Damsels 01: Creating You (#MoonStarAwards 2018-2019 And #WattisAwardPrtcpnt2018)

14: Eleven:Eleven

Eryl Jasmine Valencia

Days have passed so slow. I never saw Irene but she's just there at her room. Her dad always look at me like a monster in his eyes whenever he is visiting Irene.

Until now. I can't still understand why he called me Jasmine. Hindi na ako nagpapatawag ng ganoon simula nung nakalipat na kami rito nina tito at tita.

"Eryl." Si Dino. Kakapasok lang niya sa kwarto ko.

"Uuwi na ako sa amin." Gumuhit sa mukha niya ang isang malungkot na ngiti. Napatingin naman ako sa maleta niya sa nasa gilid ng kama ko.

"Okay ka na ba?" tumango siya bilang sagot pero bumuntong hininga.

"Palagay mo dapat na ba talaga akong bumalik sa amin? Si mama kase eh!" Bigla siyang nagmaktol kahit mahigit isang buwan siyang nanirahan dito at ang sabi lang niya ay ang mga problema na sa palagay ko naman ay hindi problema. Gaya nung isang araw sumigaw siya dahil pudpod na 'yung lapis ba ginagamit niya at naaalala ko pa nung isang araw bigla na lang siyang umiyak dahil nagexpire raw ang kanyang load.

Inisip ko nalang na baka sobrang bigat ng problema niya kaya hindi ko na muna tinanong. Naghihintay lang ako ng siya mismo ang magsabi sa akin. Baka ito na yung pagkakataon na yon? Sana naman.

"Si mama ko bumalik nanaman sa lalaki niya." nakanguso niyang sabi. "Kalimutan mo na nga. Nakausap mo na ba si Irene?" Si Irene? Her father never let me to talk to her.

"Not yet." Mukhang nagulat siya sa sagot ko. Ayos ah. Magkasama lang kami rito sa Chamon tas magkukunwari siyang nagulat.

"Bakit hindi? Umalis 'yung papa niya ngayon. Puntahan mo dali!"

Dali-dali akong lumabas ng kwarto at dumiretso sa kwarto ni Irene.

Mabilis kong kinatok ang pinto pero walang sumasagot. Nasa loob ba si Irene?

Pinihit ko nalang ang knob ng pinto dahil hindi naman ito nakalock. Pagkabukas ng pinto nagulat ako sa nakita.

Si Irene naka parang Tent pero gawa sa clear na plastic. May mga malalaking tangke na kulay berde rin sa gilid niya at isang maliit na T.V parang minomonitor ng lagay niya.

Anong nangyayari?

"Eryl." Tinignan ako ni Irene. "Why are you here? Don't come near even if I wanted you to." She smiles.

"May sakit ka?" Humakbang ako papalapit saka hinawi yung parang tent.

"Bakit napakatigas ng ulo mo? Sabi ng h'wag eh." nagmamaktol ang boses niya. But she wants me by het side so, I did.

"The thing is that I want you but I don't need you." seryosong tingin niya sa akin. Napansin kong wala na siyang kilay.

"Alam kong wala ka pang alam sa mga nangyayari sa atin. Ay, mali pala sa akin lang may epekto habang sayo walang nawawala hindi ka nasasaktan hindi ka rin nawawalan." Nababasa ko sa ekspresyon niya ang inis. Anong bang ginawa ko? Hindi ko siya maintindihan.

"Si Minmin. Ikaw yun." Ako? Minmin? Nakakadiring palayaw naman iyon. Pangbabae. Paano naging ako yon?

"Lumabas ka na. Parang awa mo na." Pagkasabi niya non na nanginginig ang labi biglang nasa likod ko na pala si Mr. Uala.

"Let's talk." Iyon lang ang sinabi niya saka na ako kinaladkad palabas ng kwarto ni Irene. Ibinagsak niya ako sa sofa at umupo siya sa tabi ko.

"Jasmine, makikipag-usap ako sayo ng maayos. Para kay Irene." bumuntong hininga siya saka tumingin ng diretcho sa mata ko.

