Bir Ünlüye Aşık Olmak

Bir Ünlüye Aşık Olmak 21.Bölüm

İyi okumlar. :))

http://www.youtube.com/watch?v=LjhCEhWiKXk

 

"Neden burada olduğumu elbette merak ediyorsunuz. Buraya neden geldiğimi ve neden bu sahneye çıktığımı... Bu sahne benim için çok önemli. Hayatımın kadınını tanıdığım ilk yer bura. Ona büyülendiğim ve meleksi sesini duyduğum ilk yer.Aşık olduğum ilk yer... Onu zamanında çok kırdım. Üzdüm, ağlattım. Bir ömür boyu telafi etmeye hazırım. Bu şarkı sana meleğim" dedi. Gözlerim dolu bir şekilde ona bakakaldım. Just The Way You Are'ı söylemeye başladığında hepten hissizleşmişti. Gözlerimin içine bakarak söylemeye başladı. Bana doğru bir adım attı. Hayır, ağlamamalıydım... Ama bunu başarana bravo. Çoktan ağlamaya başlamıştım. Bana doğru gelmeye başladı. Önümde diz çöküp şarkıyı söylemeye devam etti. Şarkının sonunda "Seni seviyorum" dedi. İşte o sihirli kelimeler...

Hayattaki en güzel ve en kötü anlarınız vardır. Şu an hayatımın en güzel anı değildiyse neydi? Gözlerimden yaşlar akarken o gözlere bakmaya devam ettim. Şu an boynuna atlayıp onu bir daha bırakmamak istiyordum. Peki beni engelleyen neydi? Gururum mu? Hayır, şu an gurur burada değildi. Niye böyle duruyordum o zaman? Anılar, yaşananlar... İşte aklımda bu cevaplar belirdi. Karşıma geçip bir şarkı söylemesi tüm yaşananları unutturalabilir miydi? Hayır! Yavaşça ayağa kalktım. "Bir şarkı söyleyip boynuna atlayacağımı mı sandın? Yanılıyorsun" dedim ve herkesi şok içinde bırakıp gözlerimdeki yaşları silerek arkamı döndüm. Koşar adımlarla arkama bakmadan dışarı çıkıyordum. 

 

 

Belkide olayları böyle karmaşık hale getiren bendim. Ama yapamazdım. Hiç bir şey olmamış gibi davranamazdım. Ben unutsam bile geçirdiğimiz her saniye mutlaka bana bir şeyleri hatırlatacaktı. Çıkışa ulaşıp koşmaya başladım. Arkamdan gelemdiğini sanıyordum. Ta ki kolumdan yakalayıp beni kendine çevirene kadar. Kaşları çatılmıştı. Ben ise ağlamaya devam ediyordum. Küçük bir çocuk gibi. "Yeter!" dedi bir anda bağırarak. Beni bir ara sokağa çekip kolumu bıraktı. Ellerini saçlarından geçirerek "Seni seviyorum! Daha ne istiyorsun?!" diye bağırmaya devam etti. Ağlayarak yere çöktüm. "Daha fazlasını isteyemezdim" dedim hıçkırarak. Bir anda kızgınlığı uçup gitmiş gibiydi. Önümde diz çöküp "Peki neden böyle yapıyorsun?" dedi sakince. Kafamı kaldırarak gözlerine baktım.

 

 

"Olanları sen bile unutturamazsın?" dedim. Zayn yumruk yaptığımı fark etmediğim elimi elleri arasına alıp "Bunu denemeden bilemezsin" dedi. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. "Yapamam..." dedim. Bir anda elimi bırakıp ayağa fırladı. "Neden tüm suçlu benmişim gibi davranıyorsun? Seni sevdim Melis ve hala seviyorum. O gece büyük bir hatraydı. Ama tek hata yapan ben değilim. Oğlumu benden beş senedir saklıyorsun" dedi. Hızla kafamı kaldırdım. Mektubu okumadığını elbette düşünmemiştim ama böyle bir tepkiyi beklemiyordum. "Onu benden sakladı. Sence onun gibi bir çocuğum olmasını ben hak etmiyor muydum? Ya da o benim gibi bir babası olmasını hak etmiyor muydu? Onun ilk adımını atışını duyamadım. Konuştuğu anda yanına olamadım..." dedi ve sustu. Zira gözleri dolmuştu.