In love with my brother's best friend [1] (Teen Wolf Fanfiction)

Hoofdstuk 34

{Emily}

De pijn wilt maar niet stoppen. Het is net als dat Scott aan het sterven is ofzo. Oh fuck. De woorden van Aphrodite herhalen zich nu in mijn hoofd. Ik moest op Scott letten. Er was een grote kans dat hij ging sterven. En ik denk dat vandaag dat misschien gaat gebeuren als we niet op tijd zijn. En met wij bedoel ik, de pack en de rest van de 5 die we konden vinden. Ik zit samen met de alfa van die andere pack in de auto en Stiles, Malia, Lydia en Liam zitten er ook bij. Ik was meteen al op het spoor waar ze zijn, door de geur of zijn bloed. Ik weet natuurlijk dat dat de bedoeling is, zo dom ben ik nu ook weer niet. Het maakt me niet uit dat het waarschijnlijk een val is, ik doe alles voor Scott. Ik ga nog liever zelf dood dan dat hij dood zou gaan. Dat zou ik niet aankunnen. Ook al heeft iedereen een goed gevoel over heel plan, ik heb toch het gevoel dat het mis gaat lopen. En Lydia heeft het ook. Ik zie het aan haar gezicht. Ik word uit mijn gedachten gehaald door een hand die de mijne vast pakt. Als ik me hoofd omdraai, kijk ik recht in het gezicht van Stiles. "Het komt goed." zegt hij en geeft een klein kneepje in mijn hand. Ik glimlach zwak. "Ik hoop het." zeg ik zuchtend en leg mijn hoofd op zijn schouder.

