Herboren bloed

23

P.O.V. Stacy

Ik kijk hopeloos naar mijn kappotte kleren. Deze kan ik niet meer aandoen. Mijn broek is langs de ene kant gescheurd en de rits is kapot getrokken. Mijn bloes is zelfs nauwelijks herkenbaar. Het is aan repen gescheurd. Hier zit ik dan op de grond met alleen maar mijn ondergoed als enige bescherming om mijn tengerige lichaampje. Ik sta op en loop naar het bed. Ik ben moe en heb het koud. Al trillend kruip ik onder de lakens en probeer te ontspannen maar de afgelopen gebuertenissen blijven rondspoken in mijn hoofd. Wie zijn deze mensen, nou ja vampiers, en wat willen ze van mij? Zijn er nog meer van hun? Hoe lang zit ik hier nu al? Het is denk ik toch wel al een paar uur geleden dat Drake en die andere jongen hier waren geweest. Ik schrik op uit mijn gedachten als ik de deur hoor open gaan. Ik sluit mijn ogen en probeer zo goed mogelijk een slapend iemand na te doen. Ik hoor de deur terug sluiten en voetstappen die dichter bij komen. Ze stoppen aan mijn bed. Het laken wordt van me af gerukt en koude rillingen vullen mijn lichaam. 'Ik weet dat je niet slaapt Stacy. Ik voel je angst. Open je ogen.' Ik herken de stem. Het is Drake. Ik wil mijn ogen niet openen. Ik wil zijn gezicht niet zien. Ik voel een koude hand op mijn schouder en mijn lichaam word gedraait. Ik lig nu met mijn rug op het bed. Mijn ogen blijven gesloten maar mijn lichaam is zich zeker bewust van Drakes aanwezigheid. Mijn lichaam wordt rustig in de matras gedrukt door een gewicht op mij. Ik open mijn ogen en zie Drake boven me hangen. 'Dag prinsesje van me. Het is avond.' Hij grijnsde breed en liet zijn ogen over mijn lichaam gaan. Ik wil hem van me afduwen maar ik word op mijn plaats gehouden door lichamelijke kooi die Drake vormt. 'Ga van me af.' Mijn woorden zijn enkel maar een fluistering maar ik weet zeker dat hij me verstaat. 'Ik dacht het niet. Ik heb honger en jij bent een lekker stuk vlees.' Zijn ogen zijn donker en vervuld met lust. Ik wil niet weer flauwvallen bij zijn beet of die pijn voelen. 'Doe het niet alsjeblieft. Ik smeek het je. Ik doe alles wat je wilt maar bijt me niet.' Ik ben niet graag onderdanig maar ik weet dat ik me niet kan verzetten en dat ik voorzichtig moet zijn met hem want hij kan in een klap een einde maken aan mijn leven. Hij brengt zijn mond naar mijn oor en ik voel zijn warme adem bij elk woord dat hij zegt. 'Je bent al meerdere keren gebeten. Die pijn is maar even. Ontspan.' Nee, schreeuw ik in mezelf. Hoe kan ik nou ontspannen als er een vampier op mij ligt die mij leeg wilt zuigen. Twee zachte lippen eisen mijn volledige aandacht. Hij kust mijn oor, mijn kaaklijn, en zo verder naar beneden tot aan mijn hoofdslag ader aan mijn keel. Hij plaats tedere kusjes gevolgd door een stekende pijn van zijn twee tanden. Langs de ene kant is dit een anbekent gevoel maar het voelt alsof ik dit al meerdere keren heb meegemaakt. Misschien bedoelt hij dit met wat hij daarjuist zei. Ben ik al eerder gebeten? Ik verstijf onder zijn aanrakingen. Mijn lichaam is niet meer instaat om zich te verzetten. In tegen deel. Het geeft een geweldig gevoel. Het gevoel duurt maar even maar hij laat een koud en leeg gevoel in de plaats achter als hij zich terug trekt. 'Nou, dat was toch niet zo erg?' Drakes stem is net een hamer die inslaat op mij. Hij trekt zich terug en gaat van me af. 'Fris je op, trek propere kleren aan. Je hebt een uur. Dan kom ik je terug halen. Zorg dat je klaar bent want anders zal ik je komen helpen en geloof mij, dat wil je niet.' Hij loopt weg en het enigste wat ik hoor is de klik van de deur die in het slot valt. Wat gebeurde er net. Het was geen brandend gevoel en ik had geen drang om me te verzetten. Better nog, Ik genoot.