SEÇ BİRİNİ

11. BÖLÜM

"Saçmalama Sena en güzel bendim."diye yakındı İpek Sena'ya

Şen bir kahkaha attı Sena "Mete bana çıkma teklifi etmişti." Gülme sırası İpekteydi. "Mete diyo ya o çocuk en uyuz kızlarla çıkıp duruyordu.

Sezer lafa girdi "Aa kızlar bir ara kızların peşimden ne kadar koştuğunu da ekleyin konuşmalarınıza." Artık gülmekten çatlayacak hale gelmiştim. "Durun. Durun lütfen yarılıyorum." dedim gülme seslerimi bastırarak.  Çok özlediğim lise arkadaşlarım o kadar zevklilerdi ki...

Keşke üniversite de böyle olsaydı. Arkadaş grubumuz azdı ve ciddi anlamda samimiyet daha kurulamamıştı. Her neyse şuan eskilerimle gayet mutluydum. İpek ve Sena kopmuş vaziyette kahkaha atarken ben az da olsa konu dışında kalıyordum. Lisede hiç sevgilim olmamıştı çünkü. İster miydim ? Hayır ben istesem zaten olurdu. Sadece bana özel gelen şeyleri hiç bir geleceğim olmayacak birisine bağlamak istemiyordum. Siz anladınız.

Iyi bir gülüşmeden sonra İpek dayanamayıp "Gençler tepkinizden az da olsa korkuyorum ama patlayacağım. Hem haberiniz olmazsa nasıl geleceksiniz?" derin bir nefes aldı, herkes susmuş ona dikkat vermişti. Sonunda İpek "İki hafta sonra nişanım var." diyiverdi. Büyük bir şoka uğramıştım, ne diyeceğini bilemeyen topluluğa bakınca tek şaşıran ben değildim bunu anlamıştım. İlk söze giren Sezer oldu sanki gözleri dolmuş gibiydi "Hayırlı olsun canım umarım mutlu olursun biraz erken gibi ama..." Biz de ikinci cümleyi onaylayan bakışlarımızı ona yöneltince "Biliyorum ama babamı da biliyorsunuz." Evet babası fazla gericiydi. Aslında doğru düşünmüyor değildi çünkü İpek babası onu ne kadar sıkarsa o kadar uçarı olan bir kızdı.  Lafına devam etti. "Can ile gördü beni küçük bir öpücük ile yakalandık. E gerisi bu işte ya resmiyete dökün ya ayrılın dedi. Can bu durumdan çok memnun. Ben pek istemiyordum ama sevmediğim için değil küçük olduğum için, sonunda bir karara vardık. Uzun süre nişanlı kalacağız En azından 2 yıl biliyorsun  fakülte bitmesine 3 yıldan fazla var. Hem fena olmaz ben de artık ciddi bir ilişki istiyorum. " Hepimiz onu onaylamış ve hak vermiştik. Sezer hariç. Ah tamam Sezer ondan hoşlanıyordu ama ben bunu eskide bıraktı sanıyordum.

Küçük bir bakışla Sezer'e kalkmasını işaret ettim.  Hemen kalktı ve "Biz hemen geliyoruz..." diyerek elimden sürükledi. Oysa ben sadece yüzünü düzelt demek istemiştim konuşalım değil. Demek konuşacak birine ihtiyacı vardı. El ele geldiğimiz kafede içeri girip bizi görmeyecekleri bi yere oturduk. Tahmin ettiğim gibi Sezer baya sarsılmıştı. "Lütfen Sezer İpek'e bir şey çaktırma. O mutlu gö-" Napıyorsun Ezgi çocuğa mutlu olduğunu da hatırlatarak?  "Devam et Ezgi. Biliyorum çok mutlu ama benim de tek mutluluk kaynağım o. Onun elimden kaymasına izin veremem." Anlıyordum ama böyle de olmazdı.  "Sevgilisi olduğunu biliyorduk ama Sez-"

"İpek bu olur ama aşık olmaz. Ben ayrılacaklarına emindim. Ezgi lütfen bir şey söyle deli olacağım." Kaderine katlan Sezer iki kişi birbirini seviyorsa onları ayırmak hak değildir demek isterdim ama bu yaraya tuz basmak olurdu. Sadece "Zaman Sezer. Zamanla her şey aşılır." diyip ellerimi ellerinin üstüne örttüm. Karşımdan bize bakan ve ateş saçan bir çift kara göz ile ne yapacağımı şaşırmıştım ki Sezer elini örttüğüm elimin üstüne diğer elini koydu. Hadi ama sırası mı ? Sezer "Ezgi iyi misin ?"  diye sorunca birleşerek eyfel kulesi oluşturmuş ellerimizden bana ait olanları çektim.  Eray hala bize bakıyordu. Güç bela gözümü ondan ayırıp Sezer'e yönelttim "İyiyim iyi hadi şüphelenmesinler dışarı çıkalım."

Eray'ın yanından geçip gidiyordum ki kulağıma "Hayırlı olsun güzelim. Fazla yakışıyorsunuz." dedi resmen tükürerek.

Tam o benim arkadaşım demek için dudağımı aralamıştım ki Neden ona hesap verme gereği duyuyorsun? diye yakınan iç sesime hak verdim. Zaten borcum vardı.  Hızlıca yanından geçtim.