Sen Yoktun.

Bölüm 1 ~

....

Liseye yeni başlıyorum bu yıl. Nasıl bir ortam,nasıl arkadaşlarım olacak,neler yaşayacağım bilmiyorum. Yeni bir hayat benim için lise. Birazda kendimden bahsedeyim. Benim adım Irmak. Sarışın, mavi gözlü, orta boylarda bi kızım. Genelde aldığım kararlar beni pişmanlıkla sonuçlar. İzmirde yaşıyorum ve burada okuyacağım. En yakın arkadaşım Gamze. 8 yıl boyunca beraber okuduk. Yine aynı lisedeyiz. Lise bizim hayatlarımızı değiştirecek olan ilk adımımız.

Yeni okulum ve arkadaşlarımla aram çok iyi. Uzaktan bi akrabamız olan Kübrayla bu okulda tanıştım. Normal bir şekilde devam eden okulumuza yeni bir öğrenci geldi. Adı Kerem. Başlarda pek ısınamayıp,rahatsız olsamda aslında çok sessiz biri. Tabii sadece bi süreliğine böyle. Zaman geçtikçe Kerem açılıyor. Hatta benden daha çabuk alışmış görünüyordu. Onun değişmesi gibi zamanla benimde ona olan hislerim değişti. Nasıl oluyor bilmiyorum ama onun yaptığı herşey bana mantıklı geliyor. Evde,bu kadar kısa sürede onu sevmemin imkansız olduğuna inandırmaya çalışıyorum kendimi ama olmuyor. Belkide bundan pişmanlık duymadan sevgimin arkasından gitmeliyim. İlk işim bu duygularımı kızlara söylemek olacak. Komik hayallerim ve ilk kez birini düşünerek uyuduğum gece..

..

Sabah okula babam bıraktı. Uyanır uyanmaz kızlarla nasıl konuşacağımı düşündüm. Şimdiyse düşündüklerimi uygulama zamanı gelmişti. Bahçenin her yerinde kızları aradım ama yoklardı. Sınıfta olmaları umuduyla hızlı adımlarla sınıfa çıktım. Beni gören Gamze gülümseyerek yanıma geldi. Kolumdan tutarak konuşmaya başladı.

"Irmak! Kerem, Kübrayı sevdiğini söylemeye çalışıyor. Kübrada ne zamandan beri bu anı bekliyordu."

Yediğim darbenin şokunu atlatmaya çalıştıktan sonra cevap verdim.

"Eminim mükemmel bir çift olurlar. Bu harika bi haber."

Yalandan yüzüme yerleştirdiğim gülümseme ve hayal kırıklığıyla sırama doğru ilerledim. Ağlamak istiyordum ama yapamazdım. Ne bunu anlatacak bir arkadaşım ne de dostum vardı. Gamzeye anlatamazdım çünkü Kübra ve Keremi destekliyordu. Canımın yandığını hissediyordum.

Ders boyunca Kerem ve Kübra beraber oturdu. Onlar artık çıkıyorlardı. Benim yapmam gereken ise herkese karşı gerçek duygularımı saklamaktı. Kübra, Keremle geçirdiği her günü detaylarıyla bize anlatıyordu. Duydukca dayanma gücüm azalıyordu. Yaşadıkları benim hayalimdi.

Beden eğitimi dersinde Kübra Kereme doğru koşup sarıldı. Keremin ona birsürü güzel şey söylediğine emindim. Kalbim yerinden çıkacakmış gibi atmaya başladığında hızlı adımlarla lavaboya girdim. Şanslıydımki kimse yoktu. Hıçkıra hıçkıra ağladım. Bir süre sonra kapı açıldı. Susmam için elimi ağzıma kapattım. Ama gelen Haleydi. Haleyle küçüklüğümüzden beri aynı yerde oturuyoruz. Çocukluğumuz birlikte geçti. Birlikte büyüdük. Onun yanında rahat olabilirdim. Tekrar ağlamaya başladığımda yanıma oturup sinirli bir şekilde konuştu.

"Yeter artık. Sürekli mutluymuşsun, herşey yolundaymış gibi davranma. Seni tanımasam belki şu halinin nedenini anlamazdım ama bana neden anlatmıyorsun? Başkalarının mutluluğu için hayallerinden en kötüsü de kendinden vazgeçme. Her geçen gün daha kötü oluyorsun kendine gel!"

"Ne yapmamı bekliyorsun ki? Karşılarına geçip; ayrılmalısınız çünkü bende Keremi seviyorum,senden önce ve eminim senim sevginden daha çok mu diyeceğim? Hale Kübra benim arkadaşım ve Keremi seviyor. Benim yapabileceğim hiç birşey yok."

Hale kapıyı sertçe vurup çıktı. Kendimi toparlamam uzun sürsede bunu başarıp kendimi dışarı attım. Bu günden sonra ise bu olayı Haleyle konuşabilecektim. Çektiğim acı biraz olsun hafifleyecekti..

~~~
1. Bolum ve daha önce yazdığım bölümü silip tekrar düzenledim büyük değişiklikler oldu böyle daha iyi olduğunu düşünüyorum umarım beğenirsiniz :)