Herboren bloed

1

Dromen zijn bedrog. Dat is wat de meeste zeggen maar ik heb het bewijs dat dat niet zo is. Ik draag een geheim met mij mee waar iedereen wel eens van droomt. Ik zie de toekomst. Ik droom de toekomst. Er gaat geen nacht voorbij waarin ik niet droom over wat er de volgende dag gaat gebeuren. Ik weet tot op de seconde hoe ik mijn dag ga doorbrengen. Het heeft vele voordelen maar ook vele nadelen. Ik kan me voorbereiden op nare situaties, gebeurtenissen en op alles wat op mij een invloed heeft. Maar de vervelende kant is dat ik me te goed voorbereid op het leven dat komt. Ik ben te gefixeerd op wat er gaat komen en maak dan grote blunders. Over het laatst had ik gedroomd dat er de volgende dag een jongen op me zou afkomen in de schoolgang. Ik stond die dag klaar aan mijn kluisje en stond de jongen op te wachten. Ik zag hem aanlopen en onze blikken kruiste elkaar. Die jongen was zo populaire dat ik geen idee had waarom hij naar mij toe ging komen. Ik was namelijk het buitenbeentje op school. De nerd, de softie. Hij kwam dichter en dichter en liep me voorbij. Hoe kon dit, vroeg ik mezelf af. Ik stapte op hem af en sprak hem aan. 'Kwam jij niet naar mij toe?' had ik hem gevraagd. Hij barste in het lachen uit en zijn vrienden waar hij bijstond ook. Ze lachten me allemaal uit. 'Ja, of ik echt naar jou toe zou komen. Droom lekker verder.' en toen draaide hij zich om. Ik voelde mijn wangen warm worden van schaamte. Ik was toen naar de wc gelopen en had me daar opgesloten tot de schooldag om was. De volgende dag op school werd er van overal naar me toe gekeken. Iedereen lachte me uit. Zelfs mijn beste vriendin moest lachen. Ze hadden ook gelijk. Wat dacht ik wel. Maar ik had het gezien in mijn droom. Hoe kon die nou liegen. Van dat moment was ik op mij hoede en deed ik er alles aan om mijn dromen uit te schakelen maar helaas zonder succes. Naarmate de weken voorbij gingen had ik wat meer vrienden gemaakt omdat ik me zelf minder en minder voor schut zette maar ik was toch nog altijd onzeker. Maar voor ik verder ga zal ik mezelf even voorstellen. Ik ben de 16jarige Stacy Silver. Ik woon samen met mijn moeder in een appartementje in Antwerpen. Ik heb blond stijl haar dat tot aan mijn schoudervleugels reikt. Mijn ogen hebben een blauwe kleur die soms verandert naar zwart. Geen idee hoe dat komt. Ik heb een normaal zandloper figuur en een normale grootte. Ik ben buiten mijn ogen dan een normaal veel voorkomend meisje. Niets speciaal. Zoals ik al zei wordt ik op school gezien als het brave meisje die altijd goede punten haalt en niet zo sociaal is. Ik ben niet erg sociaal maar dat komt omdat ik vroeger veel gekwetst ben en thuis niemand heb om mee te praten want mijn moeder is vaak op reis en bijna nooit thuis en als ze al eens thuis is dan zit ze aan haar bureau te werken. Ze is een binnenhuisarchitect en word veel in het buitenland gevraagd voor het interieur van grote gebouwen te ontwerpen. Verder heb ik geen familie omdat die allemaal overleden zijn. Mijn grootouders en oudere familie was al voor mijn geboorte dood. Mijn andere familie is bij een familie feest omgekomen toen er een grote brand uitbrak. Mijn moeder en ik waren de enigste overlevenden. De dood van mijn familie heb ik nog altijd niet goed verwerkt omdat het pas een jaar geleden gebeurt is. Maar nu terug naar de realtiteit. Het is al laat en ik kruip in mijn bed. Er is zoals gewoonlijk niemand thuis en het is morgen school dus ik kruip er maar eens vroeg in. Met al die nare gedachten uit het verleden in mijn hoofd val ik in een diepe slaap met een nieuwe dag als vooruitzicht.

----------------------------

Hey lezers x Ik hoop dat jullie het een beetje leuk vinden. lees zeker door want de leuke gedeelten moeten nog komen, dit was juist een intro maar wel belangrijk voor het verhaal x vote x comment x elke read, vote en comment betekent veel voor me x zet de titel van je verhaal in een comment en ik zal het met plezier lezen x ly :-)