We komen met zen alle aan en beginnen gelijk aan het plan. Jackson verlamt de bewakers met zijn staart en checkt met Ethan en Aiden of de kust veilig is en we naar binnen kunnen. Hij doet het teken dat alles veilig is en we lopen in kleine groepjes naar binnen zodat het niet te hard opvalt. Jackson, Ethan en Aiden lopen weer voorop en Jackson verlamt weer de mensen die we tegenkomen die bij Gerard en Issabella horen. Omdat Jackson nog half Kanima is, kan hij in minder dan een seconde iemand verlammen voor dat ze zelf doorhebben dat er iemand voor hem staat. Dat is in een groot voordeel. Denk dat Gerard dat effe is vergeten. Na een tijdje komen bij een grote deur en ik ruik gewoon dat Scott daar achter zit. Ik luister met mijn weerwolf gehoor en hoor maar 1 hartslag. Okay, nooit gedacht dat het zo makkelijk ging zijn. Ik loop naar binnen met mijn pack achter me. De rest, dus de andere pack staan op de uitkijk. Ik loop als ik binnen ben meteen naar Scott toe die vastgebonden hangt aan een hek. Hij ziet er zwak uit en ik voel dat dat ook zo is. "W-w-g v-v-v-a-ll." probeer Scott te zeggen maar ik luister niet. Ik maak hem verder los en uiteindelijk komt hij los. Hij is veel te zwak dus valt meteen om. Ik kan hem nog op tijd opvangen en ondersteun hem terwijl we naar de uitgang wandelden. Net voor de deur word en er allemaal geweren geladen en schijnen er op elk van ons een rood lampje. Shit, ik had het kunnen weten. Er komen allemaal mensen achter muren vandaan en komen steeds dichter bij. Ze sluiten ons in en blijven met hun geweren op ons mikken. Ik voel me langzamer hand kwaad worden en voel mijn ogen veranderen in een rode kleur. Mijn nagels groeien en mijn tanden ook. Sommige zijn ook al veranderd en dan realiseer ik me iets belangrijks. Shit, Stiles is een mens. 1 schot en hij is er geweest. Derek merkt het ook en gaat er samen met mij er beschermt voor staan. Ze zeggen misschien dat ze elkaar niet mogen, maar toch beschermen ze elkaar steeds weer op nieuw. Waar ik deze keer Derek heel dankbaar voor ben. Ik tel met mijn vinger zo onopvallend mogelijk van 5 tot 1 en dan vallen we aan. Want we hadden toch iets kleins afgesproken voor als er iets als dit zou gebeuren. Wanneer ik bij 1 ben en op het punt stond om aan te vallen, werden plots alle schutters langs achter bewusteloos geslagen. Er loopt iemand op een mega hoge snelheid de cirkel rond en raakt zo alle schutters. Wanneer alle schutters op de grond liggen, komt Theo het donker uitlopen. "Ik ben mensen onderweg nog tegengekomen." zegt hij en daarna komen Spencer en Jay achter hem vandaan. "Dacht je nu echt dat je dit zonder ons ging doen." zegt Jay grijzend. "En we hebben nog vriend en meegebracht." zegt Spencer. Ik kijk rond en zie 2 figuren staan. Mijn ogen worden groot als in zie wie het is. "Omg Lucy!?" vraag ik verbaasd. (Voor de mensen die het zijn vergeten. Lucy is een vriendin van Emily uit Mexico) "Suprise!" lacht ze. "Hoe? Waarom heb je het me nooit verteld?" "Ik wist het ook nog maar net dat ik ook een van de 5 ben. Want ik dacht dat ik geen tweeling had. Maar dit is Joey, mijn tweelingbroer."  zegt ze en wijst naar het gedaante achter hem. Ineens word er geklapt. We draaien ons om en we zien Gerard en Issabella staan met nog iemand. Wacht wat? Is dat Sophia? Nu valt alles op een rijtje. Zij zit mee in het complot. Zij heeft Stiles aangereden. "Verraadster." sis ik naar haar. Ze grijnst alleen maar. "Nooit gedacht dat je zo dom kon zijn Emily." is haar antwoord. Jay ziet dat ik kwaad ben, maar echt mega kwaad en pakt Scott van me over. Ik laat te woedde nu van me overnemen. Sorry Scott. Maar ik kan je nu niet beloven dat er geen dode vallen. "Ik ben zo klaar met jou." roep ik kwaad. Maar voordat ik nog iets kan doen klinkt er een schot. Ik kijk geschrokken naar Issabella die een geweer in haar handen heeft. "Zo daar zijn we ook al vanaf." zegt ze emotieloos. "Nu gaan we verder met die domme pack van je." zegt ze en mikt op Corey. "Ik zal bij de zwakste beginnen. En nee Stiles is niet de zwakste. Hij is juist heel kostbaar. Hij geeft Emily meer kracht. Dus gaan we ervoor zorgen dat hij een pijnlijke dood tegemoet komt. Dat doet Emily alleen maar meer pijn. Dus meer vreugde voor mij." Haar vinger beweegt over de trekker en ik wil voor hem springen totdat ik iemand achter Issabella zie verschijnen. Is dat Kate? Ik kijk naar mr. Argent die mij een bemoedigd knikje geeft. Hij heeft hiervoor gezorgd? Wou, dat ze dat wilt doen. Maar die wilt waarschijnlijk ook van haar vader vanaf en haar maakt het echt niet uit of ze iemand moet vermoorden. Ze laat haar nagels groeien en scheurt Issabella haar keel in een keer open. Ze zakt naar adem happend naar beneden en valt dan levenloos op de grond. Gerard is zelfs niet verbaasd. Hij zag dit waarschijnlijk al aankomen. "Zo nu is de reünie compleet. Iedereen is er." zegt hij. Hij knikt met zijn vingers en er komen allemaal mensen aangelopen en gaan meteen te aanval. "Jay! Zorg voor de veiligheid van Scott en Stiles!" roep ik naar hem. Hij doet het teken van oké en brengt Stiles al in veiligheid, omdat hij alleen maar mens is. Ik zie dat Lydia het moeilijk krijgt en ga haar helpen. Op een geven moment voel ik een loop van een geweer tegen mijn achterhoofd. "Het is voorbij Emily. 1 schot en je bent dood." zegt Gerard. Ik haal mijn handen langzaam omhoog zodat hij denkt dat ik me over geef. In een vloeide beweging pak ik de pols van Gerard vast en draai hem een hele slag. Je hoort zijn bot breken. Ik maak een salto over hem en hou zijn pols nog steeds vast zodat zijn arm nu helmaal gedraaid achter zijn rug is. Ik geef hem een harde schop in zijn rug zodat hij op de grond valt. Hij pakt zijn geweer van de grond en maak een schot maar ik mis hem makkelijk. Ik voel heel veel energie in me komen. En er komt licht uit mijn ketting. De ketting van Aphrodite. Ik voel dat ik meer kracht heb en er komt nu ook licht uit mijn handen. Ik klap een keer hard in mijn handen en er komt een vloed van licht en die heel krachtig is, uit mijn handen die over heel de ruimte gaat. Ik kijk op naar Gerard en zie hem daar levenloos op de grond liggen. Okay? Ik heb hem dus vermoord. Ik krijg plots een harde pijnscheuten en zak door mijn knieën op de grond. Ik draai me om en zie daar Scott op de grond liggen in een plas bloed. Zijn eigen bloed. Mijn ogen worden groot en ik ren meteen naar hem toe. Ik zal al ondertussen huilend naast hem neer en leg zijn hoofd op mijn schoot. "Scott het komt goed. Je gaat niet dood. Dat beloof ik je. Dat laat ik niet gebeuren." zeg ik in paniek. Hij pakt mijn handen vast en legt die op zijn borst waar ik zijn hart nog heel traag hoor kloppen. "Nee Scott. Alsjeblieft. Ga niet weg." zeg ik huilend. "Het is oké. Ik heb het ding gekregen wat ik altijd al wou. Een zusje. Ook al ben je ouder. Je weet niet hoe vaak ik er achter heb gevraagd toen ik klein was. En toen kwam ik jou tegen. Je bent het beste wat me ooit is overkomen. Je bent de beste zus dat een persoon zich kan wensen, Emily Mccal. En je blijf voor altijd in mijn hart. Ik zal altijd over je waken. Ik hou van je." zegt hij terwijl er een traan over zijn wang rolt. En dan voel ik een grote leegte in me. Alsof er iets belangrijks ontbreekt. Ik barst uit en sla een aantal keer op zijn wang. Maar dan komt het pas in me op. Hij is dood. Ik ben hem kwijt. En hij komt nooit meer terug. Nooit meer terug. Ik val huilen over hem heen en stop niet met huilen ik voel hoe iemand me vastpakt en in zijn armen neemt. Ik kijk Scott in zijn ogen aan die nu alleen maar levenloos voor zich uit staren. Ik doe zijn ogen dicht en geef hem kus op zijn voorhoofd. En huilend zeg ik. "Ik hou ook van jou. Scott Mccal."

The end.

Don't worry. Er komt nog een deel 2. Alleen weet ik niet hoelang dat gaat duren.

Thnx to all of you guys. Dit is letterlijk mijn eerste boek en ik kan nog steeds niet geloven dat dit boek meer dan 2k reads heeft.

Tot aan deel 2.