SAVAŞÇI: Melez Okulu & SAVAŞÇI: Yeni Hayat | ♡ (TAMAMLANDI)

DUYURU

Herkese merhaba,

Öncelikle bunun bir yeni bölüm yüklenmesi olduğunu düşünerek hevesle açıp bir hayal kırıklığı yaşayanlardan anlayışlı olmalarını rica ediyorum.

Gerçekten çok kötü bir dönem geçiriyoruz!

Aylar öyle çeşitli sebeplerden dolayı tüm hikayelerimi kaldırıp telefonumdan sildiğim uygulamaya #evdekal etiketiyle geri dönmüştüm. Burada totalde çok aktif olmasam da epey eski bir üyeyim, ergenlik yaşlarımın büyük bir kısmı ve gençliğimi bu uygulama ile geçirdim. Kurgularımdan biri çalınmasa, kim bilir, belki daha aktif ve taşıdığımdan daha büyük bir heves taşırdım.

İşler üniversite hayatımı kurgularımla dengelemeye gelince biraz bocaladığımı ve severek başladığım hikayeleri yıllardır boşladığımın ben de farkındaydım. O yüzden online eğitime bir yandan devam ederken bir yandan da kendimi kurgularıma vermek ve sizlerle karakterler hakkında muhabbet ederek sosyalleşme ihtiyacımı biraz olsun karşılamak istedim. İşler ne kadar başarılı gitti, orası meçhul. Ben iyiydim, bugüne kadar.

Daha önce söylediğim gibi, Ankara'da bir üniversitenin Tıp Fakültesi'nde dönem 4 öğrencisiyim. Aylardır takip ettiğimiz pandemi sürecinin yanı sıra bir yandan da devam etmesi zaruri olan eğitim hayatım hakkında bir açıklama bekliyorum. Bu süreç oldukça sıkıntılı ve bilinmeyenin korkusunu hissediyorum. Bu beni sadece germekle kalmadı, psikolojimin yanı sıra bedenimi de kötü etkilemeye başladı. Kolay kolay bir şeylere odaklanamaz bazı günler yataktan bile kalkamaz hale geldim derken bu sabah korkunç bir haberle sarsıldım.

Yıllarını ve gençliğini veren o konuma gelmek için verdiği emeğin yalnızca ufak bir parçasının tahmin edilebileceği bir intörn arkadaşımızın, Tıp Fakültesi dönem 6 öğrencisi, Tıp Hekimi olma hayalleriyle başladığı bu yolda diplomasını alamadan ne öğrenci ne doktor konumuna konulamadan vefat ettiğini öğrendim. Üstelik vefat eden intörn arkadaşımızın durumuyla ilgili açıklamalar oldukça korkunçtu.

Sıranın ne zaman bize geleceğini bilmeden yaşıyoruz ve ölümlerimizin "Allah rahmet eylesin, ailesine sabır versin"lerle geçiştirilmesi kadar can yakan bir şeyin olmadığını bugün tekrar anladım.

Üzgünüm, ben bu durumda nasıl sağlam kalabilirim bilmiyorum. Kendimi ne zaman toparlarım iyi hissederim, tekrar bir şeyler yazabilir hale gelirim?

Daha iyi olmam gerek. Bir süre için ne yazık ki hali hazırda bulunan bölümleri yayınlamaktan gayrı bir şey yapmayı düşünmüyorum. Hazır olan bölümler de revizyonları tamamlanınca bölüm günlerinde, eğer şartlar el verir de yetiştirebilirsem, yayınlanacaktır. Anlayışınızı bekliyorum.

Sevgilerle, DS...