In love with my brother's best friend [1] (Teen Wolf Fanfiction)

Hoofdstuk 15

{Emily}

Nadat iedereen weg is wil ik ook vetrekken met Stiles maar Scott houd me tegen. "En waar ga jij naar toe?" "Ik ga met Stiles mee. Dat had ik gisteren toch gezegd." "Ow, oké. Dan zie ik je morgen wel." "Weet je het zeker?" "Ja." Maar je hoort duidelijk dat hij teleurgesteld is. Ik knik en ik loop naar buiten met Stiles achter me aan.

{Stiles}

Ik zit al heel De rit tegen haar te praten wat eigenlijk geen nut heeft want ze zit duidelijk niet te luisteren. Ik zucht en geef haar een duw tegen haar schouders. Ze schrikt wakker uit haar gedachten en kijkt me verward aan. "Je luistert niet naar wat ik zeg." "Ow, sorry Stiles. Maar ik zat ergens anders met mijn gedachten." "Ja, dat merkte ik. Waar dacht je aan. Scott?" "Ja. Hij deed net raar. Hij zei dat hij het niet erg vond maar dat deed hij wel. Ik heb het gevoel dat we uit elkaar aan het groeien zijn." "Dat is ook zo." Ze kijkt me kwaad aan omdat ik dat zei. "Sorry Em. Maar dat is echt zo. Jullie zijn minder close zoals ervoor. En je hebt geheimen voor hem. Want ik neem aan dat je nog niet hebt vertelt dat je uit Mexico komt." "Nee dat heb ik nog niet gedaan." "Maar waarom? Hoe langer je het uitstelt, hoe kwader hij gaat worden. Hij gaat nu sowieso al kwaad zijn omdat je het al 2 jaar verborgen voor hem houd. En dat snap ik niet. Want hij is je broer. Hij verdiend het om te weten. En ik vind het vooral erg tegenover hem want hij vertelt jou wel alles en dat weet je." Ze zegt niks, ze zucht alleen heel diep en legt daarna haar hoofd op mijn schouder.

{Emily}

Als we bij Stiles zijn huis zijn aangekomen, stappen we uit en gaan we naar binnen. "Mijn vader is er 2 dagen niet voor werk ofzo dus zijn we alleen." Ik knik alleen. "Wil je iets drinken?" "Nee, Bedankt." Het is even stil. "Zullen we dan gewoon naar boven gaan?" En weer knik ik alleen. Plots kreeg ik pijn enorme pijn waardoor ik door mijn knieën zak. Maar ik werd net op tijd opgevangen door Stiles. En voor even werd alles zwart.

Toen ik wakker werd voelde ik dat ik op iets zachts lig. Ik ging recht op zitten wat niet zo goed lukte door de pijn. Ik zag dat ik op Stiles zijn bed lag met Stiles ernaast die me bezorgt aankijkt. "Wat is er gebeurt?" vroeg ik verward. "Dat weet ik niet. Je viel plots op de grond maar ik heb je net op tijd kunnen opvangen en toen viel je flauw." "Hoe lang lig ik hier al?" "10 minuten. Wat is er gebeurt. Waarom viel je." "Ik kreeg plots ongelofelijk veel pijn. Maar ik voel me nu beter. Heb je het tegen Scott gezegd? "Nee, ik zou wel moeten en ik wou het ook. Maar ik wist dat jij dat niet tof zou vinden." "Bedankt." glimlach ik. Hij glimlacht terug en komt naast me liggen. Als ik naar me zelf kijk, zie ik dat ik alleen ondergoed en een shirt aanheb. "Heb je me nu serieus omgekleed?" "Ja sorry wat moest ik anders doen. Wat er net gebeurde zag er niet goed uit en je moet nu rusten. En maak je geen zorgen. Ik heb heus niet gekeken hoor." Ik legde men hoofd weer op zijn borst zoals meestal eigenlijk en hij zijn armen rond me heen. En ik viel al snel in slaap.

{Stiles}

"Spencer!" riep Emily plots waardoor ik wakker werd en ze schoot recht. Ze staard bang en geschrokken voor haar uit. "Em, gaat het. Je bent helemaal aan het beven." Ze knikt van nee. "Spencer..." zegt ze stotteren. "Wat is er met haar?" "Ik weet het niet. Maar ik heb het gevoel, een heel sterk gevoel dat het niet goed gaat met haar." "Het komt wel goed. Ga maar terug slapen. Het was vast maar een nachtmerrie." Ze gaat terug liggen en valt meteen terug in slaap. En ik ook

{Emily}

Ik word wakker door de wekker en ik wil opstaan maar dat gaat niet door 2 armen die rond mij liggen. Ik probeer me los te maken uit zijn greep, maar dat lukt niet. Hij is sterker dan ik dacht. Ik draai me om en ik geef een klein tikje op zijn wang. Alleen was het harder dan bedoeld. Oeps. "Auw! Waar was dat voor nodig? "Om je wakker te maken." "En dat kan tegenwoordig niet meer op een normale manier?" "Sorry. Het was niet zo hard bedoeld. Maar kan je me los laten. Je bent me een beetje aan het wurgen nu en ik wil niet te laat komen op school." Hij mompelt wat en laat me dan los. Ik sta uit bed en trek hem mee waardoor hij op de grond. Hij word er niet wakker van want hij was terug in slaap gevallen. Ik lach als ik hem op de grond zie liggen. "Stiles!" Hij schiet meteen wakker. "Hoe kom ik op de grond?" "Je bent uit je bed gevallen. En ik ga douchen en jij gaat je ook klaarmaken want nogmaals ik wil niet te laat op school komen." Ik loop naar de badkamer en ik stap onder de douche.