Damsels 01: Creating You (#MoonStarAwards 2018-2019 And #WattisAwardPrtcpnt2018)

20: Katapusan

“Touch down Angeles City!” masiglang sumigaw si Dreane kahit nasa bus siya. Hindi maiwasang pagtinginan siya ng mga tao.

“Kalma ka lang Dreane!” Natatawang sambit ng lalaking katabi niya, si Pollox Alejandro.

“Isang linggo lang ang itatagal natin dito dahil bibisitahin lang natin si Ma'am Irene.” Napangiwi si Dreane nang marinig ang pangalang Irene.

“Hindi kita gets kung bakit mo ako sinama sa lakad mo na 'to. Nakakatawa lang kase libre mo lahat tapos hindi ko naman kilala iyang Irene na iyan.” Naiinis na aura ang bumabalot sa mata ni Dreane. Kahit sa totoo lang ay hindi naman talaga siya. Kumbaga arte lang para sa kanya ang inaakto niya ngayon. At hindi rin totoo na hindi niya kilala ang Irene na pupuntahan nila ngayon. Hindi niya makakalimutan ang araw kung kailan inilibing ang lalaking sumagip ng buhay niya.

“Pol, Alam mo bang I've been dreaming about the guy who save me from those thieves. I always dreaming how his life was.” Pag amin nito kay Pollox habang nakatingin sa bintana.

Minuto ang lumipas walang kahit anong salita ang tumakas sa bibig ni Pollox. Kaya tinignan na siya ni Dreane. May nakasulpak palang earphones at rinig na rinig ang tugtog. Isang senyales na sobrang lakas ng kanta: Your Call by the Secondhand Serenade.

Iirap na sana si Dreane nang may mapansin siya sa mukha ni Pollox. Nagiging kahawig niya si Eryl... Ang lalaking sumagip sa kanyang buhay. Hindi pa rin maipaliwanag kung namamalikmata lang siya o hindi.

- - - - - - - - - -

“Good Afternoon po! Nand'yan po ba si Ms. Irene Uala?” Tanong ni Pollox sa isang babaeng na sa mid 30's nakapang kasambahay na damit at may apron na nakatali sa bewang nito.

“Sino po sila?” Magalang na tanong nito kay Pollox. Ngumiti si Pollox bago sumagot.

“Ako po si Pollox Alejandro Uala. Pinsan po niya.” ngumiti ang kasambahay saka malugod na pinapasok si Pollox.

“Uala ang apelyido mo? Akala ko Alejandro!” Nanlalaki ang mga matang tanong ni Dreane.

“Chill. You never asked. I thought napanaginipan mo na ang tungkol sa apelyido ko. Hindi pa pala.” Pollox chuckled mukha kasing napagtripan niya si Dreane nang wala sa oras.

“How dare you.” Pagkasabing-pagkasabi niya no'n ay biglang lumabas ang isang babaeng may hanggang balikat at kulot na buhok. May nakaguhit na ngiti sa nga labi nitong kulay rosas.

“Welcome to Pampanga!” pagbati nito sa dalawa na may dalang backpack.

“I guess you are Dreane.” ngumiti si Irene. “I love your shirt... polkadots.”

“Happy New Year na raw sa kanya ate Irene.” biro ni Pollox kaya siniko siya ni Dreane

“I like your wavy blue hair. Its like the waves in the ocean.” Dreane gave a compliment to Irene. Napahawak siya sa buhok niya at biglang nawala ang ngiti sa labi niya pero agad naman niyang naibalik.

“Sobrang pagod niyo siguro sa biyahe. Halika tuturo ko sa inyo ang kwarto niyo.” Mahinhing savi ni Irene kaya nagtungo sila sa ikalawang palapag ng bahay.

Sa ikalawang palapag mayroong sobrang laki litrato roon ng isang taong nakaside at may suot na bilog na salamin.



