In love with my brother's best friend [1] (Teen Wolf Fanfiction)

Hoofdstuk 25

{Emily}

Ik ren huilend het huis binnen en ren gelijk naar boven, naar mijn kamer, Scott negerend. Ik zak door mijn knieën op de grond en leg mijn hoofd in mijn armen. Waarom deed hij dit? Ik dacht dat hij echt om me gaf. Maar het was allemaal nep. Alles was nep. Het duurde niet lang voordat Scott mijn kamer inkwam en vroeg wat er is. Maar ik negeer hem. Ik wil niet dat hij ruzie krijgt met Stiles door mij. Maar ik kan ook niet tegen hem liegen. Na 5 minuten kijk ik naar hem en hij heeft een bezorgde blik in zijn ogen dus moet ik het wel vertellen. "H...het is uit....tussen mij en Stiles." "Wat? Waarom?" "Beloof je dat je niet kwaad word op, ik wil niet dat jullie ruzie krijgen door mij." "Wat heeft hij gedaan Em?" "Hij heeft met die ene Heather gekust. En als ik naar hem keek met mijn echte ogen, dan zie ik niks. Geen paarse gloed. Wat betekent dat hij niks voor me voelt." "Emily, het kan ook zijn dat Heather, Stiles kuste. En niet andersom. En wat je zag, daar zal vast een redenen voor zijn. Ik geloof niet dat Stiles niks voor je voelt. Dat kan gewoon niet. Je ziet zelf hoe hij naar je kijkt. Ik denk dat als je gewoon met hem gaat praten dan....." verder kan hij niet komen want ik heb hem al onderbroken. "Praten? Ik praat niet meer tegen hem. Hoe graag ik het ook wil." Hij staat op en zucht. "Wat jij wilt Emily. Maar hier doe je niet alleen hem pijn maar ook jezelf." zegt hij en loopt mijn kamer uit. Ik sta op, kleed me om en ga in bed liggen om daarna in een onrustige slaap te vallen.

___________

Ik word wakker door licht dat op mijn gezicht schijnt. Ik sta op en begin aan mijn dagelijkse routine. Als ik naar buiten kijk zie ik dat het regent, geen zon dus voor vandaag.

Ik ga naar beneden en pak weer een appel om te eten. Scott vind dat te weinig en vind dat niet gezond. Maar ik kies zelf wat ik eet en als dat alleen een appel is dan is dat alleen een appel. Eigenlijk heb ik echt geen zin om naar school te gaan. Maar ik heb al veel lessen gemist en als ik mijn diploma wil halen, kan ik er best geen meer missen. Dus moet ik wel naar school. Omdat ik zo in mijn gedachten ben verwerk hoor ik Scott niet. Ik merk hem pas op wanneer hij een glas water in mijn gezicht gooit. "Waar was dat voor nodig!?" schreeuw ik naar hem. "Eindelijk je reageert. Ik sta al een kwartier naar je te roepen maar je reageerde niet. We moeten vertrekken anders komen we weer te laat." "Ik ga zo niet naar school. Mijn gezicht en haar is nat en mijn make-up is uitgelopen." "Wat jij wilt. Maar ik ga naar school." Ik trek hem aan zijn pols terug. "Jij gaat nergens geen. Het is jou schuld dat ik te laat kom. Dus als ik laat kom dan jij ook." zeg ik kwaad en loop naar de badkamer. Ik droog mijn gezicht af doe mijn make-up terug opnieuw. Ik loop terug Nasr beneden en pak gelijk mijn spullen. Ik zeg niks tegen Scott. Ik heb geen behoefte aan een gesprek. Ik stap in mij auto en ik ga naar school.

Als we het lokaal inkopen kijkt coach ons weer geïrriteerd aan. "Waarom komen jullie altijd te laat?" "Vraag dat aan hem. Hij gooide een glas water in mijn gezicht." "Je reageerde niet. Ik stond daar een kwartier je naam te roepen." "Dat kon je ook op een andere manier doen." zeg ik geïrriteerd. "Wow, iemand hier is een beetje chagrijnig." zegt Jay. Ik draai me hoofd naar hem om en laat een kleine grom horen. Hij gooit onschuldig zijn handen in de lucht. Ik ga zonder nog iets te zeggen geïrriteerd op mijn plaats zitten. Er zit de hele tijd een persoon achter me, me aan te staren. Ik draai me om naar die persoon en zie dat het een nieuw meisje is. "Kun je daarmee stoppen?" vraag ik en ik draai me terug om naar voren. Ik besef dat ik dat iets te bot had gezegd.

