The Devil's Offer | COMPLETED

Chapter 42

Chapter 42

I couldn't concentrate on driving because of several scenarios that keeps on bugging me. Maraming mga "what ifs" na bumubuo sa aking isipan at mga katanungan na alam kong wala namang makakasagot.

No one can answer me unless I'll take a risk and follow him to where he is right now. At iyon nga ang gagawin ko ngayon.

Sa kalagitnaan ng pagmamaneho ay bigla ko na lamang naapakan ang brake ng sasakyan nang may kotseng bigla na lang huminto sa aking harapan.

Kumunot ang aking noo sapagkat hindi ko maaninag ang nagmamaneho ng kotseng iyon dahil heavily tinted ang salamin.

I know I should go now and just ignore this one because I might run out of time but I couldn't careless because this person might need something from me.

Kahit medyo kabado ay lumabas pa rin ako sa sasakyan.

Nilapitan ko ang sasakyan na iyon at kinatok ang bintana. Unti-unti iyong bumaba at halos kainin ako ng galit nang nakita kung sino ang nasa loob.

Magsasalita na sana ako nang may panyong tumakip sa aking ilong at bibig.

Shit! I didn't noticed someone's behind me!

Pinilit ko mang labanan ang kemikal na aking nalanghap mula sa panyo ay hindi ko na nakayanan pa at tuluyan nang kinain ng dilim.

NAALIMPUNGATAN ako dahil sa tunog ng pagsarado ng isang pintuan.

I slowly open my eyes and I winced when I felt my head throbbed. Masakit din ang aking katawan at tila may kung anong mahigpit na nakapulupot sa aking katawan.

At first I was clueless about my current situation but my eyes automatically widened when I remembered what happened a while ago. Pinilit kong alalahanin ang buong pangyayari kanina ngunit malabo iyon at ang tanging naaalala ko lang ay ang pagtakip sa akin.

Damn it! Am I kidnapped?

Nilibot ko ang aking paningin at agad akong kinilabutan nang nakitang nasa isang marumi at lumang bodega ako.

Mas lalong sumakit ang aking ulo nang may isang imaheng pumasok sa aking isipan.

I closed my eyes and took a deep breath. I calmed myself first so that I could think straightly.

Nang tuluyan nang kumalma ay sinubukan kong tumayo ngunit napangiwi na lamang ako nang may napagtanto.

Mahigpit nga pala akong nakatali. It was too imposible for me to escape because the rope tied around my body was too tight. Unless mayroon akong matalim na bagay na maaari kong ipamputol dito.

Narinig kong tumunog ang aking tiyan hudyat ng pagkagutom.

I roamed my eyes again and tried to find anything that could help me out but to my dismay, I found nothing.

Anong oras na kaya iyon? Kumusta na kaya si Lewis? Alam niya bang nawawala ako ngayon? What about my twins? My friends? Do they have any clue that I am being kidnapped?

Upon realizing my current situation, my eyes watered because of too much frustrations.

I came here to clear everything between Lewis and me but here I am... hopeless and tied.

Hindi ko man lang nagawang magpaalam ng maayos sa aming mga anak. Hindi ko man lang  nakausap si Lewis upang linawin ang lahat. Tapos nangyari pa ito.

A-Am I too late?

Yumuko na lamang ako at ipinikit ang mga mata, sinubukang pawiin ang gutom at sakit ng katawan na nararamdaman.