“That is Eryl, Dreane. That was the last time nakita ko siya. Litrato iyan galing sa utak ko. I do capture him. Hindi siya mahilig sa salamin pero pinasuot sa kanya iyan nung kaibigan niya. Bagay daw kasi ni---. ” Napatigil siya sa pagsasalita.

“That was the fifth day of his living without me. I left him, Dreane.” Nawala na nang tuluyan ang ngiti sa mukha ni Irene.

“But he will be always remembered, right?” tanong ni Dreane kay Irene kaya tumango ito at dumiretso na sa paglalakad.

“Ate Irene, hindi naman ako sa guest room matutulog di'ba? May kwarto ako rito sa bahay niyo eh.” tumango lang si Irene kaya naman.tumakbo si Pollox na parang bata papunta sa kwarto niya sa dulo ng pasilyo.

“Ms. Irene, diba dati kang kalbo? Sorry for asking kung naoffend ka man.” magalang na tanong ni Dreane.

“I was. But that was two years ago. At two years ago na rin nang ilibing siya. ” tumigil si Irene sa tapat ng isang pinto na may nakasabit na “Guest”

“But I know you can't forget how he died.” binuksan ni Irene ang pinto ng kwarto.

“Dito ang kwarto mo.” lalabas na sana siya pero biglang nagsalita si Dreane.

“I have to tell you something. I kept dreaming about him lately. I know you can read minds. I know the reason behind your baldness. I have dreaming how his life was. Believe me.” Paliwanag nito na nakapagpalingon kay Irene.

“Kilala ko si Jonathan Menloluko. Sa panaginip ko para akong nanonood ng pelikula. Parang pina review sa akin ang naging buhay niya. How you too met when you were still kids. Nakita ko lahat Irene.” pag amin niya sa lahat ng nasaksihan niya gamit ang kanyang panaginip.

“Maybe that is the reason why you summoned me here. Why you want Pol to take me here.” Konklusyon ni Dreane.

“No, I just want to know what exactly happened when he died. Nahuli na yung dalawang lalaking pumasok sa All Day. Umamin na sila na ikaw talaga ang dapat sasaksakin dahil walang ginagawang aksyon si Eryl that time.” Dire-diretsong sabi ni Irene.

“And I can't forget that time. We are strangers. We had our conversation na wala siyang ibang sinabi kung hindi "I don't talk to strangers." hanggang sa dumating yung mga lalaki.” she acted like she don't know what really happened. But she saw that in her dreams  before it happen in the actual.

“Okay. If that was the real scenario when that happened.” Mukhang hindi nakumbinsi si Irene sa sinabi.ng dalaga.

“But I saw how he admitted that he loves you. You made him speak... again just like what you did before.”  With sincere in her eyes while she's saying those words.

“My parents said that I created him. But no I didn't. He actually created me. With care and love kahit na nagpe-pretend lang siyang walang pake. He was full of bruised but he cares kahit hindi siya mahilig magsalita.” napahagikgik si Irene at inalala ang mga sandaling kasama pa niya si Eryl.

“I finally met you. The girl who can dream the future. I hope we can work together.” nag iba ang aura ni Irene at biglang nagsara ang mga pinto at bintana. Tanging kadiliman lang ang maaninag.

-END OF DAMSELS 01: CREATING YOU-

“DAMSELS 02: THE GEMINI” IS NOW ON ITS PROCESS FOR UNLOCKING.

-------

Salamat sa pagbabasa at pagsubaybay ng Creating You~ the real sci-fi is just about to begin.

pag may oras ako eedit ko to. Wahahaha. Paki abangan poooo~ tnx!

Salamat po pala kay kyah Cris na huuuu~ naging inspirasyon ko sa huling tatlong chapter. Still hyper ang inyong lola. Cheret. Paki abangaaaaan~ !

Maraming salamat~ please follow me here on wattpad and on.my twitter na @AlsonIce   .

Again. Thank you para sa 67 na votes! Sana mag increase pa kayoooo~ selemet~ ♥