he's mine! | kaihan

5. BÖLÜM

Hastanede yankılanan çığlık ile Kris çöktüğü duvarın önünden kalktı. Kapıya doğru ilerlerken ağlama sesleri arasında kardeşinin bağrışları netlik kazandı.

"İstemiyorum! Uzak tut onu benden!" hemşire elindeki bebek ile ona bakarken inatla reddetti. Doktor umutsuzca başını iki yana sallarken hemşire bebeği küvöze yerleştirdi ve odaya götürmek için ordan ayrıldı, doktor ise erken doğum sonrası kendini kaybeden Luhan'a yardımcı olmak için yanına gitti.

Luhan uzun süre boyunca bebeği görmeyi reddederken Kris onu izlemekle yetindi. Bir yandan onu ikna etmeye çalışırken bir yandan kendini hızlı toparlayan bebek ile ilgilenmeye çalışıryordu. Kris küvözde kalan bebekte Luhan'ın küçüklüğünü görürken kardeşinin neden onu istemediğini çözemiyordu. Yakın zamanlarda bebeği sahiplenip alışveriş yapan kardeşi bir anda değişmişti.

"Ben bir şey denemek istiyorum." Kris doktora söylerken kadın önündeki dosyaları bıraktı.

"Evet, sizi dinliyorum."

"Luhan uyanık olduğu zamanlarda bebeği reddederken neden uyuduğu zamanlarda yanına götürmüyoruz?"

"Uhmm, bu iyi ama riskli bir fikir. Uyandığı zaman bebeği girdiğinde yine krize girebilir. Kendine ya da bebeğe zarar verebilir ama aynı zamanda onu benimseyedebilir."

"Başında bekler ve uyandığında ne yaptığını izlesek? Eğer tehlikeli bir şey olursa hemen karşı çıkabiliriz."

"Olabilir. Denemekte fayda var. O zaman neden yeğenini alıp kardeşinin yanına gitmiyorsun? Ben ne olur ne olmaz diye yanıma sakinleştirici alıp geliyorum."

Kris odadan çıktıktan sonra beneğin bulunduğu yere gitti. Küçük bebekle ilgilenen hemşire ile konuştuktan sonra bebeği alarak odaya gittiler. Luhan herşeyden habersiz uyumaya devam ederken bebeği yanına yerleştirdiler. İki uyuyan varlık bilinçsizce uyum gösterirken Kris onları tebessümle izledi. İlk buluşma anını onlardan habersiz telefonuna kaydederken daha sonra fotoğrafçıdan resmi bastırmayı aklına not etti.

Luhan uyandığında yanında uyuyan bebek ile şoka girdi. Hareketsizce yerinde dururken dikkatle bebeği izledi. İlk bakışta Jongin'i gördüğü bu bebek uyurken oldukça zararsız duruyordu. Mavi başlığı üzerinden bebeğin başını sevmeye başladığında gözleri doldu. Mavi bebek giysileri içinde oyuncak bebek gibi duran bu masum şeyden nasıl olduda korktuğuna emin değildi.

Bebeğin küçük burnunu öperken merak ettiği kokusunu içine çekti. Odanın bir köşesinde duran abisi ve doktoru derin bir nefes alırken bebeği daha çok benimsedi. İçindeki özlemle bebeğe sarılırken göz yaşları düşmeye başlamıştı.

"Luhan, Kore'ye dönmemiz gerek?" Kris, bebeği ile oynayan koltuktaki kardeşine bakarak söyledi.

"N-neden?" Luhan kekeleyerk karşılık verirken bebeğini kendine çekti.

"Okulumu dondurdum ve devam etmem gerek. Sende başlamalısın. İkizmizde bir yıl kaybettik."

"Ama..."

"Luhan, senin için buraya geldik. Seni ve yeğenimi inan ki çok seviyorum ama orda onunla karşılaşmazsın. Çoktan başka bir okula başlamıştır. Hem bundan sonra ben yanındayım. Hamile olduğundan beri değiştin. Seni görse bile tanımaz. Korkma..."

"Be-ben... Wufan-ge, yanımda olduğun için sana minnettarım ama Ziyu daha çok ufak ve..."

"Onun için bakıcı bulabiliriz. Burdaki gibi bir süt anne ile anlaşırız, bizim okulda olduğumuz zamanmarda Ziyu ile ilgilenir."

"Çoktan cevaplarını hazırladın değil mi?" Luhan iç çekerken Kris başını salladı.

"Dönelim... Ne zaman dönüyoruz?"