Herboren bloed

15

P.O.V. Stacy

Ik ben nu al een paar weken terug thuis en mijn geheugen komt maar niet terug. Ik denk niet dat het nog zal terug komen. Maar er ik heb mijn leven terug al een beetje in de hand. Mijn moeder weet ondertussen alles want ze stelde veel vragen waarop ik niet kon antwoorden dordat ik het niet meer weet dus heb ik het haar maar vertelt. Alleen heb ik Jayden er wel van tussen gelaten. Ik vond het niet belangrijk. Met school is alles ook goed. De examens komen eraan en dan ben ik afgestudeert. Eindelijk. Ik verheug er mij al op. Ik besluit om niet verder te studeren omdat ik al werk gevonden heb en het juist wat ik wil doen. Ik mag meewerken aan het oprichten van musicals en misschien krijg ik ook de kans om zelf op het podium te staan. Dus ik hoef helemaal niet verder te studeren om mijn dromen waar te maken. Maar wat we toch altijd bij blijft is Jayden. Ik krijg hem maar niet uit mijn hoofd. Hij komt in mijn dromen opdagen en overdag denk ik soms ook aan hem alsof hij mijn vriend is die ik al heel mijn leven ken. Maar waarschijnlijk beeld ik het me allemaal maar in. Ik ga naar mijn kamer om mijn huiswerk te maken want het is morgen terug school en ik wil er echt door zijn. Ik open de deur van mijn kamer en mijn oog valt op een witte enveloppe op mijn bed. Ik sluit de deur terug achter mij en loop naar mijn bed. Van wie zou die brief zijn? Ik open de enveloppe en vouw de brief open. Mijn ogen scannen de in zwarte geschreven inkt op het spierwitte papier.

Beste Stacy,

We weten dat je bestaat, we weten wie je bent, waar je naar school gaat en met wie je omgaat. We weten alles. Jij kent ons niet maar wij jou wel. Ooit van Jayden gehoort? Ik dacht het wel. Hij wou jou verstoppen voor ons maar we weten je te vinden. Hij is zijn belofte niet na gekomen dus komen we je zelf halen. Je kan kiezen. Oftewel kom je vrijwillig naar ons toe of wij komen jou halen. Ik zou voor het tweede kiezen omdat dat voor mij de leukste mannier is maar als ik jou was zou ik gewoon naar ons toe komen. Morgen na school in de jongenskleedkamer. Je weet wel, de kamer waar je Jayden en Mai betrapt hebt. Of nee, je weet dat niet meer. Maar ja, kom toch maar. Maakt alles een stuk gemakkelijker.

Tot morgen x

Ik herleesde de brief keer op keer. Van wie was deze brief? Hoe kende ze mij en wat had Jayden hier mee te maken? Wat had ik hier al ten eerste mee te maken? Ik wil niet mee met diegene die deze brief heeft geschreven. Mijn leven was terug een beetje normaal en nu gebeurt dit. Wat ik ook ga doen, ik zal toch in contact komen met hun. Vrijwillig of we komen je halen. Die zin bleef zich maar herhalen in mijn hoofd. Ik liet me tegen mijn bed op de grond zakken en leg mijn hoofd op mijn opgetrokken benen. Ik zou morgen gewoon ook niet naar school kunnen gaan maar dan kwamen ze me hier halen. Ik negeer de brief gewoon en ga gewoon verder met mijn leven. Wie weet zijn het gewoon flauwe grappen makers? Ik hoop het maar. Ik loop naar de badkamer en neem snel een douche voor ik ga slapen. Het warme water doet me onmiddelijk alles even vergeten. Na het douchen vlecht ik mijn natte haren en ga in bed liggen. Ik sluit mijn ogen maar val in een onrustige slaap.