In love with my brother's best friend [1] (Teen Wolf Fanfiction)

Hoofdstuk 10

{Emily}

Ik word wakker door de zon die op mijn gezicht schijnt. Ik merk dat ik met mijn rug naar Stiles ben gaan liggen maar zijn arm ligt nog steeds rond mijn schouders. Ik draai me om naar hem toe en als ik zijn gezicht zie moet ik lachen. Hij is een beetje aan het kwijlen, het ziet er echt schattig uit. Prescies een klein kindje. Als ik op de klok kijk zie ik dat we nog heel veel tijd hebben. Slapen gaat me niet meer lukken maar ik kan Stiles niet wakker maken dus besluit ik naar beneden te gaan en een glas water te pakken. Ik kom hier zo vaak, het is een 2e thuis voor mij. En ik kan doen wat ik wil als je snap wat ik bedoel. Als ik beneden ben zie ik dat de sherrif ook al wakker is. "Goedemorgen." zeg ik. Hij draait zich om en kijkt me geschrokken aan. "Emily, ik wist niet dat je bleef slapen." "Ik ook niet. Maar met al da gedoe met Lydia wou ik niet alleen zijn." "Wat bedoel je?" "Heeft Stiles niks gezegt?" "Nee..." "Lydia, ze is verdwenen." "Verdwenen?" vraagt hij verward. "Jep, we vinden haar nergens en haar nummer is afgesloten." "Hmm, ik zeg het op het bureau. Dan kunnen ze ook opletten of ze haar zien." Ik knik dankbaar en pak een glas water want dat had ik nog niet gedaan. "Waar is Stiles eigenlijk?" "Boven, hij slaapt nog." "Is dat geen t-shirt van hem?" vraagt hij wijsend naar het t-shirt. "Jup, maar nu niet meer." zeg ik lachend waardoor hij ook moet lachen. "Ik ga terug naar boven want ik moet hem nog wakker krijgen." Hij lacht en knikt.

Ik zet het lege glas neer en loop naar boven. Alleen de vraag is, hoe in godsnaam ga ik hem wakker krijgen? Als ik in de kamer kom ligt hij nog vredig te slapen. Nog, niet voor lang meer. Want ik heb een idee om hem wakker te krijgen. Ik loop naar hem toe en ik spring met mijn volle gewicht op hem em ja hoor hij is wakker. "Emily! Ben je nu helemaal gek geworden!" schreewt hij kwaad. "Je kon me ook op een normale manier wakker maken." "Naa, daar had ik geen zin in." "Je bent gek." "Wel, ik heb het geleerd van de beste." lach ik. Ik geef hem een kus, ga uit bed en trek hem mee aangezien ik sterker ben. "We moeten nog langs mijn huis, ik heb geen kleren bij me." "Waarom doe je gewoon niet de zelfde als gisteren aan." "Ben je gek. En ik weet niet of je het weet, het heeft gesneeuwd." We maken ons klaar en vertrekken naar mijn huis. Daar aangekomen stap ik meteen uit en ik hoor Stiles nog roepen dat hij zijn t-shirt terug wilt maar dat ga niet gebeuren. Ik loop Scott voorbij zonder iets te zeggen wat de bedoeling niet was maar ik heb haast. Ik doe mijn kleding aan, mijn haar en poest mijn tanden.(foto outfit)

Het shirt van Stiles laat ik aan want zoasl ik al zei; het is nu van mij. Ik loop terug naar beneden en merk dat Scott al weg is dus loop ik maar meteen naar de jeep van Stiles. Ik stap in en geef Stiles een kus. Hij kijkt naar mijn kleding en kijkt me dan aan met de 'serieus' blik aan. "Ik wil hem terug, dus ga naar binnen en doe iets anders aan." "Nee, hij is nu van mij. Je mag hem wel eens lenen hoor. Maar vertrek nu anders komen we te laat." Hij kijkt me geïrriteerd aan en vertrekt dan.

{Scott}

Op school zie ik Stiles en Emily uit zijn jeep stappen. Ik loop naar hun toe. "Hey Em, waarom dee je nu zo thuis?" "Sorry, dat was echt de bedoeling niet maar ik had een beetje haast." "Was Stiles weer te laat wakker?" "Nee, en daar had ik persoonlijk voor gezorgt." "Ja, door me pijn te doen." "Ahg, over drijf niet." "Em, je sprong letterlijk op mij. Met jouw volledig gewicht." "Dus, zo zwaar weeg ik toch niet." Stiles kijkt haar aan alsof ze gestoord is.