Als de les gedaan is draai ik me richting dat nieuw meisje. Ik ga voor haar staan. "Sorry voor daarnet. Ik had niet zo bot moeten reageren. Ik ben normaal niet zo. Alleen tegen coach. Ik zit nu gewoon in een moeilijke periode." bied ik gemeend mijn excuses aan. "Het is niet erg. Excuses aanvaardt." lacht ze. "Ik ben Emily, trouwens." "Sophia." Ze staat op en komt naast me lopen. "Dus jij bent de welbekende en populairste Emily. De zus van Scott Mccal. En de enige leerling die tegen coach op in gaat." "Zo, jij weet veel over me. Hoelang zit je hier al op school?" "3 dagen nu. Maar ik heb gehoord dat het maandag niet zo goed met je ging en je naar huis ging." "Vanwaar kom je?" "Ik kom uit Texas, maar we zijn naar hier een week geleden verhuist." "Waarom?" "Mijn moeder kreeg hier een betere job aangeboden. Dan in Texas. Dus zijn ik en mijn moeder naar hier moeten verhuizen." "En je vader?" "Mijn vader zit in Europa. Hij is vreemd gegaan met de beste vriendin van mijn moeder en zijn verhuisd naar Europa." "Wat een klootzak. En voor als het helpt. Mijn vader is er ook niet meer." "Waarom?" "Hij heeft mijn moeder in de steek gelaten toen Scott nog klein was." "Waar was jij dan want jullie zijn toch een tweeling?" "Ja dat zijn we. Laten we zeggen dat er een fout was gemaakt tijdens onze geboorte. Dus ik kwam in Mexico terecht naar door omstandigheden ben ik 2 jaar geleden naar hier gegaan en ben ik zo Scott tegen gekomen en zo is mijn leven hier gestart." Het gedeelte dat ik eigenlijk ontvoert ben omdat ik zeldzaam ben laat ik maar achterwege.

{Stiles}

Fijn, Emily negeert me nu compleet. Scott en Lydia komen naar me toe met die blik in hun ogen dat genoeg zegt. "Stiles wat is er tussen jullie gebeurd? Waarom heb je Heather gekust?" vraagt Lydia. "Ik heb Heather niet gekust, zij kuste mij. Het duurde letterlijk een seconde ofzo. Oké, ik had ze weg moeten duwen maar het ging zo snel, ik wist niet wat ik moest doen. En ik heb werkelijk geen idee hoe het komt dat ze niks ziet als ze naar me lukt met haar echte ogen. Ik hou van haar." Scott kijkt me meelevend aan en Lydia is na aan het denken. "Je houd van haar." fluistert ze. "Ik weet wat er is. Je bent niet meer verliefd op haar. Je verliefdheid is weg en daar in de plaats is liefde gekomen. Dat is de redenen waarom ze niks zag." "Ik snap het niet, is dat niet het zelfde?" "Nee. Kijk Emily ziet die paarse vloed wanneer iemand verliefd is. Maar jij bent niet verliefd op haar je houd van haar dat is iets anders. Er is een groot verschil tussen verliefd zijn en houden van. En jullie houden van elkaar. Daarom ziet ze niks. Stiles je moet met haar praten en dit zeggen." "Praten? Ze negeert me compleet en doet alsof ik niet besta."

{Emily}

Ik loop samen met Sophia naar mijn kluisje. Spencer en Jay staan er ook bij en later ook Scott, Lydia en Stiles. Ik merk hoe Jay en Sophia naar elkaar kijken, met een verliefde tint in hun ogen. Ik probeer onopgemerkt met mijn echt ogen te kijken naar hun maar het lukt niet. Hoe hard ik het ook probeer het lukt me niet. Het doet zelfs na een tijd pijn. Ik trek Scott aan zijn pols en onbewust Stiles mee naar een leeg lokaal. Ik merk pas dat ik Stiles ook mee heb getrokken als we in het lokaal zijn en zie dat ik zijn hand vastheb. Ik laat zijn hand snel los en richt me dan op Scott, Stiles negerend. "Het lukt me niet meer." "Wat bedoel je? Wat lukt je niet meer?" "Mijn ogen... ze willen niet meer veranderen. Het lukt me gewoon niet. Het doet zelfs pijn." zeg ik lichtelijk in paniek. "Wat!? Weet je het zeker?" "Jah, het lukt echt niet." "We gaan naar Deaton." "Nee, dan mis ik weer lessen. Als ik zo door ga dan haal ik mijn diploma niet." "Emily dit is veel belangrijker. Het kan zijn net zoals Derek dat je jouw krachten verlies. We gaan nu naar Deaton." Ik zucht maar ga dan toch met Scott naar Deaton. Stiles gaat gelukkig niet mee.

Deaton stelt me veel vragen en laat me proberen om mijn ogen te veranderen maar zoals net, het lukt niet. "Emily kan je jouw nagels laten groeien of je tanden?" Ik probeer het maar dat lukt me ook niet. "Het lukt niet. Waarom lukt het niet. Waarom kan ik niks meer?" "Emily sorry dat ik dit moet vragen maar is het soms uit tussen jou en Stiles?" Bij die vraag krijg ik terug tranen in mijn ogen en kijk ik naar beneden. "Ja" zeg ik na een lange stilte. "Maar wat heeft dat er mee te maken?" "Alles, het klinkt misschien raar maar je hebt hem nodig. Voor alles. Vergeet niet dat hij ervoor heeft gezorgd dat je een weerwolf bent." "Ik ga echt niet terug samen met hem. Niet na wat hij heeft gedaan." "Emily hij heeft niks gedaan. Ik en Lydia hebben met hem gepraat. Heather kuste hem en hij niet haar." zegt Scott "Dus hij had haar weg kunnen duwen en vergeet niet dat ik niks zag toen ik nog mijn echte ogen kon veranderen." "Em, daar is een logische verklaring voor. Een verklaring waardoor alles gaat veranderen tussen jullie. Maar ik ga dat niet zeggen. Dat moet hij doen. Dus geef hem een kans om het te zeggen. Anders doe je je eigen nog meer pijn." "En doe het snel. Want anders ga het slechter gaan met je en je krijg je jouw krachten niet terug." zegt Deaton "Waarom hangt alles toch van hem af?" "Omdat hij je ware liefde is, Emily. Het klinkt misschien stom en cliché. Maar het is zo. Zonder hem kan je niet leven."