In love with my brother's best friend [1] (Teen Wolf Fanfiction)

Hoofdstuk 21

{Emily}

Mijn handen blijven maar beven en het wilt niet stoppen. Ze beginnen zelfs harder te beven, dan ze al deden. Ik kraak in paniek en weet niet wat te doen. Scott ziet het en probeert me te kalmeren, maar dat lukt niet. De enige persoon bij wie dat dat wel lukt is Stiles, maar hij is er nu niet. Scott pakt mijn handen vast. "Rustig Em. Het is goed, alles komt goed." "Goed? Alles is goed. Scott ik heb 2 mensen vermoord dat is niet goed." schreeuw ik tegen hem. Hij kijkt in mijn ogen en laat zijn ogen rood worden waardoor de mijne ook rood worden. "Zie je, onze ogen zijn rood en niet blauw. Dat betekend dat ze niet onschuldig waren en dat ze het hebben verdiend." "Of dat ze niet dood zijn." Scott kijkt van mij naar Issabella. "Dat denk ik wel." lacht hij. Hij laat me handen los en ik merk dat ze gestopt zijn met beven. Ik zucht en draai me om naar Jay, die zit te grijnzen. "Wat?" "Ik wist het. Ik heb het al die tijd geweten. En ik voelde het gelijk toen ik de woonkamer binnenkwam dat jullie niet gewone weerwolven zijn." "Wat bedoel je Jay." "Jullie weten het niet." "Wat dan?" "Ze hebben niks gezegt over jullie afkomst?" "Jawel, ze hebben gezegd dat we de kinderen zijn van Aphrodite. De laatste van de 5." "Meer niet?" "Nee, is er dan nog meer?" "Jullie zijn inderdaad de laatste van de 5. Maar jullie zijn de krachtigste. Die kracht die jullie net kregen uit jullie handen. Dat was Aphrodite. Soms in bepaalde kan ze jullie al haar krachten geven die ze heeft. En soms nog meer dan dat. Maar dat gebeurd zelden. Het is dus speciaal dat het net is gebeurd. Het punt is dat jullie de krachtigste wezens zijn in het heelal en dat jullie voor het belans tussen vrede en oorlog houden met soms hulp van Aphrodite. Het is dus belangrijk dat jullie nooit van elkaar scheiden. Dat kan gevolgen hebben. In het begin alleen jullie maar naar mate de afstand en de tijd dat jullie niet bij elkaar zijn heeft dat ook gevolgen voor de rest van de 5 en op het einde, de rest van de wereld en heelal." "Dat was dus die pijn die ik altijd voelde toen we ruzie kregen en ik was weg gegaan." zeg ik. "En jullie zijn niet te enige die het hebben gevoeld. Ik heb het ook gevoeld wat betekend dat jullie goed op weg waren van iets verschrikkelijk. Maar dat is niet het enige waar jullie mee moeten oppassen. Omdat jullie afstammen van Aphrodite, hebben jullie krachten die. Maar jullie kunnen die alleen gebruiken in bepaalde situaties en als jullie lichamelijk contact hebben zoals bijvoorbeeld bij een tweeling die bestaat uit 2 alfas, maar dat komt niet meer voor. Misschien nog 1 of 2 maar echt niet meer dan dat. Jullie weten ook dat Aphrodite die godin van de liefde en voortplanting is. Dus jullie automatisch ook een beetje. Dus al jullie de verkeerde kant op gaan, oftewel het donker pad nemen kan dat ook gevolgen hebben. Vooral voor jij moet daar mee oppassen Scott. Jij bent de True Alpha, dus geen mensen vermoorden tenzij het niet anders kan zoals net. Emily, jij bent zeg maar cupido op aarde. Jij hebt zelf al je zielsverwant zullen we maar zeggen gevonden. Stiles. Jullie blijven waarschijnlijk ook voor altijd bij elkaar. Met natuurlijk ups en downs. Want jullie zijn en blijven natuurlijk half mens. Dus jullie kunnen ook dood gaan. Maar jullie kinderen worden dan jullie opvolgers als jullie een tweeling krijgen. Maar terug naar jou Emily. Jij moet oppassen wat Stiles betreft. Als jullie uit elkaar gaan of eens heftige ruzie krijgen wat waarschijnlijk nog ga gebeuren dat is normaal, kunnen ook gevolgen zijn. Maar meestal is dat na een aantal ruzies pas." "Geen veel druk dat we nu hebben hoor." "Buiten dat is het gewoon geweldig om een zeldzame weerwolf te zijn. Want wij zijn sterker, en sneller. Maar we hebben vijanden, en zeker jullie hebben veel vijanden. Waaronder Issabella en Alex. En ook die ene Gerard. Maar genoeg gepraat. Ik wil nu echt naar Spencer toe." Ik lach om zijn opmerking, dat doet hij altijd. Zo snel van onderwerp veranderen.

