Alien

Terug naar aarde

De dagen gingen voorbij. 

Na een maand was het wel hoge tijd voor mij om terug te gaan naar de aarde. 

'Ik kom zo snel mogelijk terug. Dat beloof ik.' zei ik tegen mijn vader 'maar eerst ga ik uitzoeken wat er precies met mijn moeder gebeurt is.' zei ik. 

Mijn vader glimlachte 'Je weet het, vertel niemand over wat je echt bent, wees voorzichtig met je krachten, en..'

'Ik weet het.' zuchtte ik. 

'Tot snel, Estelle.' 

'Tot snel, pap.' zei ik. Ik maakte een portaal en kwam in het bos terecht. Ik liep schijnbaar rustig naar het huis en belde aan. 

'Estelle? Ben jij dat echt?' vroeg mijn oma. Ik knikte, en ze trok me in een knuffel. Toen duwde ze me van zich af.

'Ze zeiden dat het schip waar je in zat gecrasht was.' 

'Ben ik op het nieuws geweest?' vroeg ik meteen. 

'Half. Ze hebben je naam niet genoemd.' zei ze. Opgelucht ademde ik uit. 

'Ja. Ik was ook verbaasd toen ze me toch kwamen halen.' loog ik soepel. 

'Maar ik ben er nu, dus laten we dit allemaal vergeten.' zei ik. 

'Tuurlijk. Je weet dat overmorgen school terug start? Ik ga je school verwittigen dat je toch komt.' zei ze. 

'Goed.' Mijn grootmoeder liep weg, en ik liep naar de paarden. Dancer en Gem herkenden me vrijwel meteen. 

'Het is raar hier terug te zijn.' mompelde ik. Ik dook onder de draad door en de paarden volgden me. Ik gaf ze de appel die ik mee genomen had van binnen. 

Ik plofte neer in het gras en bleef zo een tijdje zitten. De zon scheen, en blijkbaar heel hard, maar ik merkte het zelfs bijna niet. Caldera was veel warmer. Dat verklaart waarschijnlijk mijn kleurtje. In Caldera was me dat niet eens opgevallen. 

Oma riep me binnen. Ik stond op. Nu niet vergeten te liegen, Estelle.

___________________________________________________________________________________________________

HEY

WEER EEN HOOFDSTUK. IK HOOP DAT HET LEUK WAS!

DOEI!!