Herboren bloed

17

P.O.V. Jayden

De afgelopen weken zijn zwaar geweest. Niet elke hab ik aan Stacy gedacht maar toch af en toe. Ik vraag me gewoon af hoe het met haar gaat en zo. Ik heb haar al een paar keer gezien, maar zij mij niet. Ik wil niet dat ze me ziet. Ze herinert zich misschien al iets en dat zou mijn plan verpesten. Ik heb nu echt afleiding nodig. Ik loop naar het huis van Drake, een van mijn vrienden. Ik bel aan maar niemand doet open. Raar, normaal is hij altijd thuis. Dan zal ik maar is naar Tray gaan. Waarschijnlijk zal hij wel thuis zijn. Ik loop naar Tray's huis en ben ook daar aan. Ook daar doet niemand open. Dit is onrustwekkend. Als zij twee al niet thuis zijn, zijn Jason en Leon er ook niet. Ik besluit maar terug naar huis te gaan. Ik open mijn voordeur en denk terug aan het moment dat ik Stacy hier over de drempel in bruidstijl droeg. Ze was toen wel bewuwteloos maar ze herinerde me dan teminste. Ahh, Jayden stop met aan haar te denken. Ik stuur Drake maar eens een sms. Ik krijg meteen antwoord.

J(Jayden) - D(Drake)

J: Hey man, waar zijn jullie allemaal. Ik ben aan jou huis geweest en aan dat van Tray.

D: We zijn er even op uit. 

J: Jullie alle vier?

D: jep. Waarom had je ons nodig?

J: Gewoon. Mag iemand al niet meer bij zijn vrienden gaan?

D: Tuurlijk maar kom anders morgen bij mij. Dan zijn we daar allemaal. Oh ja, breng een donor mee. Het is een feestje morgenavond. Jonges avond, nou ja met bloedzakken erbij dan :p

J: Ok is goed. Zal er zijn

-

Drake altijd met zijn rare verwoordingen. Meisjes zijn helemaal geen bloedzakken. Soms kan hij echt een rotzak zijn maar hij is mijn vriend. Ik ga dan maar eens een film kijken aangezien ik niemand kan uitnodigen omdat ze allemaal weg zijn. Leuk. Hoor de sarcasme.

P.O.V. Stacy

We zijn op de schaatsbaan geariveerd en hebben ons bij een groep mensen gevoegd. Van schaatsen komt er niet veel in huis. We drinken en praten over van alles en nog wat maar mijn gedachten dwalen toch altijd af naar het briefje voor mijn deur. Wat wordt er mee bedoelt? Ik probeer mijn zinnen te verzetten maar het lukt gewoon niet. 'Hey, wat is er? Je bent er al de hele tijd niet bij met je gedachten. Wat scheelt er?' Ella draait zich van de rest af naar mij. 'Niets hoor. Alleen een beetje hoofdpijn. Ik ga even naar de wc.' 'Zal ik mee gaan?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee, blijf maar. Ik ben zo terug.' Ella knikt en ik sta op. Ik schaats naar de overkant van de schaatsbaan en ga naar toilet. Mijn hoofd tolt helemaal. Heb ik te veel gedronken? Nee, ik heb maar twee krieken binnen. Normaal kan ik er vijf op of zo en dan ben ik nog niet dronken. Ik ga van het toilet en loop naar de spiegel met de lavabo. Ik gooi een beetje water in mijn gezicht en kijk terug op naar mijn eigen spiegelbeeld. Ik zet geschrokken een stap achteruit. "WE ZIJN ER. 23UUR ONDER DE KLOK." Ik kijk met grote ogen naar de spiegel. Ik ben er geweest. Dit kan toch niet zomaar zijn. 'Wie is hier? Kom te voorschijn. Ik ben je spelletjes beu!' Er komt net iemand binnen maar die loopt onmiddelijk terug buiten als ze mijn gezicht gezien heeft. Ik moet hier weg. Ik loop terug de schaatsbaan op en kijk op de klok. Het is tien uur 59. Nog een minuut en ik word zogezegd onder de klok verwacht. Ik kijk gespannen naar de klok. Mijn hart staat stil als de klok 23 uur weergeeft.

--------------------------------------------------------------------------------------------

Hey x vinden jullie het spannend x Ik zelf wel een beetje en ik weet hoe het verder gaat x lees snel verder x

share x vote x comment x