Damsels 01: Creating You (#MoonStarAwards 2018-2019 And #WattisAwardPrtcpnt2018)

04: Ocean Waves

Eryl Jasmine Valencia

Sana panaginip lang lahat ng nakikita ko. Sana hindi talaga siya yung bagong tenant dito.

Napabuntong hininga na lang ako habang nakatayo pa rin at siya naman umupo na sa sofa.

Nang ma-digest ko na ang mga sinabi niya at marealize na wala naman akong magagawa kung hindi hayaan siyang mamuhay sa gubat na kung tawagin ay mundo kahit may sakit siya. Bumalik na lang ako ng kwarto.

Pagdating ko sa kwarto a deafning silence, 'yon ang naririnig ko ngayon. Parang ying microphone na may sira. So may sira rin ang pandinig ko?

Siguro dati. Oo. Kase I never listened sa lahat ng nakakalap ko. I want to forget the past. I can't amend it anymore I should forget it.

Inilagay ko ang bag ko sa side pati yung helmet ko at nagbihis na I did my routine katulad ng dati. Lalabas para kumain tapos magrereview ng napag-aralan at matutulog.

Nasa parte na ako na kakain may naiwan na note sa mesa sa ilalim ng Dalawang medyo malaking bowl.

"New tenant has Arrived. Eat with her.

Ps. Grrrr

-S"

Anong "Grrr"? Is that even a word? Or a sound like "Meow" or "Aw". Anong tunog ng hayop.kaya ang "Grrr"? I hate questions.

"Uy!" sundot ni Irene sa tagiliran ko kaya nabigla ako.

"Grabe ka naman mabigla. Wala pa rin sound. Ano ba naman yung ganito. Ehem. "ah!" " umakto siyang parang nagulat talaga na kinakunot naman ng noo ko.

"Kumain na tayo~" She said in a sing-sang voice at agad kumuha ng plato na pang dalawa.

"Umupo ka lang diyan, ako na bahala sa lahat." sabi niya.

Who am I to insist na tulungan siya? Halos mga tenant na nakakasama ko sa apartment ginagawa yung ginagawa niya pero it will not last.

Ganyan kase sinasabi ni tita sa mga tenant sasabihin niya na naglinis ako ng bahay bago sila dumating. Minsan iniisip ko ang galing mangonsensya ni tita.

"Dapat o-order na ako ng pagkain sa labas eh kaso biglang dumating yung landlady na may dalang pagkain. Sabi niya na naglinis ka sa apartment bago ako dumating." ngumiti siya sa harap ko saka inilagay yung mga baso sa mesa at sinalinan ng tubig.

"Ganyan ka rin sa ibang tumira dito no?" tanong niya.

Anong ganyan ba ang sinasabi niya? Ganito rin ako na hindi sila pinapansin kahit na nag-aalala ako sa totoo lang? O kaya naman ganito talaga ako na hindi talaga kumakausap kahit kinakausap nila ako?

Tumango ako.

"You really have a lot in mind." ngumit siya saka maglalagay sana ng kanin sa plato ko. Umiling ako at ako na ang naglagay sa plato ko at iniabot sa kanya yung lalagyan.

Help yourself.

Nababasa pa kaya niya ang nasa isip ko ngayon? O baka hindi na niya?

"Hindi ko na nababasa." tumawa siya. "Biro lang." Ngumiti siya saka kumain.

Saan ba ako matutuwa sa dalawang sinabi niya?

- - - - - - - - - -

Ako na ang naghugas ng plato para maging pantay ang laban at dumiretso sa kwarto ko kahit nasa labas pa si Irene at nanonood ng drama sa T.V na hindi ko maintindihan.

Habang hinahalungkat ko 'yung bag ko nalala ko yung pag eexplain ko bukas. Yung tungkol sa gawa ko.

Pinagawan kasi kami ni Ma'am Del Prado ng Artwork na may inspirasyon o kahit ano raw na pinanghuhugutan namin sa buhay so napunta ako sa pagbuo ng paggawa ng mga "Mata".

May mga matang artipisyal lang. Meron ding totoo meron yung inuuod na at meron sa ilalim kinakain na lang ng mga korteng tao.

Tumayo ako saka iniisip na nasa harapan ako ng klase at ipinakita sa kanila ang gawa ko. Kahit iniisip ko lang nanginginig pa rin ako.

Ang rule kase kapag gumuhit ka. You have to ask kung sino mang nakakakita ng gawa mo ng. "What do you see?"

Kung sanang meron lang intellectual abilities lahat ng kaklase ko edi madali na lahat ng nangyayari. Kaso pangit lang di ka makakapag isip ng maayos kase alam na nilang lahat non.

"What do you see?" iyon na lang ang title ng gawa ko.

Bubuka ko palang sana ang bibig ko kaso nanginginig yung mga labi ko. Parang di ko kakayanin. Dapat kaya ko eh. Normal na lang dapat sa akin to kase last year ko nalang to sa Senior High. Hindi na ako rito mag aaral next year. But... The incident is still bugging me.

Biglang bumukas ang pinto.

"Having any problems?" biglang pumasok si Irene. Wearing a wig and its colorful wavy like the ocean. The waves of the ocean were eating each other and saying like :" I am bigger that the other waves! " But still there will be tons of greater than those waves in different ocean, worlds maybe.

"Dunno how to explain your own work?" Is she here to give me a tip or something?

" Just answer the question "Why did you draw it?" and poof! Ikaw na mismo ang bahala sa sasabihin mo. What is your purpose? Why are you doing this?" She asked.

I didn't reply.

"I wanna know why. . . I wanna know how. . . But you have no response at all. When can I hear your voice? When?" She asks calmly.

How about you? When did the hair falling started? When will you going to stop this? This stalking. This digging on my life.

When will you stop? Is it like asking the ocean waves on when will they stop?

I'm lack of words. Mind does kept on insisting so many figurative and unedited words. That this girl might or will read again.

"Still afraid for muttering? You know I can help you and by helping yourself you can help me too." So calm. that is her voice sound. And convincing.

But I won't buying it. I'm not going to the other trap cause I just made myself free to J's so.

Sa palagay ko nabasa na niya ang nasa isip ko. Kaya iyon siguro ang nagudyok sa kanya para lumabas na ng kwarto ko.

I don't get her. Paano ko siya matutulungan? Kagaya ba siya ng guidance councilor?

I'm trying not to care. I'm trying not to be pulled by the waves. Not again.