SAVAŞÇI: Melez Okulu & SAVAŞÇI: Yeni Hayat | ♡ (TAMAMLANDI)

YENİ HAYAT ☆ 7

Bölüm.7

Savannah

Bu çocuk tam bir psikopattı.

Yani psikolojik sorunlarının olduğunu anlamak için özel çabaya gerek yoktu, dengesizdi. Böyle bir koruyucuyu hak edecek ne yapmıştım, çok merak ediyordum. Ah, pardon savaşçı olacaktı. Ne fark ediyorsa artık?

Tam normale döndü diyorum bir bakıyorum en başa sarmışız. Hatta öyle ki şu an o gece sahilde olduğundan daha soğuktu. Sanki bir kar perisi gelmiş ve onun kalbini eline alıp dondurmuştu. O kadar umursamazdı ki... İnsanın kendi varlığından şüphe etmesine yol açacak kadardı hem de.

Bir de hiçbir şey olmuyormuş gibi yemek yiyordu. Bense tabağıma aldığım salatayı didiklemekten başka bir şey yapmıyordum. Nasıl bir şeyler yiyebilirdim ki? Beni korumakla görevli olan biri gelip beni öldürmekle tehdit etmişti ve ben o adamla aynı masadaydım. Potansiyel katilimle karşılıklı oturmak... Ne hoş bir ironi...

Yemeğini bitirdiğinde tabağı alıp lavaboya ilerleyince kendi tabağımı da alıp ayağa kalktım. Bakmaya bile tenezzül etmemişti. Elinden tabağı aldım ve sanki o hiç yokmuş gibi tabağı durulamaya başladım. Hiç ummuyordum ama biraz da o kendini yokmuş gibi hissetmeliydi. Kendi tabağımı da boşaltıp yıkarken o da artan yemekleri dolaba kaldırdı.

Popom hala acıyordu. Hayvan! Nasıl indirdiyse artık beni... İnlememeye çalışarak büyük ama yavaş adımlarla dolaba yürüyüp yemeği ve salatayı tekrar çıkardım. Tek kaşını kaldırıp bana baktığını görmezden gelmek en iyisiydi. Yiyeceklerin ağzını streç film ile kaplayıp tekrar dolaba koyduktan sonra ellerimi kuruladım. Karnım çok bulanıyordu.

Jason'ı umursamadan salona gittim.

Ne ona bakıyordum ne de o zahmet edip bir iki kelime ediyordu. Salon sehpasının üstündeki altılı biranın iki tanesini daha yarım saat olmadan bitirmişti. Ayyaş, ne olacak!... Sırf inatlık yapmak adına teneke kutulardan birini uzanıp aldım. Hala canım yanıyordu. Bir de üstüne tehdit yemiştim, hayvan!

"Hayırdır?"

Ela gözlerini üstüme dikmişti. "Patron olan benim, sense bekçi köpeğisin unuttun mu Jason? Asıl sen içmemelisin, sarhoş bir koruma istemiyorum!"

Çenesinin kasıldığını görmüştüm. Kutuyu açıp bir yudum aldım. Tadı sirke gibiydi, nesini içiyordu bu şeyin. Alayla kahkaha attı. "Daha yüzünü buruşturamadan tek yudum alamıyorsun, küçük hanım."

Onu yok saymak her ne kadar çok zor olsa da televizyona geri döndüm. Bu şeyin tadına alışmaya başlıyordum. İzlediğim şeyin hangi film olduğunu da bilmiyordum, adına bakmamıştım. Fark ettiğim tek şey Japon filmi olmasıydı, Akanishi Jin başroldeydi.

Televizyonu kapatıp pencerenin önüne geçti.

"Ne yaptığını sanıyorsun!"diye ciyakladım yavaşça ayağa kalkarken. Hırsla birden ayağa kalktığım için canım yanmıştı. Bu yüzden inlememe engel olamamıştım.

Uzun adımlarla yanıma gelip bir koluyla beni tuttu diğeriyle ağzımı kapattı. Bugün, ikinci kez!.. Bu bugünkü kaçıncı dip dibe gelmemizdi bilmiyordum ama bu rahatsız etmeye başlamıştı. Kalbim bu kadar hızlı atmak zorunda mıydı? Kulaklarım uğulduyordu.

Parmaklarımı yavaşça kaldırıp ellerini dudaklarımdan çektim. Hala yüzüme bakmaya devam ediyordu. Dudakları aralandı. Gözlerini bir sis perdesi kaplamış gibiydi ancak birden bu halinden sıyrıldı. Elini belimden ne zaman çektiğini hissetmemiştim ama ona o kadar kendimi bırakmış olmalıydım ki koltuğa düşmüştüm. "Ah!"diye inlediğimde bana ters ters bakarak sessiz olmamı işaret etti.