Herboren bloed

5

Nadat ik mijn kleren aan heb gedaan loop in naar de gang. De gang lijdt naar een trap. Ik loop de trap af en kom uit in de hal. Voor mij bevindt zich de voordeur. Zou ze los zijn? Zou ik weg kunnen? 'Waag het niet.' Ik schrik van de stem van Jayden. 'Hoe weet jij toch altijd wat ik denk?' Ik kijk hem recht in de ogen. Hij verbergt iets, maar wat? 'Gevoel. Kom.' Hij gebaart naar een deuropening. Ik vermoed dat dat de keuken zal zijn. Ik volg hem en inderdaad, we komen in de keuken. 'Je hebt de hele dag geslapen dus ik vermoed dat je wel honger zult hebben.' Net op dat moment gromt mijn buik. Er verschijnt een klein lachje bij mij maar ook bij hem. Op tafel staat een bord gevuld met aardappelen, wortelen en een steak. 'Ik hoop dat je mijn kookkunsten aprecieerd. Zo niet, dan heb je niet lang meer te leven.' Hij neemt plaats aan tafel en ik volg zijn voorbeeld. Ik begin rustig te eten terwijl Jayden naar me zit te staren. Ik voel me niet echt op mijn gemak in zijn nabijheid. Het zou rustgevend moeten zijn omdat hij zo gespierd is en mij zo kan beschermen maar het is juist het tegenovergestelde. Hij heeft me ontvoerd en houdt me hier vast. Maar ik moet wel toegeven dat zijn eten lekker is. 'Is het lekker?' Ik knik. Het lijkt net alsof hij mijn gedachten kan lezen. Net op dat moment lacht hij. 'Is er iets?' vraag ik hem. 'Nee, hoor. Een binnenpretje. Eet nu maar voort.' 'Ik heb genoeg. Het is veel te veel. Denk je soms dat ik eet als een olifant?' Ik gebaar naar mijn bord. 'Nee. Ik wil gewoon dat mijn voedsel gezond is en niet zo mager als die lat van een Mai.' Om deze opmerking moest ik toch even lachen. 'Ookal mocht ik Mai niet zo, dat wilt nog altijd niet zeggen dat ik het goedkeur wat je gedaan hebt. Ok, je had voedsel nodig maar waarom hier? En wacht het zelfde lot als die van Mai mij ook op, want zo wil ik niet sterven.' 'Je gaat niet sterven. En zij is ook niet dood. Alleen verslapt. Ze word weer wakker en gaat gewoon verder met haar leven. Ik zie altijd dat ik niemand vermoord maar soms kan ik me niet inhouden maar goed jij bent klaar en nu is het mijn beurt om te eten.' In een oogwenk stond hij bij mij. Ik had eens gelezen dat vampieren verschillende eigenschappen hadden. Zich super snel verplaatsen was daar één van. 'Ik heb drie manieren. De snelle manier, de pijnlijke en de leuke manier. Ik verkies de leuke manier maar als jij het wilt zoals Mai dan kies je voor de snelle manier.' Ik deinsde een beetje achteruit. Ik moest terugdenken aan het gezicht van Mai en haar opengesperde ogen. Hoe haar lichaam verslapte en uiteindelijk bewusteloos op de grond viel. 'Ik wil niet zoals Mai tegen de muur gedrukt worden en mijn bewustzijn verliezen maar als ik denk aan de pijnlijke manier dan loopt het niet zo goed af maar ik wil zeker niet denken aan de leuke manier want ik heb het idéé dat het voor jou leuker zal zijn als voor mij. Maar ik heb geen keus dus kies maar, maar doe het snel en het liefste zonder pijn.' Ik stond recht uit mijn stoel met mijn rug naar hem en deed mijn haar uit mijn nek. Jayden bracht zijn mond er naar toe maar van plaats die stekende pijn die ik de eerste keer kreeg ,voelde ik alleen maar zijn twee warme lippen in mijn hals. 'Ik verkies dus de leuke manier. Het doet alleen de eerste keer pijn, daarna voel je alleen nog maar een prettig gevoel. Kom.'

---------------------------------------------------------------

Hey lezers x alweer een hoofdstukje klaar x ik hoop dat jullie het leuk vinden. Commentaar is altijd welkom x  vote, comment, read, share x