The Devil's Offer | COMPLETED

Chapter 16

Chapter 16

Nakaupo kami ngayon sa isang bench habang nakaharap sa buong tanawin. I cannot imagine that there was such place like this.

"Lewis?" pukaw ko sa atensyon niya.

Nakasandal siya ngayon sa balikat ko at nakatingin din sa harapan namin.

"hmm?"

"Can I ask you something?"

"Sure, wife." Naramdaman kong tila may paruparo sa bandang tiyan ko ng tawagin niya akong wife. But I chose to ignore it.

"Paano mo nalaman kung nasaan ako?" Gusto ko sanang bawiin ang tanong ko ng bigla siyang napatitig sa akin pero bago ko pa magawa iyon ay sinagot niya na ako.

"I asked someone to track your contact number. You texted me remember?"

"I got curious where you're going and you said it was important. That's why I did it. And I never expected what I saw. It extremely made me surprise." Nag-igting ang kaniyang mga panga habang sinasabi iyon.

I feel guilt rushed to my whole being. I know that I shouldn't feel this way. Wala naman akong ginawang masama. And I can't help but assume things.

May pag-asa bang mahalin niya rin ako?

Bago ko pa mapigilan ang sarili ay natanong ko na ang gumugulo sa aking isipan kanina pa. "Why are you being like this?"

I immidiately regret on asking that. Sana hindi ko na lang tinanong.

Aaarrrgghh!!! Baliw ka Xhena! Ang tanga tanga mo!

"I don't know too..."

His answer shocked me. At ang walangya kong puso ay umasa na naman. Umasa na naman na may something siya sa akin at nagugustuhan niya na ako ako. But I was wrong. Naramdaman kong kumirot ang puso ko ng dugtong-an niya ang sinabi niya.

"Maybe I want us to be friends. You know, I thought already about this. And I think that's better."

Friends. Only friends.

Pero siguro pwede na 'yon 'no? At least kung magkaibigan kami, mapapansin niya ako, magaan ang pakikitungo niya sa akin at higit sa lahat... At least may lugar ako sa buhay niya kahit kaibigan lamang.

I ate the lump that was forming on my throat before speaking. I tried to joke around to enlighten the mood.

"So friends with benefits, ganern?" Sinubukan kong tumawa kahit pilit habang sinasabi 'yon.

Sumeryoso ang mukha niya dahil sa sinabi ko. "Don't say that. You're not only my friend. You are my wife, remember?"

"It doesn't change the fact that we're friends, Lewis."

Hindi na lang siya nagsalita kaya nginitian ko na lang siya.

Nagtagal pa kami doon ng ilang oras at ang kumag may mga pagkain din palang dala at isang blanket.

Hindi ko alam kung maganda ba ang naging desisyon ko na pumayag na maging kaibigan niya, pero bahala na!

"Hoy bruhilda! Kung hindi ka ba naman isa't kalahating tanga edi sana hindi ka na pumayag pa! Magpapachukchak ka tapos ano? Sa huli ikaw rin ang luluha? Ang masasaktan?" sabi ni Giesel.

Hindi ko alam kung maiinis ba ako o matatawa dahil sa sinabi ni Giesel. Ngayon lang naging ganito siya sa akin. Sa amin kasing tatlo nina Nikki siya ang baluktot kung mag-isip.

"E diba mas maganda 'yon? At least kahit papaano may lugar ako sa buhay niya. Kahit papaano masasabi ko sa sarili ko na at least hindi niya lang ako basta-bastang baby maker?"