Beats of Dusk (Gangster Series #1)

Chapter 19

Napataas ako ng kilay nang makita ko ang ilang mga sasakyan na nakaparada sa labas ng bahay namin.

"Diyan nalang, Xin" Sabi ko sa kaniya, nakaturo pa sa pinakadulong sasakyan na naka park nga apat na sasakyan at tatlong motor ang naroon.

"May mga bisita pala kayo" She stated. Umiling lang ako nang sinulyapan niya. Walang kahit na sino ang uuwi saamin galing ibang bansa, at hindi naman kani basta-bastang nag papapasok sa bahay.

"Baka naki park lang" Sabi ko, tsaka ko inayos ang mga gamit ko. I was about to go out when she grabbed my arm.

Kaya napatingin ako sa kaniya. Tinaasan ko siya ng kilay, I saw a plain smile in her face

"You know, parang kapatid na rin ang turing ko sa 'yo nong mga panahon na tinulungan at pinag-aral ako ng lolo mo" She begin to reminisce something, still not looking at me.

Weird.

I smiled and nodded "I know, you were like a batang kalye before, then we found out galing ka sa probinsiya" I said and we both laughed

Dahil sa pagaakalang batang kalye siya ay tinulungan namin siya. My lolo gave everything she needs, walang labis at walamg kulang.

"You and your lolo both save me and lift me up, kaya nang nalaman kong may nangyari sa inyong dalawa ni Glenndon at kasama ka, I almost sleep in Church praying you both" She continued, for once I felt the care from a sister dahil noon paman ganun na ang trato niya saakin ngunit binabalewala ko lang iyon sapagkat gusto kong makuha iyon galing sa ate ko. I smiled and was about to tear up when she started to speak out again.

"Ohh, wag kang iiyak baka may lumabas na uhog" She teased, I playfully slap her arm kaya tumawa siya

"What I'm saying is take care of yourself. Nalam ko rin na you are in a relationship with a Cui. The one who save you, tama?" She ask me, and teasing me at the same time kaya tumawa ako na nag pa ngiti sa kaniya

"You are growing too fast. And I know you already know how to handle everything. Basta lagi mo pang tatandaan, kapag nasaktan ka ng ibang tao, wag na wag mong ipaparamdam sa kanila ang sakit na dinulot nila sa 'yo" Nakangiting sabi niya, nalilito man ay ngumiti ako at tumango, ramdam ko ang pagoging emosyonal niya

"Why are you saying that?" Natatawang tanong ko sa kaniya, natawa din siya saakin tsaka umayos ng upo

"Hindi ko rin alam, feeling ko lang" Sabi niya pa. Tumango ako at ngumiti sa kaniya

"Thanks for the ride. Mag-iingat ka" Nakangiting sabi ko tsaka ako bumaba at sinara ang pintuan bumusina siya ng isang beses kaya nakangitin akong kumaway sa sasakyan niya bagaman ay tinted ang kaniyang sasakyan.

Naglakad ako palapit sa gate.
"You're late"

Halos mapatalon ako sa gulat ng may mag salita sa likod ko at alam ko na kung sino 'yon.

"May inasikaso lang, why are you here? And who's inside?" Tanong ko sa kaniya. His serious eyes bore to me that makes me stepped back a bit.

"Sinong nag hatid sa 'yo?" His question is so simple but I couldn't find a word to explain who was it, pero sa mga seryosong tingin na ipinupukol niya saakin. I know he will keep on asking me about it

"Secretary ni Lolo" I said, naningkit pa ang mga mata niya kaya halos mairapan ko siya.

Nagdududa pa. Naku

My eyes widened when he step forward and hold my wrist, he push me forward that make me slightly bump into his broad chest. I felt his arms wrapped on my body. He is hugging me so tight