Als we zijn aangekomen op de afgesproken plek, rennen Jay en Spencer meteen naar elkaar toe en omhelzen elkaar stevig en laten hier en daar paar tranen. Na een hele lange tijd laten ze elkaar los en gaan terug bij ons staan. "En wat nu?" vraagt Lydia. "Nu gaan we terug naar Beacon Hills. Het is hier niet zo heel veilig meer. Dat is het nergens maar ik wil gewoon terug gaan. Ik ben wel klaar met deze plek en Spencer en Jay gaan gewoon mee." "Ik vind dat allemaal prima hoor. Maar waar moeten we heen dan?" vraagt Spencer. Ik kijk Scott aan en hij knikt. "Jullie kunnen wel bij ons blijven tot jullie iets hebben gevonden. Onze moeder vind dat vast wel goed. We hebben een logeer kamer, die kan Jay gebruiken, want Spencer gaat gewoon lekker bij mij als ik niet bij Stiles ben natuurlijk. Jay zou ook bij Scott kunnen en dan Spencer op de logeer kamer maar met Malia gaat dat niet denk." "Wie is Malia?" "Malia is een hele goede vriendin van mij en Lydia en ze is de vriendin van Scot." "Ah zo." Bedoel je Malia de were-coyte?" vraagt Spencer. "Jep, die Malia. Maar laten we nu gaan ik wil wel op tijd terug zijn. En by the way Jay." zeg ik en leg mijn arm op zijn schouder. "Dat ding wat je zei over dat die alfa tweelingen niet meer bestaan. Dat is niet waar. En geloof me, je wilt ze niet boos maken." Dat laatste fluisterde ik in zijn oor, ik klop op zijn schouder en ik loop naar de jeep om wat te drinken. De rest is er ook bij gekomen en ik merk dat Stiles nog niks heeft gezegd tegen mij, zelfs geen blik ofzo. "Stiles, wat is er." "Niks, er is niks." "Lieg niet tegen mij Stiles, ik ken jou en ik zie dat je ergens mee zit. Dus kom op, vertel." Hij zucht en kijkt naar de rest en vooral naar Jay. Ik weet al gelijk wat er is. "Ik snap het al." Ik trek hem mee aan zijn pols, een beetje verder op stop ik en laat ik zijn pols los. "Wat is er Stils en zeg niet niks want dat is niet zo." Hij kijkt naar de grond. "Het heeft met Jay te maken hé?" Hij kijkt terug op, recht in mijn ogen. "Hoe zit het tussen jullie. Hebben jullie een relatie gehad of hebben jullie gevoelens voor elkaar want zo lijkt het wel." "Wat?! Stiles dat is niet waar. Dat weet je goed genoeg." "Weet je het zeker. Want daar lijkt het niet op. Sinds dat hij een er is, heb nog alleen aandacht voor hem." "Stiles meen je dat nu serieus. Zo zit het totaal niet. Maar je snapt dat niet. Ik dacht dat je me beter kende."  Ik loop kwaad en een beetje gekwetst weg. Ongelooflijk dat hij zoiets denkt.

We zitten nu al ongeveer een uur te rijden en het is echt stil. Ik zit alleen samen in de jeep van Stiles omdat de rest perse in mijn auto wilden. Ik weet heus wel dat ze dat doen zodat ik en Stiles terug normaal doen tegen elkaar. Zo dom ben ik nu ook weer niet. We staan nu bij een tankstation want Lydia en Spencer moesten naar de wc. Het is nog steeds stil in de auto en ik voel de ogen van Stiles op me branden terwijl ik naar buiten kijk. Ik weet ook gewoon dat Scott en Jay naar ons aan het kijken zijn, ook al staan ze voor ons geparkeerd. Stiles zucht diep en trekt me dan naar hem waardoor ik half op hem zit. Hij plaatst zijn lippen op de mijne en ik kan het niet laten om er toch mee op in te gaan. Na een tijd laat hij los. "Het spijt me. Ik had dat niet moeten zeggen. Het was echt dom om zo iets te denken." "Het is niet erg. Ik reageerde ook veel te overdreven." Ik ga terug normaal zitten en ik zie dat iedereen ons grijzend zit aan te kijken. Ik steek mijn middelvinger op en hoor Stiles lachen. We gaan terug vertrekken en ik zet me goed en leg mijn hoofd op Stiles zijn schouder en voel hoe ik langzaam in slaap val.