(Dat is zijn gezicht ongeveer)

Terwijl die 2 staan discussieëren, sta ik hun een beetje uit te lachen. "Sta je ons nu uit te lachen?" vraagt Stiles. "Jep." lach ik en Emily moet ook lachen en daarna ook Stiles. Als we uigelachen zijn kijkt Emily me aan met veel hoop in haar blik en ik weet al wat ze bedoelt. Ik knik nee, ze knikt bedroefd en loopt dan weg. Stiles wou haar achterna lopen maar dat kon niet omdat ik een vraag stelde. "Waarom bleef ze eigenlijk bij jou slapen. Niet dat ik het erg vond." "Ze was gisteren plots in mijn kamer, helemaal in paniek." "Waarom?" "Dat weet ik niet. Ze zei dat er iest met haar gebeurde, en dat het leek ofdat ze gek werd. Maar ze heeft niet gezegt wat er prescies is gebeurt. En toen vroeg ze of ze bij mij mocht blijven."

{Malia}

Ik was door de gangen aan wandelen met Hayden tot er opeens iemand tegen me aanbotsten. Toen ik op keek zag ik dat het Emily was. "Hey Em, gaat het?" "Ja, we hebben alleen nog geen nieuws van Lydia. Jullie?" "Nee sorry." Ze knikt. "Leuk shirt, badman. Van waar heb je dat?" "MIJN kledingkast." zegt Stiles die erbij is komen staan met Scott. Ik moet lachen. "Ik vind het niet grappig. Ze heeft gewoon mijn shirt gestolen. De kleding dief." Zegt Stiles heel serieus waardoor we allemaal moeten lachen behalve hij dan. De bel gaat en we gaan allemaal naar de les. We konden ons allemaal niet zo goed concentreren en vooral Emily niet. Ze is zelfs uit de klas gelopen en Stiles ging achter haar aan.

{Stiles}

Emily loopt de klas uit en ik loop achter haar aan. Halverwege de gang pak ik haar pols en draai ik ze naar me om. Ze heeft tranen in haar ogen. "Gaat het?" "Nee, nee. Het gaat niet Stiles. Wij zitten hier alsof er niks aan de hand is maar dat is het wel. Er is wel iest aan de hand. Lydia, ze is gewoon weg en het is mijn schuld, het is allemaal mijn schuld. Als ik gisteren niet aan had gedrongen was ze nu niet weg. En was alles nog normaal. Maar nee ik moest aandringen en is ze weg. En misschien komt ze niet meer terug." Al haar tranen komen nu naar buiten en ze valt op haar knieën van verdriet. Want ze is al aan beste vriendin verloren en ze wilt de andere ook niet kwijt. Ik neem haar vast en troost haar. "Zeg dat niet. Het is niet jou schuld. Er is vast een verklaring voor. Maar het is niet jou schuld. Het komt wel goed.

{Lydia}

Het was nooit mijn bedoeling om zo te doen. Het deed pijn om zo te doen, maar ik moest wel. Ik moest mijn vriendschap en contact met hen breken om hun eigen bestwil. Voor hun veiligheid. Sinds ik weg ben uit school zit ik al de hele tijd in een zwarte kamer. Ik moest hier komen van de persoon die iedereen bedreigde om wie ik gaf. En ja ik ben een banshee dus ik voelde dat hij alles meende wat hij zei. Ik weet niet wie het is. Hij draagt een masker en een stemvervormer. Hij zei als ik niet mee werkte dat hij iedereen zou vermoorden. Dus deed ik maar mee. Ik weet niet wat hij van plan is hij heeft me nog alleen in deze kamer gezet met tv's waarop alle ruimtes komen waar we komen. School, loft van derek, dierenkliniek, sherrif kantoor. Zelfs onze kamers en echt alle kamers. En wat ik gisteren zag op de kamer van Stiles wilde ik liever niet zien. Maar ik ben wel blij dat het goed gaat tussen hun. ;) Ik zie nu dat Emily op de gang rent met Stiles achter haar aan. Ik hoor alles wat ze zeggen. En ik kan mijn tranen niet inhouden. Ik voel me slecht dat ze haar de schuld geeft van alles. Ik hoop dat alles goed kom en ik in haar armen kan vallen om te zeggen dat het niet haar fout is maar ik denk niet dat dat nog gaat.

{Stiles}

Na school lopen ik en Emily naar een klein gezellig cafeetje om haar gedachten een beetje te verzetten. We gaan aan een tafel per 2 zitten achterin en in zet mijn stoel naast die vam haar. We bestellen iets. Ik leg mijn armen om haar heen en zij legt haar hoofd op mijn schouder en zo zitten we in stilte tot ons drinken er is.  Als onze bestelling er is drinken we ervan nog steeds in stilte. Ik zie dat er een traan in haar oog zit dus ik draai me naar haar toe en ik neem haar in een omhelzing. Haar hoofd rust op mijn half op mijn borst en half in mijn nekholte. (Omslag) En zo zitten we daar een tijdje zonder iets te zeggen. Maar dat vind ik fijn. Ze maakt zich los uit onze houding, kijkt me aan en daarna plaatst ze haar lippen op de mijne.

Nadat we alles hadden opgedronken bracht ik haar thuis. We namen afscheid en ik ging zelf naar huis.