Eryl Jasmine Valencia
“Don't scare my mom! I-kick out niyo na ako h'wag niyo lang tatakutin ang mama ko!” Its J.
Naikuyom ko ang dalawang kamay ko. Isang metro ang layo niya sa akin pero ramdam ko pa rin ang kapahamakan at lokohan sa paligid niya.
“You will J. Maghintay ka lang ng ilang araw pa.” sinabi ko sa kanya ang linyang biglang nabitawan ng bibig ko.
“We have to talk Mrs. Menloluko and Jonathan.” seryoso at may pagkaleader na sabi ni Mr. Pedraza.
“Eryl go home and take a rest.” tumango ako saka inayos ang bag ko saka lumabas na ng clinic.
Tumingin ako sa relo ko quarter to four na. Nagmadali akong pumunta sa parking ng mga motor para hanapin ang sa akin saka mabilis na pinaharurot ito papuntang bahay.
- - - - - - - - - -
“Eryl? ” Napakislot ako nang hampasin ako ng sobrang lakas ni Irene sa likuran ko.“You didn't eat lunch. Are you on a diet?” tanong niya. Kung anong lakas ng hampas niya siya namang hina ng boses niya ngayon. Di ko siya masisisi. Nasa library kase kami ngayon.
“No. Are you going to explain yourself now or later?” Umiling siya pero may bahid ng pagtataka sa mukha niya.
“Did someone hit you or something that made your neck that way.” tinuro niya yung leeg ko saka pinindot.
Napa-pikit ako sa pag-aray agad naman siyang humingi ng pasensya.
“I was so worried when you came home so late. Whats the matter?” She asked. Medyo naiilang akong kausapin siya dahil sa headphones na nakasulpak sa tenga niya.
“Ah. J just tried to threaten me but he didn't made me feel that way. I was actually more urge to fight back and I actually shout. I shouted at him so loud.” Di ko makapaniwalang nagkukwento ako sa kanya ng mga nangyari kanina.
“You shout? You actually shout? Wow.” Di rin siya makapaniwala sa mga sinabi ko.
“Oo nga. Bakit ka nakaheadphones? Tanggalin mo kaya muna iyan?” Hinawakan niya nang sobrang higpit ang headphones niya. Bakit?
“I can't do that Eryl.” Bakas ang lungkot sa boses niya. Ano bang nangyari sa kanya?
“You can still read whats on my mind, right?” I asked na ikinatango niya bilang sagot. She seem so pale. Sana okay lang siya.
“I wish too. Sana nga okay lang din ako Eryl.” Ngayon na ba nagsisimula ang paliwanag niya?
“Maaring ngayon na ang paliwanag ko pero sana rin maintindihan mo.” Napakagat siya sa ibabang labi niya na parang hindi niya alam kung magsasalita pa siya o hindi.
Mahirap bang intindihin ang sasabihin niya?
“Its about my ability. ” She let out a sigh. It made my eyebrows pretzeled
“Whenever I'm with you. My reading ability always takes longer than the way it is when you are not around.” Her statement made me froze flr a second.
“Anong ibig mong sabihin Irene?” kailangan ko yung malinaw sana na sagot.
“It's like we have a strong connection that I didn't know before. ” Eto nanaman siya sa mga hirit niya.
“Anong hirit? Hindi kita hinihiritan this time.” Nagpaikot lang siya ng mata saka bumuntong hininga.
“Can we talk more privately?” Privately? Like in our apartment? Ano.ba talagang pinupunto niya? Naguguluhan ako. Dalawang oras pa ako rito sa trabaho ko.
“I'll just wait you home.” She sounds like a girlfriend here or more like a wife.
“Oh. Don't dream about that baka totohanin ko.” Pagkatapos niyang sabihin iyon.
Singbilis ng tibok ng puso ko ang pag alis niya.
Totohanin? Sana hindi. Pwede namang oo.
Hindi nga pala pwede sa bahay dahil nandoon si Dino. Bakit ba hindi ko agad naisip 'yon?
- - - - - - - - - -
“Hi Eryl! Kinain ko na iyong pagkain mo pero pinagorder ka naman ni Irene sabi rin niya katukin mo raw siya sa kwarto niya kapag nandito ka na pero parang may mali sa kanya kase numinipis ang kilay niya isa rin ba siya sa mga nababaliw sa kilay is life? I wonder lang kung may facebook siya kase diba. O kaya naman nakita mo na ba siya nagsuot ng wig? Kase ako nagw-wonder kung ano hirsura niya kase maganda na siya kahit wala siyang buhok tyaka ang daming wig sa kwarto niya. Nakapasok ka na? Ako, oo--” Isang masamang tingin mula sa akin ang nagpatigil sa R.A.P niya.
Rock, All, Patalak.
Nakapasok na si Dino ron?
“Dino. Mamaya na tayo mag usap. One more thing. You should have not let her buy me food. You should have texted me para ako na bumili ng pagkain ko.” Napablanko siya ng tingin sa akin at ang sama ng tingin ko sa kanya. Bakit kasi siya pumasok d'on? Nakakaasar.
“Are you mad? I've never seen nor heard you in that tone and that face! Who are you?” Umakto siya na parang natatakot at parang nagulantang sa inasal ko.
“Hindi yan acting. Totong emosyon niya 'yan.” Si Irene. “You are really doing a good on your development. Iyan ba ang resulta ng ilang buwan mong pananahimik?” Nagkibit-balikat ako.
Am I really making a development?
Is it good? Is it bad? Nakakatakot magtanong. Baka kasi sa kakatanong ko may makuha akong sagot na totoo pero masakit namang pakinggan.
“Di'ba may pag uusapan tayo?” Tumango siya saka binuksan ang pintuan ng kwarto niya.
“Uy, Irene, Bakit mo papapasukin si Eryl sa kwarto mo? Babae ka at lalaki siya.” Seryoso at may halong pangamba sa mukha si Dino.
“Dino, mag uusap lang kami. Para ka namang matanda n'yan. Ano namang tingin mo sa akin?” Nakakainis naman itong si Dino mukhang iba ang iniisip. Ano bang masama sa pagpasok sa kwarto ni Irene? Pag siya pwede ako hindi?
“Hayaan mo na si Dino. Masyado kang nagpapakita ng emosyon ah. Natatandaan mo ba 'yong sinabi ko?” napataas siya ng kaliwang kilay.
Medyo numipis nga 'yung kilay niya. Parang nawalan ng buhok. Binubunot niya ba o yung ano tawag don? Threading?
“I'll explain inside. Let's have some drink inside while we are talking.” napangiti siya sa akin. Kinakabahan ako sa mga sasabibin niya mamaya. Pero mas kinakabahan ako sa katapusan ng usapan. Sana maging maganda amg paliwanag niya kahit hindi ko alam kung bakit gustong-gusto kong marinig ang paliwanag niya.
-end of chapter 12-
AlsonIce : Kim Jong Dae as Eryl Jasmine Valencia.
Keep on making my fear on Ice and my works on Fire! You always IceFiring (Inspiring: the word I created out of boredom) me! Live! Love! Be IceFireeee~
BINABASA MO ANG
Damsels 01: Creating You (#MoonStarAwards 2018-2019 And #WattisAwardPrtcpnt2018)
Misterio / SuspensoYou are innocent, silent and weak. You may be a man in their eyes but I am still looking you like a boy who never grows up inside. Creating you by love and care matters. But I should have been more careful putting the pieces inside you. Accidentally...