In love with my brother's best friend [1] (Teen Wolf Fanfiction)

Hoofdstuk 29

{Emily}

Ik raak helemaal ik paniek en ik weet niet wat te doen. Scott is ondertussen hulp gaan halen en ik ontwaak na een paar minuten pas uit mijn trans. Ik loop in paniek naar het bed toe en pak zijn hand vast. Ondertussen rollen de tranen al over mijn wangen. "Nee, nee nee nee! Stiles ik hou van je. Alsjeblieft verlaat me niet. Ik kan niet leven zonder je. Je betenkt alles voor me. Alsjeblieft hou vol. Alles komt goed. Verlaat me niet." huil ik. Scott komt de kamer terug binnen gelopen met een aantal dokter achter hem. Ze vragen of we de kamer willen verlaten en willen wachten, maar ik protesteer en klem me vast aan het bed van Stiles en schreeuw dat ik bij hem blijf. Scott trekt me weg bij het bed en sleurt me mee naar buiten, maar dat gaat niet zo makkelijk omdat ik tegenstribbel. De dokters komen de kamer uitgelopen met het bed waar Stiles in ligt. Ik wil er naar toe lopen maar Scott houd me nog steeds stevig vast en is niet van plan om me los te laten. Hij draait me om zodat ik naar hem kijk en neemt me dan in een stevige omhelzing terwijl ik al het vocht dat in mijn lichaam is eruit huil. Bij Scott rollen de tranen nu ook zachtjes. Hij probeert zich altijd sterk te houden maar bij Stiles gaat dat niet. Hij is de beste vriend van Scott al zolang ze hun het kunnen herinneren.

{Lydia}

Ik samen met de rest van de pack, behalve Scott en Emily, zijn opzoek naar de andere pack. Jackson was blijkbaar iets op het spoor. Wat dat weet ik niet. Want ik let niet op. Een slecht gevoel bekruipt me plots. Maar dan ook een heel slecht gevoel. Malia ziet dat er iets mis is en vraagt er dan ook meteen naar. "Lydia? Is alles wel oké? Je ziet nogal bleek." Ik schud zacht van nee waardoor iedereen me aankijkt. Ze weten wat het betekent. Er is misschien iemand dood of heel dicht. "Het is Stiles." begin ik. "Het gaat niet goed met hem." "Wat bedoel je? Hij is toch niet dood?"  "Nee, hij is niet dood. Maar levend ook niet echt helemaal meer. Het spijt me maar ik niet echt naar het ziekenhuis. Scott en Emily zijn daar alleen. En ik denk dat Emily ook wel steun kan gebruiken. Want ik geloof niet dat Scott nu oké is. Hij gaat ook gebroken zijn." zeg ik en vertrek meteen naar het ziekenhuis en Malia en Liam gaan ook mee. Terwijl verder opzoek gaat. Want het is nu echt belangrijk dat we ze vinden.

Bij het ziekenhuis aangekomen, lopen we een beetje gehaast naar de ingang. Maar onderweg stop ik me wandelen omdat ik iemand bekend zie waarvan ik niet had verwacht om hier tegen te komen. "Hey, Sophia." zeg ik tegen haar. Als me hoort kijkt me eventjes verschrikt aan. Alsof ik haar niet mocht zien. "Hey Lydia en Liam en Malia." zegt ze. "Wat doe je hier in het ziekenhuis?" vraag ik. "Euhm..." Zegt ze en kijkt achterom. "Er ligt hier familie van me." zegt ze dan uiteindelijk. "Jullie?" vraagt ze. Wat? Ze weet niet waarom we hier zijn? "Stiles. Weet je nog?" zeg ik haar verward. "Ah ja. Vergeten. Ik heb ook veel aan mijn hoofd met mijn oma enzo. Maar hoe gaat het nu met hem?" "Niet zo goed. We zijn net gebeld door Scott dat Stiles erop achteruit ga. Hij heeft net een hartstilstand gekregen maar het gaat terug beter met hem, dat hopen we dan toch." "Oh nee, echt? Omg wat erg. Als ik iets kan doen voor jullie of voor Emily zeg het dan maar." "Bedankt. Dat betekent veel voor ons." "Geen probleem. Maar het spijt me ik moet nu gaan. Men moeder wacht op me." "Is niet erg. Ga maar voordat ze kwaad word." "Doei." "Doei." zeg ik en ze loopt weg. "Ik vertrouw haar niet." zegt Malia. "Maar jij vertrouwt niemand." zeg ik dan, waarna ze knikt. "Malia heeft gelijk. Er is iets aan haar dat niet klopt. Ik kan het ruiken." zegt Liam dan. "Het zal wel. We komen er wel achter." zeg ik waarna we naar binnen lopen.

{Sophia}

Phhfoe, dat was bijna betrapt.