή-δολοφόνο. Δεν ξέρω πως θα στα ξεπληρώσω όλα αυτά." του είπε και τον φίλησε γλυκά στο μάγουλο.

Είχαν φτάσει έξω από την πολυκατοικία του, κι ο Χρήστος σταμάτησε το αμάξι και γύρισε να την κοιτάξει με σοβαρό ύφος.

"Δε θέλω να νιώθεις πως μου χρωστάς το οτιδήποτε, ούτε υποχρεωμένη σε'μένα. Εγώ το μόνο που θέλω από εσένα να είσαι πραγματικά ευτυχισμένη και να μη σου λείψει τίποτα. Δε ζητάω τίποτα άλλο από'σένα. Αυτά είναι υπεραρκετά νομίζω."

Δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση του και η Μέλανι ήδη είχε κάνει επίθεση στα χείλη του.