Sakura-Şiirsel Hikayem

ღ Aşk'a Vuslat ღ

Hayatım özlem ve bekleyişlerin son durağıydı sanki. Hep sevdiklerimi kaybetme ya da terk edilme düştü payıma. En büyük sınavım insandan ve sevgiden yanaydı. Ben özlemlerin en koyu limanında ikamet eden, bir garip vuslat yolcusuydum artık. Ellerim titrekti yüreğimin üstünde ve tüm kalemlerim kırıktı artık. Satırlarıma yazabildiklerim acıydı sadece. Mutluluklar en kahpe vuslatlara kalmıştı. Ve yüreğim şu dizelerimle kan ağlamaktaydı;

ღ ღ ღ ღ ღ

Nasıl olurdu, bunca zamandan sonra ?

Satır aralarına giz edilen özlem, nasıl kanatırdı ?

Kalemim nasıl titrerdi, yüreğim nasıl tutulurdu ?

Yar nasıl sevmezdi beni, sevgi dolu yüreğimle ikram kılmışken dizelerimi ?

Yar nasıl görmezdi, titrek dudaklarımdan dökülen aşk nağmelerini ?

Titreyen ve sırf bu sebepten kıramadığım sözlerimi ?

Böyle olmazdı, aşk böylesi acıtmazdı, yakmazdı

Ya da yakmamalıydı, tırnak uçlarına kadar acıtmamalıydı içimi

Yüreğimin kirpiklerinden perçin perçin yolmamalıydı, yolmazdı

Yar gidemezdi benden, gitmezdi; aşk kesilmezdi tenimde kavrulan hazan

Kulaklarımda duyulan nefesine hasret şimdi, yarsız çığlıklarım

Tenimden uzak diyarlara düştü masum dokunuşların

Halbuki nasıl da büyük bir tutkuyla sarardın ellerimi

Öylesi ki, geriye tek yürek kalırdı senle bedenim

Öylesi ki, tende har olup erirdi avuç içlerinde düşlerim

Ah sevdiceğim, nazarına düşmesini bilmediğim

Hatırında bir dize dahi olsun yer etmediğim

Kavurma beni, sensizliğin ayaz tutmuş çöl karası akşamlarında

Yıldız yıldız dolma geceleri yastığımın baş ucuna

Savrulsun pare pare olmuş düşlerimin kırıntıları bakışlarında

Sende son bulsun, paramparça edilmiş ömrümün son demleri

Gel kırağı düşmüş hazan boyalı saçlarımı al hoyratça avuçlarına

Savur, aşkın arsız dehlizlerinin en dip kuytularına

Ve gel, arıtılmış bir gecenin sabahında

Uyanalım, saf aşkın aşk'a vuslat olmuş diyarlarında