"ဘာမွေတာ့မဟုတ္ပါဘူး ႐ွင့္အေဖကလူလႊတ္ၿပီး ထိုက္ကိုရဲ႕အေဖနဲ႔အေမကို သတ္ခိုင္းတယ္ဆိုတာရယ္ စ်ာန္လင္းေသာ္ကထိုက္ကိုေဇရဲ႕ဘဝထဲကိုလက္စားေခ်ဖို႔ဝင္လာတယ္ဆိုတာေလးရယ္ပဲေျပာျပလိုက္တာပါ"
"မင္း..မင္း..ဒါေတြဘယ္လိုသိတာလဲ"
"ထိုက္ကိုရဲ႕ဦးေလးေျပာျပတာ႐ွင္တို့္ခိုးေျပးၾကတုန္းက သိေနတာေတာ့ၾကာၿပီ ခုလိုအခ်ိန္ေကာင္းကိုေစာင့္ေနတာ မပူပါနဲ႔ မၾကာခင္႐ွင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကကြဲၾကေတာ့မွာဆိုေတာ့ ကြၽန္မဆီသာလာခဲ့ေပါ့"
"႐ူးလို႔ငါကမင္းဆီလာရမွာလား ေျခေထာက္ဖက္ၿပီးပဲေတာင္းပန္ရပန္ရ ဒီကမၻာေပၚမွာငါအခ်စ္ရဆံုးသူကထိုက္ကိုေဇဆိုတာမင္းျမဲျမဲမွတ္ထား"
"အေမ့..."
ခနေလးအတြင္းျဖစ္ပ်က္သြားပံုက....သူမရဲ႕ေဒါက္ဖိနပ္က ေျခေခ်ာျ္ပီးလဲမလိုျဖစ္သြားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လဲအေယာင္ေယာင္အမွားမွားနဲ႔လွမ္းဆြဲလိုက္တာ သူမရဲ႕ခါးကိုဖက္မိလ်က္သားျဖစ္သြားတယ္
"အဲ့ဒီလက္ကိုခုခ်က္ခ်င္းလႊတ္လိုက္"
"ဟင္...."
အသံၾကားရာဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ထင္သလ ိုေဒါသထြက္ျခင္းတုန္လႈပ္ျခင္းအလ်ဥ္းမ႐ွိပါဘဲ တည္ၿငိမ္လြန္းလွပါေသာညီ
"ညီ သ်ွားေျပာတာေတြကညီထင္သလိုမဟုတ္..
"ကြၽန္ေတာ္အားလံုးသိခဲ့ၿပီးပါၿပီ"
Flashback💭
သ်ွားဆီကmesကိုဖတ္ၿပီးၿပီးခ်င္းကိုစ်ာန္႔ကိုအျပစ္တင္မိၿပီး ကြာ႐ွင္းဖို႔ေတာင္စဥ္းစားမိသည္....သို႔ေပမ ဲ့စိတ္ထင္သလိုလုပ္လိုက္ပါက သားသားတို႔ေ႐ွ႕ေရးထိခိုက္မွာကိုစိုးရိမ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ တရားစခန္းတြင္႐ွိေနေသာဦးေလးကို အပူ႐ွာရံုသာ႐ွိေတာ့သည္....
"ဦးေလး..."
အလွေရကန္ေသးေသးေလးရဲ႕ေဘးမွာတရားမွတ္ေနတဲ့ဦးေလးကိုေတြ႔ေတာ့ တစ္လမ္းလံုးထိန္းလာခဲ့တဲ့မ်က္ရည္ေတြက ိုလႊတ္ခ်ေပးလိုက္မိတယ္