"I will tell you the whole truth." ako naman ang napatingin kay Mr. Uala.

" You are Minmin. Ikaw si Eryl Jasmine Valencia. Namatay ang nanay mo nang brutal siyang patayin sa harap mo mismo pagkatapos nagpakamatay ding ang tatay mo." napakurap ako nang ilang beses sa nalalaman ko ngayon.

"Nagkatrauma ka at ako ang doctor mo. Minabuti na ng tito mo na sa akin ka na idala dahil kapit bahay niyo lang ako. They wanted you to be heal. They want you be back to your normal sanity. But my daughter, Irene just keeps on talking to you like you are really talking hut your not. And there I noticed that he is reading you mind." Sinubukan kong makinig. Sinubukan kong pakinggan ang bawat sasabihin niya. I don't feel incomplete but this makes me wanna enlarge my puzzle.

"I thought it is a gift but she always has a lot of hair falling from her head at the age of eight. She is completely bald. That is the reason why you packed your things and hide yourselves. I begged your tito to stay away. So they did." He smiles like he think he won but he drop the smile.

"My daughter misses you. My daughter want you back. I did all of my treatment for her to heal. Araw-araw nalang ikaw ang sinasabi niyang: "He has a lot in mind but he's afraid to tell." You became her mission in mind. A creation." napasabunot siya sa kanyang buhok at saka tumingin sa akin na lumuluha ang mata.

"Alam mo.bang kapag kasama ka niya lalong tumataas ang kakayahan niya magbasa kahit ayaw naman niya? At kapag kasama ka niya nawawala na ang lahat ng buhok niya sa katawan! Mas madali nalang siyang pasukan ng dumi dahil sayo, Jasmine." Patuloy sa pagluha ang matandang doktor. Hinawakan niya ang dalawang balikat ko saka tinignan ako nang diretso sa mata.

"Anong gagawin ko?" He's breathing heavily. Para siyang kakapusin ng hininga.

Anong gagawin niya? Hindi ko rin alam. Kung ano ang gagawin niya.

"Just do what is right even if it will hurt you."

Nanlaki ang mata niya sa sinabi ko, Ako rin. Minsan hindi ko na alam ang mga ginagawa ko o sinasabi ko.

"Why are you saying that? Hindi mo ba naisip na baka ilayo ko siya sayo? Rito?" Teka, Di'ba tama naman yung sinabi ko?

"I'd rather live alone if the consequence is her life. Hindi ako magsisisi Mr. Uala." ngumiti ako at tinanggal ang mga kamay niya sa balikat ko.

"How about her. She will be lonely. I'd rather to see my child happy than breathing while crying. That's what I meant when I said that I don't know what to do. I don't even know what is right to do in this situation as a father. " sabay na gumulong ang luha ng isang amang gustong maging masaya at mabuhay ang anak. Sana makapili siya. Pero iyon lang ba talaga ang dahilan kung bakit sa akin lang nangyayari ito?

"Can I have a two or three more questions?" I asked. Pinunasan niya ang mga luha sa mata saka tumango.

"Why of all the people. Why me? Why does it have to be me that she can't have?" I asked him. Naguguluhan lang ako at narealize ko na ito ang tamang oras.

"Because you are Eryl Jasmine Valencia. Your father killed your mom because she opposes to you father's doing. He is completely insane that time." Napakamot ako ng batok sa sinabi niya.

"What was that thing that my mother opposed my father?" binigyan ako ni Mr. Uala ng isang Do-you-wanna-know? Na tanong na siyang ikinatango ko.

"It is a capsule the one that he spend his life by creating it and it is like a... How can I say this? It is a capsule that make a person to use the senses that a normal person can't. He got his and your DNA in that. Pero parang may mali. Kasi sa anak ko nangyari ang mga side effects. I can't blame you. Hindi mo alam ang nangyayari. My daughter just wanted to help."

- - - - -

AlsonIce: Please wait for the next update. May nilagay ako rito na wala sa unang chapter part. At paki abangan yung Pang 17 Part may flashback doon. Iwas liko hehe