Damsels 01: Creating You (#MoonStarAwards 2018-2019 And #WattisAwardPrtcpnt2018)

15: Game Over, Tossed!

Eryl Jasmine Valencia

“I think you made the right decision even if it hurts.” she smiled. We just won. I'm happy. at least aalis kami nang payapa na rito.

“Di naman masakit. Naaawa lang ako sa kanya.” Aila shot me a look saying wow-strong-na?-

“Please don't doubt for what I just said.” I cleared the lump on my throat. “So, Pwede bang malaman kung kailan ka naging interesado sa kaso ni J?” pinagdikit ko ang mga palad ko na parang nagdadasal.habang siya naman ay nasa kalahati na ang tasa ng mainit na tsaa papunta sa labi niya.

“I am curious. Curiousity is killing me. Inintriga ako ng aking kuryosidad na parang isa tali na sinindihan para sa mas malaki pang bomba. I made it not just for you guys but also for myself.” Tinignan ko siya. Anong ibig niyang sabihin?

“You know how much I want to be a reporter slash police. Gusto ko yung binabalita ko yung mga kasong ayaw ipaalam sa publiko. Iba kasi kapag ikaw mismo yung nagbalita na pwedeng ipamulat sa publiko.” hindi talaga nawawala ang ngiti ni Aila kapag pinag-uusapan ang mga interest sa buhay kahit gaano pa kapait ito. Mapait dahil aminin man natin o hindi talagang minsan ay truth hurts. Yun pa nga ang mas nakakasakit kase alam mong katotohanan iyon kahit ikaila mo pa.

“Pero paano kung yung mga gusto mong ipamulat ay 'yung pilit na tinatakpan mismo ng mga tao?” tanong ko.

Gusto ko lang malaman. Siyempre kung titignan ang mass ng mga tao maybe some of them doesn't want the truth. Though it is already written that the truth will set you free.

“Even if they dont want to hear such thing like crime, extortion, murder and so many more chaos. They can't. Because it is like a fire in the forest. The trees dont want it but it is happening. And besides. They can't run away from the truth.” May tindig na sabi ni Aila.

But what if they are not yet ready for the bomb of truth? Naging sikreto ang kaso ni J at sa pagsampa ng kaso marami ring magtataka. What if they will got curious too?

“I am just curious. What if hindi pala tama itong ginagawa natin?” halos maibuga niya ang tsaa niya sa tinanong ko.

“If this is not right then what is right? Don't ask that kind of question again. Its for everyone's sake.” Tumingin siya sa mata ko saka kinuha ang phone niya sa kanyang kaliwang bulsa.

“Nagtext si sir may celebration daw para sa kaso.” tumango lang ako saka inubos ang tsokolate sa tasa ko. Naglakad na kami para harapin ang kasong ilang buwan hinanapan ng sagot.

I never thought love could lead in this kind of awful imprisonment. Figuratively ang literally.

- - - - - - - - - -

“The coin has been tossed! We won the bird of freedom!” Itinaas nila nang sabay-sabay ang mga red cups namin na naglalaman ng mga available drinks sa table. Nasa isang resort kami. Nawala sa isip ko na ito na rin pala ang parang closing namin. Mabuti nalang at hindi ako mahilig sa tubig kaya makakauwi ako nang maaga.

“Eryl. Masaya ka ba sa nangyayari ngayon?” napakunot ang noo ko sa sinabi ni Parker.

“Parker, Hindi kita maintindihan sa tinatanong mo.” nginitian ko lang siya saka ako sumenyas na aalis pero pinigilan niya ako.

“I just dont agree on Aila's decision. It makes justice but it has no feelings.” pagkasabi jiya n'on ay binitawan.niya ako saka naman ako ang humawak sa kanya.

“Feelings will only wreck our plan, and besides hindi naman ikaw ang pinaniwala at kinuhanan ang pag-ibig at pera” may halong bigla sa mukha niya kaya binitawan ko na siya saka naglaho sa paningin ko dahil nagsimula na ring lumakas ang tugtog sa mga speakers at nagsasayawan na ang mga classmate ko.

Umupo ako sa isa sa mga bakanteng bar stool saka tinitigang ang mga bula na nasa softdrink na nasa baso ko ngayon. Iniisip ko lang kung ano ng dapat kong maramdaman sa panahong nakulong ang nanloko sa akin at ako mismo ang nagpapahamak sa taong mahalaga sa akin. Hindi ko na alam.

“May pa-spoken word poetry pala itong resort na ito.” narinig kong sabi ng isa sa mga kaklase ko saka ako napatingin sa maliit na entablado at may lalaking nakatayo roon.

“ 'Entablado'” Banggit niya mukhang iyon na ang simula niya. Nakapakinig na ako ng ganitong klase ng pagpapahayag ng damdamin. Ang hindi ko lang alam kung may tema ba ang resort na ito.

“Ayan na ang aking paboritong artista.Ngumingiti kahit lumuluha.Nagpapanggap na masaya kahit pait ay bakas na. Mukha sa likod ng mapagpanggap na ngiti.
Sa matang silbi'y bintana.” Kung anong sigla ng boses kanina ng nagsasalita ay siya namang pabagal na paglamlam nito.

“Bakit tila ang mga kurtina'y sarado na?.Mga markang kay taas bakit parang hindi pa rin bakas ang tuwa? Iyan ang aking paboritong artista.Ang entablado ay ang mundo.” Happiness is the only thing that is hard to find. Well, mga artista tayo but more on being puppets ang iba dahil alipin sila ng maraming bagay.

“Sa mundo na wala kang makakasangga. Walang hihinto para tumulong. Kapag nadapa, mag-isang tatayo agad. Dahil sa entabladong kung tawagin ay mundo.” It just simply stating that you only have yourself. Love it.

“Ikaw ang artistang bida, at paligid ang kontrabida. Wala kang pwedeng gawin. Kahit lumuha ka pa. Walang magkakainteres sa awit na sinulat mo. Walang makikinig sa mala-ibong adarna mong boses.Dahil ito ang entablado na kung saan ang paborito kong artista ay ang sarili. Repleksyon ang katuwang kahit minsan ayoko ang nakikita na dumudungis sa aking mukha. Gustuhin mang magwala pero walang magagawa sa mga panahong tama na ang sarili pero ang kontra ay babangong muli.” Tinapos niya ang spoken niya na konti lang ang nakikinig. It is hard to do such thing like a piece na ganyan ang inisip pero wala naman akong nakikitang mali sa performance niya.

Maybe its just the people around you. Hindi lang siguro sila naging interesado dahil hindi tungkol sa love ang pinakita niyang piece. But its not bad to hear some genre sa ganito.